Benim memleketimde sessiz yaðar kar.
Yaðmur gibi geliyorum demez.
Gök inlemez,
Yer, sükûnetine yenilmez.
Cama vurmaz, belli etmez.
Hiç bir þey yokmuþ gibidir.
Karýn adý beyaz, rengi kirlidir.
Ýçimdeki kadýnlar çýkar kar yaðýnca,
Ýçimdeki erkekler.
Adý saný bilinmedikler.
Gidenler belirirler.
Tabutlar geçer önümden.
Bir daðýn eteðindeki beyaz gelinlikler.
Lüküs ýþýðýnda ýsýnan küçücük bedenler.
Sessiz yaðar kar.
Hep çýkar içimdeki kederler.
Diline kar deðmiþ bebeler.
Kýzaklar geçer önümden.
Kurt uðultusunda sessizliðe çýðlýk.
Çýð altýnda sessiz uçar melekler, kardelenler.
Ne keklikler öter garipçe
Ne kekik kokar burnumun direðinde.
Sessiz yaðar kar.
Yaðmur danesi gibi cama vurmaz.
Hüzün yükletmez, aðlatýp söyletmez.
Doðum sancýsý gibidir, dinecek sanýrsýn lapa lapa.
Hiç dinmez.
Benim memleketimde
Havuç burunlu kardan adamlar süslemez çocuklarýn düþlerini.
Ýçerden içerden vurur.
Yýðýla yýðýla
Göme göme..
Denizini kaybetmiþ martýlar gibi.
Dilimde baðrý yanýk bir kar türküsü yok.
Bize mahsus bir kar sancýsý.
Parmaklarý uyuþmuþ bir ozan.
Kesseler acýmaz
Sazýnýn telleri donmuþ ki ezelden..
Adý beyaz, rengi kirli.
Sessiz ve derinden yaðar ,
Benim memleketimde kar.