Kendinde her türlü hakkýn olduðuna inanan tuhaf bir kitle oluþtu son yýllarda. Bu kitlenin iyi veya kötü huylu olduðuna doktorlarýmýz karar veremedi. Çünkü; bu kitle bedende deðil saðlýksýz fikirdeydi. Önce bir beze kadardý sonra büyüdü, sertleþti, iyice acý ve zarar vermeye baþladý.

Neler mi yaptý;

Hastanýn muayenesi daha bitmeden içeri dalmayý hak bildi kendinde. Doktor "Dýþarýda sýranýzý bekleyin", deyince dayýlandý. Ne var ki caným bir þey sorup gideceðim, tahlil sonucuma baktýracaðým, dedi. Ýçerideki hastanýn mahremiyeti, doktora saygý kimin umrundaydý. Oysa kuralý, adabý vardý eskiden her þeyin.

Hasta çýkýnca ardýndan aceleyle doktor da giderse "Hoppp sen nereye?" dedirtti içindeki azgýn hesap sorucu. Tabi doktorlarýmýzýn yeme, içme ihtiyacý olamaz, tuvaleti gelemezdi. Poliklinikten yatan hasta bölümüne acilen çaðrýlmýþ olamazdý. Doktorlar, muayene odasýnda koltuðuyla bütünleþmiþ demirbaþ eþyaydý ne de olsa.

Memnuniyetsizliði ve þikayet etmeyi huy edinenler arttýkça doktorlarýmýza sözlü saldýrý, fiziksel þiddet, cinayet haberleri de arttý. Akabinde þu iðrenç replik türedi "Bazýlarý da dayaðý gerçekten hakediyor caným!"

Bazen kendine bazen de bir yakýnýna raporsuz yazýlamayacak ilaçlarý "reçeteye yaz" diye zorladý. Ýkna olamadý bir türlü. Sanki evine marketten çikolata, kolonya alýyor da satýcý vermiyormuþ havasýnda yumruklarýný konuþturdu.

Týbbýn gerektirdiði her türlü müdahale yapýlmasýna raðmen hastasý vefat mý etti bu defa neden yaþatamadýn? diye kükredi. Oysa dillere pelesenk sözlerimiz vardý: "Vadesi bu kadarmýþ, Ecel, Bu dünyada içecek suyun varsa yaþarsýn yoksa ne yapsan nafile, Takdir-i Ýlahi" Tövbe haþa! Doktorumuz mu ilk nefesini verdi ki? Bunu yazarken bile affet beni Allah'ým diyorum içimden!

"Müþteri memnuniyeti politikasý" ile "Saðlýk hizmeti kalitesi" bambaþka iki alan malumunuz ."Doktor-hasta" ile "satýcý-müþteri" kavramý da ayrý... Maalesef bu ince çizgi, hep kalýn duvar çekti araya.

Sonuç olarak; kimler bu konularda yanlýþ algýlarý düzeltecek, gerekli bilinçlendirmeyi saðlayacak, güvenliði artýracaksa acilen kollarý sývamalý. Ýnsanlýk tarihinin her döneminde ilim ve bilimin tüm gereklerini canla, baþla uygulayan, bu kutsal meslek uðruna yýllarýný veren deðerli doktorlarýmýza, saðlýk camiamýza eskiden olduðu gibi davranýlmalý ve hakettikleri haklarý noksansýz alabilmeliler. Bizler doktorlarýmýzý seviyor, sayýyor ve yaþamalarýný istiyoruz.

Ayrýca gün içerisinde hastaneye gelen her hastayý muayene etmeye zorlamak da mantýk dýþý. Buna can mý dayanýr? Ýnsan saðlýðýný ilgilendiren kararlarý, taný ve teþhisleri saniyelere sýðdýrmak olacak iþ mi?

Özellikle Acil Servisler kuruluþ amacýna uygun kullanýlsa keþke. Sadece trafik kazasý, kalp krizi, beyin kanamasý vs. vakalarla meþgul deðil ki sevgili doktorlarýmýz. Acil Servis sanki expres kasa!


Ben bir saðlýkçý deðilim ama olaylarý azýcýk da olsa saðlýklý bir bakýþ açýsýyla deðerlendirmek hiç de zor deðil.

Her türlü þiddetin, cinayetin son bulmasýný diliyorum. Bir doktor kolay yetiþmiyor. Doðada her þeyi çok kolay tüketenler lütfen deðerli insanlarýmýzý ve sabrýmýzý tüketmesin! Sevgi ve saygý baþka da bir þey demiyorum.