— Peki, ne’ymiş bakiim bahsettikleri?

— O, gördüğüm kadarıyla konuyu açıklayabilmek için birbirinden farklı iki makale yazdı. İlki düşüncelerini istediği şekilde anlatmaya yetmediği için ikincisini denedi.

— Eee, ikisi arasında ne gibi bir fark oluştu?

— Bence hiç. Aslında ilkinde ağlıyor gibiydi diğerinde de sadece gülmeye çalışıyor. Çok zeki, çok bilgili biri. Yazdığı metnin her bir satırında anlatmak istediği bütünden bir parça var. Okurken bunları yakalayamaz da ayrıntıda dolaşırsan konunun özünü göremezsin.

— Bilgi insanı ağlatır mı hiç?

— Hayır, ama fazlaca gülmesini engeller.

— O inzivadan ne anlıyormuş söyler misin?

— Yazdığı ilk metinde; sorularına cevap bulabileceği huzurlu bir köşe, diğerinde ise sineyi millete dönmek gibi bir şey.

— O söylediğin şey siyasi bir kavram değil mi?

— Huzuru insanlar arasında ararsan yaptığın şey siyaset olmaz mı?

— Sence inzivayı ben nasıl anlıyorum?

— Hz. Muhammed’in (a.s.) Hira’da veya haneyi saadetlerinde ibadet etmesi.

— Öyle değil mi zaten?

— Öyle ama bir farkla ki; Hz. Muhammed ( a.s.) o tenha köşelerde ezeli ve ebedi olan kadiri mutlak olan Allah’a (c.c.) tam bir dönüşle ve teslimiyetle teveccüh ediyor. Kulluk şuurunun doruğunda ürpererek varıyor secdeye. İlahi aşkla yanıyor tutuşuyor, halkın arasına dönüşü bu hazzı unutturmuyor kendilerine. Kalpte, her zaman “Allah’ım maksadım sensin, İstediğim şey; sadece senin hoşnutluğundur” tefekkürü var. İşte inziva budur. Saltanatı, övülmeyi, övmeyi unutmak insanlar arasında bulunmakla birlikte kalben Allah’a dönük olmaktır.

— Eee bunlar bildiğimiz şeyler!

— Sen bilmeyi bilmiyorsun!

— O da ne demek?

— Bilmek, bilinçte yanlışlarla doğruların dönüşüme uğratılmasıdır.

— Ama senin yaptığına da felsefe derler!

— Ne derlerse desinler.

Aydın AKDENİZ

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=54144