Git! Durma.
Sakın ardına bakma.
Karanlığın kalbine kadar yolun var.
Çek o kokuşmuş hayatını hayatımdan,
Çek ellerini ellerimden.
Dokunma...
Çıkıp git aydınlığımdan!
Git ve hapset karanlığa çürük ruhunu.
Buzdan da soğukmuş aşk ateşin.
Ne zaman düşünsem aklım donuyor.
Dedim ya,
Karanlığın kalbine kadar yolun var.

Cennet seninle hüznün başkenti,
Ve en karanlık mezar sensizken güzel.
Düşünmüyorum sen varken aklımdan geçenleri,
Kıldan keskin kılıçla kazıyorum,
Hayatta kalmış sana dair her şeyi.
Gözlerine benzer her göz yabancı,
Ve sözüne benzer her söz yalancı.
Uzak tut gözleirini gözlerimden,
Götür sözlerini seninle birlikte kalbine karanlığın.
Adın nefretin adı olsun,
Kalbin baykuşlar yuvası.
Çokken tek olmayı sende gördü lanetli iblis,
Ve masken utanç kaynağı meleklerin,
Sen hayatın utanç kaynağısın…
Şimdi kovuyorum seni hayatların tümünden.
Gölgenin dokunduğu yerleri siliyorum göz yaşlarıyla masumların,
Nafile, temizlenmiyor.
Şimdi kovuyorum seni hayallerin tümünden,
Karanlığın kalbine kadar yolun var.