Kitap okumayı bırakın, kitabın ve derginin ne olduğunu dahi bilmeyen bir neslin içinde okuma ve yazma aşkıyla yanıp tutaşanların azlığı bu ülkenin geleceğine umutla bakmaya yetiyor. Umut, tükenmişlik değil, simurg yolcularının varlığına delalettir. Karamsarlığı meslek edinenler, elinde televizyon kumandasıyla magazin, spor ve yarışma programların arasında sürünenler ve her şeyi keyfine yorumlayanlar umuda kusturlerdir. Umuda düşmanca saldırırlar. Gözlerinde umut ışıltısı gençlerin gözünü kör etmek adına her yolu deneyenler bilmeli ki gözler kapalı da olsa kalplerdeki umut sonsuz bir ışığın kaynağıdır.
Umut yeni neslin diriliğinde yattığını düşünen biri olarak, öğrencilerin geleceğe atacakları her imzanın önemli olduğuna inanırım. Ondan dolayı geçen bir üniversiteli arkadaşın edebiyat dergisi çıkarmak istediklerini ve kendilerine yardımcı olup olamayacağımı soran bir mail geldi. Gençlikten umudu kesmemiş biri olsamda gençlerin durağan bir dönemden geçtiklerini düşündüğümden mail şaşırttı ve sevindirdi. Üniversite yıllarında en uzun soluklu (İÜ Ede. Fak.) dergi çıkarmış biri olarak, amatorçe dergi çıkarmanın bütün zorluklarını yaşadım-yaşadık ve bize yaşatıldı. Ondan olsa gerek gençlerin dergi hayalleri ve dergi çıkarım süreçleri beni heyecanlandırdığı kadar hüzünlendirir. Çünkü gençler yalnızdır. Ellerinden kimse tutmaz. Edebiyat dergilerine ciddiyetle bakılmaz. Halbuki bilmezler ki yarınların kalemleri, düşünürleri ve aydınları bu gençler arasından çıkar.
Üniversite de dergi çıkarmak, yeni bir iş kurmaya benzer. Yani acemi ve amatör sayılırsınız. Elinizde bilgi kırıntıları dışında bir şey olmaz. Tecrübe yok, bağlantı yok, birikim yok. Sağdan soldan bilgi toplarsınız. Herkes size nasihat eder, yol gösterir. Yapmak istediklerinize burun kıvırır, en doğruyu kendi söylediklerinin olduğunu üstüne basa basa ima ederler. Sizden daha çok istekli ve gönüllü görünürler. Etrafınızda öyle çok yardım sever olur ki umudunuz bir iken bin olur. Sevinç ve heyecandan bir an önce dergi çalışmalarına başlamak istersiniz. Arkanızda büyük güç ve kitle rüzgarı vardır. Artık kim tutar sizi…
Git zaman gel zaman dergi çalışmaları başlar. Size söz verenler, gönüller, ağzı çok laf yapanlar, görev-sorumluluk için can atanlar birer birer değil üçer üçer etrafınızdan kaçışmaya başlarlar. Bahaneler yalanları izler, yalanları sizi görmemezlik izler. Bir bakmışsınız etrafınızda bir iki kişi kalmış kalmamış. O zaman ağzınızdan insanları tanımaya dair cümleler dökülmeye başlar. Belki hayatla, insanla ciddi anlamda ilk tanışıklığınız burdan başlar.
Her şey güzeldir. Nankörlüklere, yüzsüzlüklere, uyanıklara, yalancılara rağmen siz diri kalmanın yolunu ve hayatın gizemli yapısını çözmeye başlamanın heyecanını yüreğinizin derinliklerinde hissedersiniz. O zaman anlarsınız ki yolunuza ne çıkarsa çıksın ‘ben’ devam edeceğim dersiniz. Çünkü yolun korkç olmadığını, anlatıldığı kadar abartılı olmadığını göreceksiniz. Yol sonu uzak değildir, yol hiç yorucu değildir. Çünkü öğrenmişsiniz bu yolun yolcusu olmayana yol ağır, yorucu gelir. Halbuki siz bu yolun yolcusunuz ve kalbinizde size eşlik etmektedir. İşte kalbin sizinle yolculuk ettiği yoldan korkmamak gerektiğini öğrenirsiniz.
Baharla beraber, toprağa köksalan bitkiler gibi, sizde hayatta kök salmaya başlarsınız. Çünkü artık size ait bir şey vardır. Bu da dergi ve fikirdir. Ete kemiğe bürünmüş, önünüzde duran bir parçanız vardır. Siz gelişirsiniz, sizinle dergi gelişir, dergiyle hayatta dair söyleyecekleriniz yeşerir…
Gençler, ruhunu tembelliğe, cep telefonlarına, paraya, oyunlara, bilgisayara satmışları dinlemeyin…


Osman Tatlı
osmantatli@gmail.com
www.osmantatli.com.tr