Bugün biraz alýnganlýðým üzerimde. Ayrýca takýntýlarým da var.

Neye taktým biliyor musunuz? Yiyip içmeye.

Bir söz okudum, diyor ki: “Aç adam, gökteki ay’ý yufkaya benzetir.”

Sonra da Tevfik Fikret’in

“Yiyin efendiler yiyin, bu han-ý iþtiha sizin

Doyunca, týksýrýnca, çatlayýncaya kadar yiyin” mýsralarý geldi aklýma.

Bir gazete haberi takýlýyor gözüme: “Türkiye’de 46 milyon kiþi yoksulluk sýnýrýnýn altýnda yaþýyor. Ayrýca 6,6 milyon kiþi açlýk sýnýrýnýn altýnda yer alýyor.”

Baþka bir haberde de diyor ki “Türkiye’de vatandaþlarýn 245 milyar lira kredi borcu var. Bu rakam eski para ile 245 katrilyon demektir, diye de eklemiþler. Eeee, borç yiyen kesesinden yermiþ mi ya da borç yiðidin kamçýsýdýr mý diyeceðiz þimdi? Aslýnda ben buradaki kamçý sözcüðünü de borçlu vatandaþlarý mazoþist (acý çekmekten zevk alan) kiþilere benzettiði için pek sevmem!

Bu da yetmezmiþ gibi bir zat-ý muhteremin obezite ile mücadele kapsamýnda vatandaþlara “az yiyin” tavsiyesini okuyunca iyice zývanadan çýktým.

Zat-ý muhteremin sözüne neden böyle aþýrý bir tepki verdim? Dedim ya alýnganlýðým üzerimde. Sanki bana “Ey vatandaþ, yemeden yaþamayý öðren!” demek istiyor gibi geldi. Gerçi doðrudan öyle bir istek yok ama hani “kýzým sana söylüyorum, gelinim sen anla!” hesabý.

Yoksa, bu zat-ý muhterem açlýk sýnýrýnda yaþayan 40 milyon vatandaþýn karnýnýn nasýl doyurulacaðý soruna çare arayacaðýna, dertleri çok yemekten kaynaklanan kiþilerle mi uðraþýyor? Belki de doðrusu budur!

**

Amaçlarý vatandaþa yemeden yaþamayý öðretmekse, bu amaçlarýna ulaþabilirler mi? Gelin birlikte bakalým:

-Elektriðe zam yapýlýyor, vatandaþ sofrasýndaki peyniri kaldýrýyor.

-Petrole zam yapýlýyor, vatandaþ sofrasýna koyduðu zeytin sayýsýný on taneden beþ taneye indiriyor.

-Ulaþým ücretlerine zam yapýlýyor, vatandaþ yemeðini yaðsýz piþirmeye baþlýyor.

-Doðalgaza zam yapýlýnca da vatandaþ þarteli indiriyor ve mutfaðýn kapýsýna da kilidi vuruyor.

Görünen o ki, vatandaþýn yemeden yaþamayý öðrenmesine çok az kalmýþ… Ha gayret!

**

Þimdi aklýma bir de Nasrettin Hoca fýkrasý geldi. Ancak bunun konumuzla uzaktan yakýndan bir ilgisi olmadýðýný(!) da söylemek isterim. Vatandaþlarýmýz alýnýp da bana gücenmesinler. Hem bilirsiniz, “Teþbihte hata olmaz.” Diye de bir sözümüz vardýr.

Hocamýzýn eþeði biraz masraflýdýr. Çünkü iþtahý yerindedir ve önüne konulaný silip süpürmektedir. Hoca bu masrafý düþürmenin yollarýný düþünür ve çareyi eþeðe vereceði yemi azaltmada bulur.

Planýný uygulamaya koyar. Her gün eþeðin yemini biraz azaltýr. Sonunda bir avuca kadar düþürmeye muvaffak olur.

Bir gün ahýra girip baktýðýnda bir de ne görsün, hayvancaðýz amiyane tabirle nallarý dikmiþ. Hoca bu manzara karþýsýnda þöyle dertlenir:

“Tüð be, tam yemeden yaþamayý öðrenecekti ki öldü…”

**

Oruç Baba’dan Aforizmalar(*) ile son sözümüzü söyleyelim:

-Açlýk, kilit üstüne kilit vurulmuþ olan kapýlarý bile açtýrýr.

-Fakirlerini zenginleþtirmeyi düþünmeyen bir toplum, hem ülkesini hem de zenginlerini tehlikeye atýyor demektir.

-Alt ve üst gelir gruplarý arasýndaki uçurum, bu þekilde açýlmaya devam ederse, yakýn bir gelecekte tüm dünyayý bir yoksul isyaný saracaktýr.

(*) Oruç Baba’dan Aforizmalar P-Kitap Yayýnlarý

Ömer Faruk Hüsmüllü