Bir ülkede farklý düþünen insanlar sabaha karþý evlerinden alýnýp,aylarca hakim karþýsýna çýkarýlmadan hapishanelerde tutulurlarmýþ.Bu uygulamaya bazýlarý karþý çýkarken,bazýlarý da “bekleyelim,ne var bunda caným!Eðer suçsuzlarsa bir gün adalet yerini bulur” derlermiþ.
Oruç Baba da der ki: Bugün haksýzlýða uðrayan insanlarýn çýðlýklarýný duymayanlar,yarýn kendi çýðlýklarýnýn duyulmadýðýndan yakýnmasýnlar.

**
“Bugün geçsin yarýn yaparým.Ýleride ben bu sorunu çözerim.Beklediðim fýrsat henüz doðmadý.Hele o gün bir gelsin…” diye diye ömrünün çoðunu tamamlamýþ birisi.
Oruç Baba der ki: Harekete geçmenin en uygun zamaný nedir?Böyle bir zaman yok.Beklemeden hemen þimdi…
**
Hep kötü bir olay olacak korkusu ile yaþýyordu.Hiç kimseye güvenmiyordu.O yüzden dostluklarý,arkadaþlýklarý çok kýsa ömürlüydü.Güç beðeniyordu,hatta hiç beðenmiyordu.Kendi mutsuzdu,istiyordu ki baþkalarý da mutsuz olsun.Gülen, etrafýna neþe saçan, olaylara olumlu bir açýdan yaklaþan insanlardan nefret ediyordu.
Oruç Baba der ki: Ýyimser kiþiliðini biçimlendiren bir heykeltýraþ ise,kötümser de kiþiliðini parçalayan bir balyozdur.