Kaybettiğim beni bulmak ya da her bulduğumda ürktüğüm beni kaybetmek için çıkacağım yeni bir yolculuğun arifesindeyim. Ürkek güvercin bakışlarını yapıştırma yalvarırım yüzüne. Sorma ne olur ben de bilmiyorum bu gidişin bir dönüşü var mı? Ne olur bırak bir kez daha deneyeyim. Kim bilir belki bu kez bulurum içimdeki kayıp kadını. Çıktığım her yolculukta başka bir parçasını tamamlıyorum bu resmin. Bir seferinde iğneli yaşlarla delinmiş yanakları, bir diğerinde kanayarak arınmış dudakları. Hem onu bulursam bu senin yaşamına da dinginlik katacak. Biliyorum yorgunluğum yorgunluklarına dönüşüyor.

     Yetinme, kabullenme, çizilen yoldan yürüyebilme bir türlü işleyemedi karakterime. Kan değiştirdim denediğim her yeni ilişkide kumar oynayıp kendimle. Uslanmaz bir küçük kadın yaşıyor beynimin bir yerinde. Ne zaman sakinleşsem, kabullenmeye başlasam yaşamın akışını, ait olmaya çalışsam düzenin huzurlu işleyişine, bir şeytan gibi dikiliveriyor karşıma ateş gibi diliyle. Tutkuya, ihtirasa aç bu küçük kadın ele geçiriveriyor akışta yolunu bulmaya çalışan yanımı. Depremlerle sarsılıyor benliğimin en görünmez yeri ritmi belirsiz silsilelerle. Delirebilmeyi; her şeyden kopmayı başarabilmiş bir deli olmayı diliyorum umutsuz bir yakarışla. Yanlışları hoşgörüyle karşılanabilen, hatalarından dolayı yargılanmayan bir deli. Cezai ehliyeti yok çünkü. Vicdanı ile hiçbir muhasebesi olmayan, kendi belirlediği gerçeklik duygusunun efendisi bir deli. Olmuyor. Bana dair her şey yazılmış sihirli bir kalemle usuma. Silmeye çalışmak nafile. Sığınamıyorum deliliğin emsalsiz özgürlüğüne…

     Her yeni yolculuk açılmadık bir kapı, dokunulmadık bir ten demek. İç içe geçmiş kişiliklerin cazip karmaşası demek. Aşkı kendi bakış açısıyla tanımlayan insanları öğrenmek, aşka bin bir yeni ad vermek demek. Fethetmek yeni ülkeleri, başka başka coğrafyalarda kendi rüzgarınla esebilmek. Fermanlar yazabilmek kendi esrarlı mühürlerinle. Katışıksız katılabilmek geçmişlerine. Geleceklerini avuçlamak yumuk ellerinle. Bir yolculuğa çıkıldı mı keşfedilmedik kıtalara, bunların hepsini götürebiliyor insan yanında.

Acı çekmenin canımı acıtan hazzını yaşamak istiyorum. Belki de sen bana dipte olmanın gerçek anlamını hissettiremiyorsun. Bu mudur acaba yok olma arzumun nedeni? Dibe vurup yıldızları saymak istiyorum. Yeni sevdalarla diplerde boğulup senin dingin ve güvenli aşkınla tekrar su yüzüne çıkıyorum. Her zaman su üstünde olmak hoşuma gitmiyor. Nazlı nazlı salınmak maviliklerde kendi aksimi seyrederek yetmiyor bana. Yenemediğim bir merakla batmak istiyorum diplerde. Bir sünger gibi emsin istiyorum monotonluğu bilinmezlik. Belki de unutmak istiyorum kendimi bu soluksuz sevgilerde. Nefessiz kalmak istiyorum. Tıkanmak istiyorum. Acıkmak tek bir soluğa, acımak soluk soluğa… Kendi kalelerimin burçlarında bekliyor beni düşmanlarım. Silahlarını kendi ellerimle tutuşturdum ellerine. Her seferinde hazırım yüreğimden vurulmaya yeniden. Siper olma yalvarırım her biri başka bir anlamla doldurulmuş mermilerin önündeki savunmasız bedenime. Tuzaklar kuruyorum kendime tökezleyip düşeyim diye. Kilitliyorum kendimi zifiri karanlık gecelere; anahtarını denize atarak hem de.

     Düşünsel bir bavul hep hazır duruyor kapının yanında. Korkularımı saklıyorum fermuarlı gizli kapaklı bölmeye. Her yeni maceranın ilk sahnesinde en üstteki gizemli kadın maskemi takıyorum. Bana çok tanıdık karşımdakine hoş sürprizler barındıran maskemi. Aslında her ilişki tekrarlıyor birbirini. Kopya kağıdı yerine zamanlar konmuş aralarına. Belki gözler benzemiyor birbirine, eller farklı şekillerde. Ama hepsi de yeni umutlar barındırıyorlar ilk kertede. Ne kadar incittiysem seni, o kadar incitilmek istiyorum. Ne kadar düşünüyorsan beni, o kadar düşünebilmek istiyorum başka birini. Sanki bana çarpıyor sendeki tüm duygular ve benden yansıyor bir başkasına. Anlamıyorsun beni bilmiyorum. Ben bile anlamıyorken hislerimi bunu senden nasıl bekleyebilirim ki? Açıklaması imkansız bir karmaşa…

     Kim bilir belki de garanti aşkları sevmiyorum. Kaybetme korkusu duyabilmek için mi düşüyorum acaba yollara? Sen öyle benimsin ki… Gözbebeklerine her takıldığında bakışlarım, kendi gözlerimi yakalıyorum. O kadar benimsin ki, belki de korkan benim böylesi ikiye bölünmekten bir sevgide. Sen kaç ben kovalayayım istiyorum. Tıkanıp kalayım yokuş başlarında. Uyku girmesin gözlerime aramadığında. Titresin sesim, titresin bedenim sensizliğin öksüz çocukluğunda. Oysa sen bana hep hazırsın. Bir gölge gibi yapışmışken arkamda, seni düşünmeye, seni aramaya fırsat bulamıyorum. Kim bilir belki de seni hatırlayabilmek uğruna muhtacım senden kaçmaya. Çağırabilmek için mecburum uzaklaşmaya. Eksik kalmak istiyorum. Tamamlanmak fikri diken diken ediyor tüylerimi. Hep eksik kalmalıyım ki, boşlukları doldurabilmek için amansız takipte olabileyim.

     Küçük kadın arzu giyindi tenine yine. Saçları sanki daha bir kırmızı oldu. Minik elleri kucaklamak için şehveti sanki birden boyut değiştiriverdi. Yeni bir bedenle yeni bir oyun oynamak fikri sarhoş etti bakışlarını. Oysa ne kadar tanıdıklaştı bu sahne. İhtirastan hiçbir iz kalmıyor ne kalbinde ne bedeninde. Kupkuru kahverengi bir yaprak gibi önce savruluyor sonra çıtırdıyor tek gecelik ellerde. Ayrılık acısından adeta kırılsın diye bekliyor kemikleri boşu boşuna. Bir tenin ateşini başka bir ten söndürür, bir terin tadını başka bir ter siler. Unutabilmek için öğrendiklerini kadehlere vuruyor kendini. Bildiklerini, yaşadıklarını, terk ettiklerini, terk edilmişliklerini unutabilmek için rakı şişelerinde yüzdürüyor geçmişini. Ah o küçük kadın, alkolde boğulabilmeyi öğrenemedi gitti…

Sana aidiyetimi hissedebilmek için mecburum başka aşklara ait olmadığımı kendime kanıtlamaya. Denemeli ve görmeliyim kendi yüreğimle. Seni yaşatabilmeliyim sensizliğinde. Pusulasız çıkabilmeliyim yani güvensiz, yani yönsüz. Uzun bir yolculukta mola verilecek durağım değilsin sen. Yolculuğumun başlangıç noktası olduğun gibi dönüş noktası da olmalısın. Bunu görebilmeli, bunu yaşayabilmeliyim.

Ancak yalnızlıklarımla çoğaltıyorum kendimi. Ücra köşe başlarında sobeliyorum karanlık kederlerimi. Melankoli yakışıyor kupkuru duygusuzluklara. Pençeye dönüşen eller gibi, yaslara dönüşen hüzünler biriktiriyorum geçmişimde. Gidişlerimde umduğum seni unutmak değil ki. Kendimi unutmak istiyorum ben. Unutmak istiyorum kirlettiğim sevgileri. Taş yerinde ağırdır derler. Kaybetmek istiyorum ağırlığımı. Hafiflemek istiyorum. Taşlaşmış duygularımla öyle hacimsizim ki… Kirli bir mendili buruşturup atar gibi atamıyorum artık günahkar tebessümleri.


     Bu son yolculuğum sevgili. Gidiş biletleri olmadığı gibi dönüş biletim de yok elimde. Ama biliyorum bu son yollara düşüşüm olacak. Kaybolacağım yine hangi harabe sevgide kim bilir? Menzil kaç yürek atışı mesafede? Ama bu kez çözdüm gidişlerimin karmaşık şifresini. İlk kez kendi duygularımın tercümanı olup, kendi sesimi dinleyip bir çilingir gibi ustalıkla açtım soru işaretleriyle kilitli cephemi. Seni avutur mu yoksa daha mı fazla kanatır bilmiyorum. Ama söylemeliyim. Kaçtığım sen değilsin sevgili. Kendimden kaçıyor, kendimden korkuyorum ben. Sen beni çok fazla ortaya çıkardığın için ürküyorum senden. Aynadaki yansımam oluyorsun sen oysa benim aradığım yanılsamalar. Her kaçışımda senden, kendimden de kaçmayı başarabiliyorum. Kök salmak istemezken hiçbir yürekte, bir yere bir şeye ait hissettiriyorsun beni kelimelerinle. Dokunduğunda bedenim yeni bedenlere aslında kendi bedenimi siliyorum. Dudaklarımdaki sahte şehveti öptüğünde diğer sahte sesler; söylemek istediklerimi, gerçeklerimi içime gömebiliyorum. Bakışlarımı perdelediğimde tanımadığım sevgililerin önünde, benliğimdeki gerçek beni mağaralarıma saklayabiliyorum. Çılgınca koşup nefessiz kaldığımda geçmişimi arkamda bırakabiliyorum. Göğsümün göz göz odaları kaçmak istediğim benlerle dolu. Upuzun boyunlu yılanlar gibi birbirlerine değiyor kuyrukları. Düğüm düğüm olmuşlar çözülmemecesine. Sen özgür kılıyorsun onları şefkatinle. Zehirli bir sarmaşık gibi dolanmalarına izin veriyorsun geleceğime. Atıldığım her macera bir göz de olsa odalardan birini kilit altına alabilmek uğruna. Sana söz veriyorum bu yolculuk, bu macera, bu sahte aşk son olacak sevgilim. Ya kendimden kaçmayı bırakıp dikileceğim tüm cesaretimle karşıma ve hesaplaşıp yeneceğim tüm korkuları bu yolculuğun sonunda. Arınmış, kendini bulmuş kadının olarak var olacağım yanında. Ya da…