Bugünkü mektubum herkesin hırsız olabileceği iddiasından.. Akşam akşam benden güzel bir akşamı, yaptığı haksızlık ve küstahlıkla çalan, yani akşamımın hırsızı olan bir iş konuşmasının ardından...

Diyorum ki; her insan hayatında en az bir kere birşey çalmıştır, henüz çalmadı ise de çalacaktır. Peki her çalma eylemine hırsızlık, her bunun eylemcisine
hırsız mı denir? Hırsızlar maddi şeyleri götürür bizden adı hırsızdır, peki maneviyatımıza kastedenlerin adı nedir? Onlara sadece bir "eski" sıfatı takıyoruz sanırım o kadar. Asıl onların daha kötü sıfatlara hakkı var.

Hırsız genelde hayatını devam ettirmek niyeti ile yaptığını söyler. Kiminin tabiatı böyledir o ayrı. Kimisi kolaycıdır, sanki bu çok kolaymış gibi uzun uzadıya bir yerlere bağlanmak istemez, zoruna da gitmez kısa sürede elde edebildikleri. Düşünmez sürekliliğini, güvenir maharetine, övünür korkusuzluğu ile.

Hırsıza kötü deriz, en kötü cezalarla mahkum olmasını isteriz de en değerli şeylerimizi çalanları niye hala severiz, hatta abartıp hayatımızda tutarız onu bilmem.. Nedir bu bağışlayıcı yanlarımız.. Hırsız evine, arabana, işyerine izinsiz girip, değer verdiğin, emek verdiğin, sana ait şeyleri alınca üzüldüğümüzden daha çok üzülürüz oysa hayatımıza girip içimizden çalanlara.. Hırsızın götürdükleri olmadan yaşayabiliriz hatta yerine yenilerini de koyabiliriz ama şu bizim eski dediğimiz ama aslında bizi eskitenlerin bizden aldıklarını yerine koyabiliyor muyuz?

Kaç hırsız girdi hayatınıza bi düşünün. Bizi bizden götürüyorlar haberimiz yok . Bunların en kötüsü yaşama sevincini çalanlardır.. Kimileri umudunuza
kasteder, kimileri fikirlerinizi çalar. Patronunuz sizi ucuza çalıştırmak adına kendinize güveninizi çalar.. Hatta sevdiklerinizi çalanlar çıkar.. Bir de bu yaptıklarından başarı gibi sözedip gurur filan da duyar hiiiç utanmazlar. Sonra sizi arayıp çaldıkları şeyi itiraf edenler de çıkabilir, abartısız bu denli yüzsüz de olabilirler.. Sizi kandırıp iyi niyetinizi çalarlar.. Sonra olanlara gülüp kendinize saygınızı.. Bir de bu hırsızların kulpları vardır "zaten senin benim senden izinsiz almaya karar verdiğim şeylerle işin olamazdı" gibi adamı aptal yerine de koyarlar.. Hayatından biri
ise çaldıkları "aman canıım o zaten seni sevmiyordu", fikrin ise "sen onu uygulamazdın ki",sevgin se "çocuk musun kanmasaydın" hani hem suçlu hem güçlü tayfası.. Yoksa haklı mı ya dediğiniz olmadı mı hiç?.. Yavuz hırsız ev sahibini evden kovar misali :)

Çocukluk hayallerinizden masalları, gönül kuşunuzun dilinden şarkıları, kulaklarınızdan tatlı nağmeleri, dudaklarınızdan pembe gülüşünüzü çalarlar.. Sonra boşver "onlar zaten masaldı", "sana yakışmıyordu ben seni kurtardım canım ", "boşa hayal kuruyordun" diye bir de iyilik yapmış edası ile rahat rahat dolanırlar.. Hırsızlar hapse atılıyor özgürlükleri ile bu
bedeli ödüyorlar da kişiliğimize kastedenlerin cezasını kim veriyor, peki onlar niçin çaldıklarına bedel ödemiyor?

Birşey çalanlara vurgulu bir "hırsızzz" yakıştırması yaparken asıl hırsızlar çaldıklarını çoktan harcamış yollarına devam ederler.. Hani hayatlarından çıktık ya bu bir bedel sanırız, bizden uzaklaşınca cezalandırdık sanırız, yahu bizden uzak olmayı ceza kabul edecekler zaten çalmak değil çoğaltmak, birlikte paylaşmak ve bizimle kalmak niyetindedir.. Çalıp gidene eski olmak, uzakta kalmak ceza değil ödüldür yaptıklarını unutturan..

Ama yine de insanların yaşanmışlıkları olmalı.. Hırsızları da gözünden anlayacak kadar aklı başına varmalı..

Bunun adı kendini kaptırmak, hırsız kapkaççı takımına oyun olmak. Kendinizi kaptırmayın diyorum sözün özü..

Kaç para eder hayalleriniz, ya umutlarınıza, güzel fikirlerinize, gelecek planlarınıza ne paha biçersiniz? Kendinizi, özünüzü paranızdan iyi saklayın ki acımadan alıp gitmesin ruhunu çoktan şeytana satmış kalpten yoksun yalancılar.. Sonra binbir emekle sizi bugüne getiren analarınızın hakkını nasıl ödersiniz.. Sıkı tutun kendinizi sıkıı...

16 Kasım 2009
Pazartesi sendromu pençesinde:)
Rüya