SESSİZCE ÇEKİLİYORUM HAYATTAN

Hüzünlü bir güne kalkıyorum bu gün
Yüzümü hasretlerle yıkayıp
Kederleri üzerime giyip
Çıkıyorum beni bekleyen umutsuzluklara.

Yürüdüğüm karanlık bir caddede
Göremediğim hoş bayanlarla,
Oturuyorum hayalsizliklerin mekanına.
Soluklandığım havanın büyüsünde
Kaybediyorum çocuk olmayı.
Göz göz olmuş caddelere
Düşen yağmur taneleriyle birlikte
Bir çocuğun oyuncağını kaybedişi gibi
Kaybediyorum ardımda kalan
Umutsuz hayatları...

Boşverdim artık sevinmeyi
Aldırmıyorum artık
Yüzüme inatmışcasına gibi çarpan
Korkularıma.
Bakmaz oldum artık
Gülümseyen bir çift göze.
Düşünmez oldum hayat savaşını
Ruhumu umutsuzluklar denizinde
Yüzdürürken...

Sonuç buydu benim için
Kaybettiklerime ağlamaktı
Hüzünlerimden kurduğum bir masa da
Kederleri içe içe
Tükeniyorum yavaş yavaş.
Kısılan gözlerime inat.
Görmek istiyorum bir güzeli
Hoşluğunda hayatı bulmayı.
Tılsımlı sözlerinde
Usul usul ölüme gitmeyi istiyorum.

Yaşlarımdan kurduğum bir hayalde
Tükenen saniyelerle
Gidiyorum bilmediğim bir diyara
Hüzünlü bir güne kalkan bedenim
Umutsuz geceye kapılıp
Kapatıyor kendisini hayata
Salınan ruhumu
Ölümün kollarına bırakıp
Bir hoşçakal ile seyir eylediğim dünyada
Bir güle güle son buluyorum
Sessiz ve usulca
Çekildiğim köşemde
Tutunduğum hayatı bırakarak...