BİR AKŞAMÜSTÜ - 3

Bir akşamüstüydü
Bir başıma kendimi bile duymadığım
Akşamın kör karanlığında derin kuytuluklarda
Adını kalbime kazıdığım,
Sana olan sevgimi sulara yazdığım
Gökyüzünün ışıltısını sen sandığım
Bir boşluk içindeki hayallerimin birisinde seni görüyordum
Sabah olup uyandığımda ise
Gerçek ile hayal arasındaki ince çizgiyi unutup
Fırlıyordum odamdam evimin balkonuna
Sana ait olan izleri ararken birden üzülüyordum
Hatırladığım her bir şeyin hayal oluşu
Yıkıyordu seninle olan tüm gerçeklerimi
Kendi kendime kaldığım bu günde oturup ağlıyordum
Gözyaşlarımı seninle olduğum anları hatırlayarak
Yokluğunun acısıyla döküyordum gönlüme doğru
Ölüp gidişinden beridir öylece kalmıştım bir başıma
Ağlayan kalbimle bir gidiyordum her yerden
Kendi dünyamı yaşamaya doğru ardıma bile bakmadan
Ama giderkende sulardaki adından izler kalmıştı denizde
Ben kopup giderken senden öylece sessizce
Acaba gerçek neydi, hayal neydi benim için?
Acaba ben hangisini yaşıyordum?
Ya da gördüğüm hayalde yaşadığım sen
Hala gizli bir yerde yaşıyor muydun?
Ben artık anlayamıyorum yokluğunu
Anlatamaz oldum yüreğime sensizliğimi ve gidişini
Eğer gerçeksen hala gel öyleyse
Seni bekleyen bu aşık yüreğe
Yine bir akşamüstü gir kalbimin kalelerine gizlice
Al tekrar kollarına beni usulca da
Yaşayabileyim artık seni hiç kimse yanımda olmadan
Bileyim sensizlikte çektiğim acının dönüşünle birlikte
Sulara yazdığım sevdamla seni sende
Aşkımı aşkında bir doyasıya yaşayayım
Hayal ve gerçek olduğunu bilmediğim ölümsüz sevdam
Ben seninle olmadan aşkımı kalbine kazımadan
Gidemem ki bu dünyadan umarsızca arkama bakmadan
Özlüyorum artık kokunu, tenini ve o masum yüreğini
Anlıyor musun bir akşamüstü kaybettiğim sevgilim