Öyleymiþ, bu sanatçý kýzýmýz, daha doðrusu, kendini sanatçý sanan kýzýmýz, bir giydiðini bir daha giymezmiþ... Ne güzel giyim firmalarýnýn bu kýzýmýzý onurlandýrmasý, yýlýn giydirilmiþi payesi ile birlikte plaket vermeleri de gerekir, diye düþünmeden kendimi alamýyorum... Hatta bu yýlýn giydirilmiþi ödülünü aldýktan sonrada, Avrupa’da ki yýlýn giydirilmiþleri arasýna girip orada da derece alabilir...

Bu ülkede halihazýrda bir sene boyunca ayný pantolonu, ayný gömleði uzun zamandýr giyen insanlar varken, bu sanatçý kýzýmýz, daha doðrusu, kendini sanatçý zanneden kýzýmýz, bir giydiðini bir daha giymiyor.

Neden böyle bir þey yapýyor, bunu bir sorgulamak lazým. Aklýma bin türlü sebep geliyor. Çamaþýr Makinesi alacak parasý yok, gariban bir kýzýmýz demek ki... Ya da çamaþýr makinesi var ama çamaþýr yýkamayý sevmiyor, onun içinde sürekli kendine elbise alýyor. Þu da olabilir, psikolojik sorunlarý var mutlaka, ayný elbiseyi iki gün üst üste giydiði zaman, ruhu daralýyor, baþý aðrýyor, sadece baþý aðrýmakla, ruhu daralmakla da kalmýyor, her tarafý tutuluyor...

Yani düþünsenize, konsere çýkmýþ þarký söylüyor, bir þarký bitiyor, ikinci þarkýya da ayný elbise ile mi çýksýn kýzýmýz? Ne kadar banal, ne kadar sýra dýþý, ne kadar vahim bir durum. Allah muhafaza sonra sosyal medyada linç minç ederler kýzýmýzý... Ondan sonra psikolog psikolog dolaþsýn dursun. Çocukluðuna filanda inerlerse, zaten oradan bir daha geriye dönmek zor...

Bekliyoruz bakalým, ilerleyen zamanlarda bu bir giydiðini, ertesi gün giymeme olayýný, daha da ileri götürüp, sabah bir giysi, öðlen baþka bir giysi, gece ise daha baþka bir giysi giyip, millete göz banyosu yaptýrabilir... Gariban vatandaþlarýmýz ise, bir yýl boyunca ayný kýyafetleri, yýkayýp yýkayýp tekrar tekrar giyme iþine sabýr ile devam edeceklerdir... Hazreti Mevlana’nýn o veciz cümlesi ile sözlerimizi noktalayalým. ’’Nice insanlar gördüm üzerinde elbisesi yok, nice elbiseler gördüm içinde insan yok.’’