59

Dahasý bu tür bilinebilir sabit alanlý eksen çevrimleri içinde ve sabit alanlý eksen çevrimi üzerinde, sosyal, toplumsal baðýtla, sosyal toplumsal bað enerjili modülasyonlarý da bindirirler. Bu modülasyonlar nedeniyle ortaya konan bu modülasyonlar içinde kodlananlar zorunlu durumlarýyla zorunlu olan anlayýþlarýn birliðiydi.

Bu modülasyon içinde duygusal olarak tasada da sevinçte de birlik vardý. Üretim hareketi zorunlu ve karþýlýklý yüküm içinde yapýlan paylaþýmlarýn bilinci olmakla, eksene kodlanan grup veya sosyo toplum hareketiydiler.

Ýttifaklar, üreten meslek gücünün iliþki ekseninde ilahi gruplarý birbirine bað, baðýntý kýlan yüküm ve üretim hareketiydiler. Basitçe farklý tüketim ve farklý kullaným deðeri veren üretim takasýnýn içindeki denkleþmeyle al gülüm ver gülüm iliþkisiydi. Takas edilen bu iliþki eksenleri çevresinde sosyal hayat, kiþisi özel hayat bu eksene sarýlýyordu.

Totem dönemden beri hiç taviz vermeyen kolektifi sosyal hayat bu çekim ve sarým ekseni etrafýnda kendi boþluk alanlarýný ortaya koyuyordu.

Tabii ki birliði bir arada tutmak kolay olmuyordu. Baþlanýþýn avcý toplayýcý saðlatmasý içindeki kolektif birim zamanlý etnik süreçler günümüze kadar geliþ süreci içinde ön görülen ve öngörülemeyen birçok köleci öðretili çok sancýlý süreçleri ortaya koymuþtu.

Diðer yazýlarýmda belirttiðim gibi sosyal tutumlu, ittifaký giriþmeler; türlü türlü ritüeli ön gören sosyal salýnýmlý geçiþ ritüeli olan ittifaklardý. Bu ritüeller etnik kaynaþlý kýyamet tufan senaryolarý öngörüyordu.

Ýttifaka gelenler etnik, totem tepkili çaðlar boyu izole olmuþ sosyal ve kültürel yapýlardý. Ritüeller totemdi groteski anlamalar üzerine bina ediliyordu. Totemdi groteski anlamalar animizdi anlamalardý. Animizme göre bir ruh geçiþi vardý. Ruh geçiþi birini yemekle yenilen kiþinin ruhunun yiyen kiþiye geçmesi anlayýþýný öngörüyordu.

Bu öngörü karþý grup ruhunu bu gruba geçirmeydi. Karþý grup ruhunu bu grup kiþilerinde bedenlendirmeydi. Bu tutum totem mantýðýn kardeþ olma mantýklý meþrulaþmasýydý. Ruh geçiþli bu bedenleþmeyle gruplar kardeþ, oluyordular. Gruplar birbirini yeme (kanlýbalizm) ritüeli üzerinde ilanen kardeþ oluyorlardý. Artýk kardeþlik hukuku esastý. Bu ritüel yamyamlýktan ayrý bir anlayýþtý.

Bir totem grubun karþý totem grubu reddetmesi, izole yapýlarýn sosyal doku uyuþmazlýðýydý. Ama totem gruplar da keyfi olarak, haydi bir araya gelelim diyerekten de bir araya gelmiyordular. Bu sürece gelen zaman içinde iki izole ve yamyam totem grubun arasýnda, üreten iliþki akmýþtý.

Üreten iliþki gruplar arasý giriþmeyi ön görüyordu. Bu öngörü nedenle grup irade kullanýyordu. Oysa etnik sosyal tutum içinde etkin olan totemi manaydý. Üreten iliþki içinde totemi mana yanýnda daha baskýn oluþla üreten irade geçerliydi. Ama üreten grup iradesi bir çýrpýda totemi manayý yok edemiyordu. Grup iradesi henüz yüzde yüz etkin deðildi. Bu nedenle ittifaký sürecin sosyal mantýðý, ittifak için bir geçiþ ritüeli (hilesi-hüllesi, anlayýþý-iknasý) öngörüyordu.

Öngörülen ikna ritüeli þuydu. Özgecil totem mantýktý. Grup ilahý içinde olan birinin; karþý grup tarafýndan yenmesiydi. Böylece birbirine ruh ve ten geçiþi yapan gruplar birinin etinden kanýndan soluðundan ilanen kardeþ olacaklardý. Ýttifakýn sosyal mantýðý adýna kurban veren grup yas içindeydi. Kurban veren grup o gün kendisinden verilen kurbaný yemiyor, aç kalýyordu.

Olasý bir totemi groteski alan içi kurban sunusu (bkz. kurban yazý dizim) sonrasýnda ilk takdimeler, ilk kurbanlar, temas etmeyen totem yapýlar arasýnda ittifak öncesinin bir sembolizm ritüeliydi.

Üreten grubun kendi emek gücünü yamyam ve saldýrgan gruba takdim etmeleriydi. Böylece üreten grup hem ölülerinin yamyamlar tarafýndan yenmesini önlüyorlardý (ölü yiyeceði veriyorlardý). Hem de üreten grup yamyam gruplara karþý kendi canlarýný kurtarýyorlardý. Sunu kurtulmalýktý.

Birinci tür kurban ritüeli yamyam ve barbar grupla, üreten bir totem grup arasýndaydý. Ýkinci tür kurban seremonisi içinde bunlarýn hiçbiri yoktur. Üreten grup iliþkileri nedenle, yapýlacak olan ittifaka karþý direnç vardý. Bu direnç yalýtýmlý gruplarýn birbirine karþý sosyal doku uyuþmazlýðýydý. Bu uyuþmazlýða karþý bulunan çare adeta sosyal mantýðýn içinde groteski anlayýþlý, yamyam temelli kanibalizmin nüks etmesiydi.

Kendi içlerinde bir ilahý kurban vermenin ayný seremonisini bu kes ikinci günde diðer grup yapýyordu. Seremoniler ittifak eden grup sayýsý kadar günler içinde sürüyordu. Her bir gün her bir gruba ait kurban verme aç kalma günüydü. Diðer gruplar için kutlu bir þölen ve kazan kaynatmaydý.

Yedinci güne gelindiðinde Tanrý yapmakta olduðu iþi bitirdi. Yaptýðý iþten o gün dinlendi. Yedinci günü kutsadý. Onu kutsal bir gün olarak belirledi. Çünkü Tanrý o gün yaptýðý, Yarattýðý bütün iþi bitirip dinlendi.” (Yaratýlýþ)


Yedi gün altý farklý toplumun ittifakýnýn yapýldýðý gündür. Bir yas bir yiyecek yasaðý günüdür. Yedinci gün bir dinlenme Þabat günüdür. Her grup kendi kurban verdiði tufan veya kýyamet gününü kutsayýp anma yapýyordu. Bu nedenle haftanýn bir günü ittifak yapan travmalý bir toplum için kutsaldýr.

Ýttifak giriþmesiyle ilk kes dile getirilen kýyamet, tufan gibi kavramlarýn bundan öte bir anlamý yoktu. Üreten meslekler nedenle yavaþ yavaþ unutulmaða, terk edilmeðe yüz tutan yamyamlýk ittifak seremonisi içinde taraflarýn ittifakýyla bir kes ve meþru olarak son kes tekrarlanýyordu.