Bazen kar bazen yaðmur yaðan ayný buluttan,
Sükût kötü sözden hoþ, güzel söz de sükuttan…

diye iki satýrý karalýyordum rüyamda…
Sonra çýðlýklar yükseldi bu satýrlarý yazarken…
Her zamanki sýradan çýðlýklardan biriydi bu!
Belli ki biri daha uykuya dalmýþtý…

Tuhaf… “Uyuyan çýðlýk mý atarmýþ?” deyip kýnamayýn kimseyi.

Ben rüyada çýðlýk atanlarý gördüm. Ancak sebebini hiçbir zaman bilemedim.

Þimdi uyandým;

Nasýl haber beklerim, yârin diyarýndan?
Nasýl emin olurum, ölüm varken yarýndan?

diye kaygýlar taþýyorum….

Sonra:

Ne güzel razý olmak, kadere ve kazaya,
Ne güzeldir sevmek, bakýp Kerem ile Aslýya

diye kendime “vazgeçmeme” notu düþüyorum…

Ardýndan:

“Þimdi Varsa” diye yeni bir baþlýk atýyorum.

Gelse sevdiðim bana varsa,
“Var eden” olmaz mý, “Var olan” varsa.

diye teslimiyetimi iki satýrla serlevha ediyorum…

Beklentimi:

Öyle sev, öyle sev ki Bir’ini,
Yaptýðýn herþey aþka varsýn.
O Bir’e bendet kendi bendini,
Kulumdur deyip sevmeye gelsin.

Sevsin; çevir de Bir’e kalbini,
Bana sevgin o Bir’den gelsin.
Lütfunu hoþ gör hem de kahrýný,
Ne gelirse baþýmýza, Rabbimden gelsin.

diye iki dörtlükle dile getirip, sýrtýný saðlam duvara yaslamaný diliyorum.

Çok þey diliyor, çok dua ediyorum. Özellikle duygu, düþünce, ümit, beklenti ve sevinçlerin “sükût suikastý”na uðramamasý için dua ediyorum…

Hem ben cesaretine, “olur” hale getireceðin; virajlarý düzelterek tüm tepeleri aþabileceðin o günü hasretle, özlemle, sabýrla bekliyorum.

Son dem Fuzuli’leþerek;

“Min can olsaydý ah men-i dil þikestede

-Ta her biriyle bir kez olsaydým feda sana-“

diyorum, demelisin…