Biz ne zaman yitirdik insanlığımızı
seneler önce
o petrole bulanmış karabatak
sızlatmadı mı
göğüs kafesinizde ki o et parçasını...


Biz ne zaman köreltmiştik vicdanlarımızı
televizyonlardan
naklen savaşları seyredip de
kılımız kıpırdamazken...


Biz ne zaman
haram paralarla doldurduk cüzdanlarımızı...
işte o zaman rafa kalktı vicdanda
şimdi kontrol cüzdanda...


Biz ağlardık eskiden
boktan püsükten Türk Filmlerine bile
şimdilerde bastılar zile
denizlerde yitip giden
bebelere bile gözlerimiz nemlenmiyor artık...


Biz insanlığımızı, vicdanımızı, ruhumuzu
izine çıkardık
ne insanlığımızı hatırlıyoruz
ne vicdanımız harekete geçiyor
ne de ruhumuz titriyor yaşananlara
hayatsa kum saatinde ki gibi
elimizden akıp gidiyor...