UMUDUN VE KOLAY KOLAY KAYBETMEMENİN SIRRI: SABIR

İnsanlar bazı zamanlarda her şeyin bittiğini ya da umdukları şeylerin bir daha gerisin geri gelmeyeceğini düşünüp veya hissederek hayat denen güzelliği de ellerindeki yaşama zevkini de bir hiç uğruna bırakıverirler.Belki de bu insanların bilinçli yaptığı bir şey değildir.Belki de hepsi birden insanların bir anlık zaafları ya da koşullandıkları olay ya da durumda hayatla inatlaşarak kendilerini geriye çekip umduklarının hiçbirisinin olmayacağını veya olamayacağını hissederek kaybederler umutlarınıda, yaşama sevinçlerini de ve belki de hayatlarınıda kaybedip giderler bilmedikleri bir bilinmezliğe doğru derin haykırışlarla birlikte.
İnsan dediğin kuş misali bazen uçup gider havalara doğru istedikleri olunca.Bazende en zor anları yaşayıp hiçbir şeyin istediği gitmediğini düşünp ağlamayı seçerler.Havalara uçmakta veya yerde kalıp sürekli ağlamakta insanların elinde ve her an her koşulda kimin sevineceği ya da üzüleceği belli olmaz hayat bu kadar karmakarışıkken.O yüzdendir ki insanları plandıkları doğrultu üzerinde her zaman aynı yolu seyredip gidemez ama yüzündeki gülümsemeyi eksik etmeyip umudunu hep ayakta capcanlı tutarsa emin olsunlar ki gerçek mutluluğu ettikleri sabır yeminiyle ve umutlarını her daim dik ve sapasağlam tutarak elde ederler.Yoksa herkesin kullandığı bir söz vardır ya ‘’Karanlıklar, aydınlık olmadan gün yüzüne çıkmaz.’’dır sözü tam da insanların ve düşünmeyi kendilerine ilke edinip kendisini bu hayatta umutlarını dik tutup ezdirmeyenler üzerine söylenmiş bir sözdür bu.
Her birimiz sağlam durmasını bildikçe kimse bir başkasını öyle kolay kolay yolundan edemez.Umut fakirin ekmeği misali bizlerde zenginde olsak fakirde olsak önce elimizde olanla yetinip daha sonra da bunun üzerine neyi nasıl koyabiliriz diye planlamalıyız.Eğer kendimize planlı bir hayat ve gelecek çizmezsek ummadığımız şeyler karşımıza çıkar ve telafisi olmayan hatalar yapmak zorunda ya da durumunda kalırız.
Aslında insanın umudu nerede olduğuna hangi bataklık veya güzellik havuzunda olduğuna bakmadan her daim düz bir çizgi çizerek gitmelidir.Elbet bu hayatta fakiri de olacak zengini de göreceğiz belki de bunlardan birisi biz olacağız ama umut bu ya sapasağlam durmalıyız ya.Bizlerde öyle sağlam ve dik durmasını bilerek bu iki seçimden bize uygununu veya hayatımız, geleceğimiz için daha iyisini seçip daha güzel kulvarlarda kendimize bir yol çizmiş olacağız. Tabi ki de her insanın hayatı kendinindir ama insanlarda bu kendi hayatlarını en doğru yaşam üzerine kurmalı.Bunun yolu da sabırdan ve umudu hep canlı tutmaktan geçer.Bu iki kelime belki de hayatımızın her gününde veya her önemli anında yanımızda tutacağımız canlı bir varlık gibi olmalı.Yoksa durum tersine bir yol çizerek hayatı ters yönde yaşamamıza neden de olabilir.
Bu iki kelime, sabırın dik duruşu ve umudun yüz tutmuşluğu, oldukça bizi kimse yıkamaz veya ellerinin arasına alıpta kolay kolay solduramaz.Mesela Amerika’yı düşünelim.Amerika her gittiği yerde gittiği yerdeki her insanın umudunu önce kendini barışçı bir politika izleyecekmiş gibi yaparak kandırır.Sonra da işgal olabildiğince temiz ve çarçabuk yaptıktan sonra ortalıkta herhangi bir delili de bırakmadan her bir insanı kendi yanına çekip.Yanına çektiği her insanı tek tek kullanıp insanları kendi gözyaşlarında boğar.Ama buradaki insanlar kendilerini tamamen bıraksaydı bir daha ayağa kalkmayacakmışcasına yerde yığılır kalırda ama Amerika’nın bulaştığı her ülkedeki insanlar önce kendi özlerini hatırlar sonra da bir yol, bir çare bulur.Bu çareyi de umutlarını yerde değil ayakta tutarak bulup akılcı düşünerek aşmak için kendilerine ara bir yol bulup oradan kurtulurlar.Ama bazı zamanlarda da Irak’ta olduğu gibi insanlar her şeylerini kaybettiklerini düşündüklerinden ve yapacak bir şeyleri kalmadığından son çareyi de ölmekten ya da öldürmekten geçtiğini düşünerek hem kendi canına hem de başka canlarada kıyar.Bu tür olaylardaki veya örneklerde öğrenmemiz gereken birkaç şey var.Onlarda şudur ki; birincisi hiçbir insan hiçbir zaman her şeyini kaybettiğini düşünmemeli, ikincisi ise sabırla beklemesini bilmeli ve de sonuncusu bu iki önemi bilerek her bir şeyde de bir hayır vardır ve bu hayrıde olumlu hale çevirebilirim diye kafasında iyice tartmalı.
Umut öyle kolay kolay kaybedilecek bir şey değildir ama bir kere kaybedilmişse o zaman o insan ya da insan grubu için her şeyin gerçekten de bittiği anlamına gelir.Bir başka örnekte ise Atatürk’ün önderliğindeki bu millet umutsuz davransaydı.Sabrını ortaya koyamayıp fevri davransaydı ve de her şeyin bittiğini düşünerek ya bu ülke topraklarını terk etseydi veya kolayca işgalcilere bıraksaydı şu anda belki de ne biz olurduk ne de bu ülke bizim olurdu.O yüzdendir ki her bir insan olarak ayakta sağlamca kalmasını bilmeliyiz.Buna bende kendimi katarak yapmalıyız ki umudun olduğu yerde ne yıkılmak olsun ne de kaybetmek olsun.
Bazen en küçük bir kayıpta veya en küçük dramatik bir olayda bazı insanlar kendilerini kaybederek bazı yanlışlarda bulunarak umutlarının bittiğini ve yenilgiyi baştan kabul ettiklerini gösteriyorlar.Öyleyse hiçbirimiz diliyorum ki umudumuzu kaybetmeden sabrımızıda kullanarak olaylar ve durumlardan sıyrılmasını bilelim.Umudun ve kolay kolay kaybetmemenin sırrı umduğumuz ve ilkokul çocuğu heyecanla beklediğimiz sabırdan geçiyor bu okuyanlar.