Bir sevdiðim var uzakta. Sadece senede bir defa gelir. Tüm sene gelmesini dört gözle beklerim, zamaný iple çekerim. Öyle cömert öyle cömerttir ki; hep eli kolu dolu gelir, aklýma bile gelmeyen hediyeler getirir. Hayatýmý bahara çevirir. Hiç o varken ki gibi mutlu geçiremem günlerimi.
Ancak bir ay kalýr fazla kalamaz. Öyle alýþýrým ki ona gitmesini istemem, ama mecburdur gitmeye. Kendini özletmeyi ve bekletmeyi sever, hem düþüncelidir de “Yarýn bayram, benimle buraya kadar. Bayramýný diðer sevdiklerinle geçir. Ben sana yük olurum.” der. Gözyaþlarýyla ayrýlýrýz.
Gelince ilk önce nasihate baþlar, sýký sýkýya tembihler beni: “Beni kalbine koy, diðer salih amellerle süsle beni. Kýymet ver bana, önüne hayal bile edemeyeceðin fýrsatlar sunuyorum. Bak iþte Reyyan Kapýsý açýldý, bana deðer verenleri bekliyor. Beni el üstünde tutanlarý çaðýrýyor , bu fýrsatý kaçýrma, gir o kapýdan… Benimle beraberken hep bunlarý düþün, sakýn günahlarla benim sevabýmý tüketme. Yoksa ziyan edersin de, elinde açlýktan baþka bir þey kalmaz.” Haklýdýr tüm söylediklerinde, bu yüzden daha bir özenirim incinmesin diye.
Öyle neþeli geçer ki onlu günler; bütün sevdiklerimizle onun geliþini kutlarýz. Beraber olmanýn, kardeþlik kavramýnýn kýymetini anlarýz. Gözümüzün önünde durduðu halde göremediklerimizi gösterir bize. Mutlu mesut yaþayýp gidiyoruz ama o bir ay nede çabuk geçiyor. Bizi sýkmadan usandýrmadan gitmek istiyor. “daha fazla kalýrsam usanýrsýn, þimdi gideyim seneye yine gelirim. Hem ben gideyim ki; sende bir an önce müjdelerime kavuþ” diyor. “nedir o müjde “ diyorum. “þimdi deðil acele etme, ancak ben gidince öðrenebilirsin” ve ekliyor: “ ama beni dilinle deðil, kalbinle seviyorsan yani sadece mideni deðil, elini, dilini de tutuyorsan günahtan, ancak alabilirsin bu müjdeleri.
     Ey orucum! Nazlý misafirim, göz bebeðim, beni özüme döndüren amelim, Cennet sigortam. Seninle geçirdiðimiz günler ne güzel günler, seninle geçirdiðimiz zaman, ne kýymetli an. Gitme… Býrakma beni, sen gidince alt üst oluyorum. Dengem þaþýyor, önceki benle þimdiki ben arasýnda bocalýyorum. Sonra yine dönüyorum o eski halime. Yada gitmeden önce beni sars, kendime getir, öyle içime iþle ki; sen gittiðinde ruhun benimle kalsýn. Beni sakýndýrsýn yalandan dolandan, riyadan haramdan. Anlýyor gönül dilimden söylediklerimi. Cevap veriyor hemen: “ oruç insan için bir kalkandýr, insan onu delmediði müddetçe… bunu Hz. Peygamber buyuruyor. Yani anla ki; ben seni þeytandan ve cehennemden koruyorum þartlarýmý yerine getirdiðinde. Daha ne söyleyeyim ki…” Daha ne söylesin ki…
     Veda aný gelip çattýðýnda konuþan yine ben oluyorum. “seneye yine geleceksin deðil mi? Söz ver bana.” diyor ki: “söz, eðer seni bulabilirsem gelirim.” Susuyorum. Ben susunca o suskunluðumun nedenini anlýyor, diyor ki: “korkma, eðer seni burada bulamazsam hemen koþarým sana, hem bu defa seni rahatlatmak, korkularýný gidermek için gelirim. Hem öyle mahzun da olma. Çünkü oruçlu için iki sevinç vardýr: birincisi iftar vakti ikincisi ise: Rabbine kavuþtuðu an. Diye müjdeliyor Hz. Peygamber. Niçin korkasýn ki…”
     “Gerçekten bana yardým edebilecek misin ?” diyorum. Yine tebessüm edip “korkma” diyor. “sevilen sevdiðine hiç yardým etmez mi? Sen bana deðer verdiðin , beni çirkin söz ve davranýþlarla incitmediðin müddetçe sakýn korkma. Mutlaka beni kendine yardýmcý bulacaksýn ama eninde sonunda ayrýlacaðýz. Fakat bu ayrýlýk hüzünlü olmayacak. Kendisinde hiçbir korku, hüzün ve sýkýntýnýn olmadýðý Cennet süslenmiþ seni bekliyor olacak. O gün bende ancak Reyyan Kapýsýna kadar sana eþlik edeceðim. Selametle o kapýdan içeri gireceksin…”
Akþam ezanýnýn okunmasýyla sessizce çekip gidiyor. “Ýþte sana hediyelerim. Müjdelerim þunlardýr. “ diye yankýlanýyor bir ses.
Hz. Peygamber buyuruyor ki: “bu ay öyle bir aydýr ki: baþlangýcý rahmet, ortasý maðfiret ve sonu ise Cehennem ateþinden kurtulmaktýr. Bu ay sabýr ayýdýr, sabrýn karþýlýðý da cennettir. Oruçlunun aðýz kokusu Allah indinde misk kokusundan daha hoþtur. Denizdeki balýklar bile onlar için iftar edinceye kadar dua (istiðfar) ederler. Cennet her gün onlar için süslenir. Allahü Teala þöyle buyurur: “yakýnda benim salih kullarým dünyanýn meþakkatini üzerlerinden atýp sana geleceklerdir.” Diðer aylarda yaptýklarý kötülükleri bu ayda yapmasýnlar diye, azgýn þeytanlar baðlanýr. Ramazanýn son gecesi oruç tutanlar baðýþlanýr. Sahabe-i Kiram: “ Ya Rasulallah o maðfiret gecesi Kadir Gecesimidir?” diye sorduklarýnda. Rasulallah (s.a.v.) “Hayýr fakat kaide þudur ki; iþçiye ücreti iþini bitirdiðinde ödenir.”
     Arkasýndan öylece bakýp kalýyorum. Söyleyebildiðim tek þey þu oluyor: “ bu müjdelere sahip olmak için yaþamak güzel ama bu müjdelere kavuþabilmek için de ölüm güzel. Her halükarda ÇABUK GEL...