MUTLULUK VE HUZUR

Ortaya konacak hiçbir çaba, yapýlacak hiçbir deðiþiklik, dokunacak hiçbir sihirli deðnek insanlar için mutluluðu ve huzuru saðlayamaz.

Bilimsel olarak ya da matematikle fizikle açýklanamayacak olgulardýr bunlar. Ýspatý yoktur bunlarýn, teoriden ibaretlerdir. Her denekte farklý sonuçlar veren, farklý anlamlara tekabül eden bir veri asla bilimsel olamaz, göreceli olan þeyleri de kriter alýp özelden genele yayamayýz.

Ayrýca insanlarýn yalancý varlýklar olduklarýný da bildiðimiz için hiçbir ‘’ mutluyum ‘’ yada ‘ huzurluyum ‘’ söylemi gerçekle iliþkilendirilemeyecek kadar þüpheli ve bilimsel olarak da ölçülemeyecek söylemdir. Beynin salgýlamalarý ve hormonal endorfin ya da seratonin müdahaleleri veri gibi görünse de bunlar tabi ki kýsa zamanlý etkileri olan verilerdir. Bir tiryakinin zamaný gelince bir sigara yakmasý ile bile tetiklenebilecek kadar basit mekanizmalardýr çünkü ve asla mutluluk veya huzur ile baðdaþamaz.
Mutluluða dair þeyler de görecelidir. Kimisi mutsuz hissetmemeyi mutluluk olarak tarif eder, kimisi bir gün doðuþu izlemeyi huzurdan sayar. Oysa mutsuz hissetmemek geçicidir, gün doðuþu ise dünyamýzda milyonlarca kere milyonlarca kez olan, sýradanlaþmýþ bir þeydir ve izleyip de huzuru bulduðunu iddia eden kiþi bu huzuru tekrarlamayacaktýr, yahut tekrarladýðý oranda sýradanlaþacaðý için kendi kendine icat ettiði bu huzur hissi dejenere olacaktýr.

Birilerini mutlu eden her þey birilerini mutsuz etmeye münasiptir. Yeni bir gün doðuþunu karþýlarken huzur bulan birisine istinaden o yeni doðan günle infazý gelecek olan bir mahkum vardýr ve onu izlemek acý verir ya da o gün sevdikleri ile ayrýlýk günüdür baþka birisi için kader de bir daha onu görmesine müsaade etmez. Kimisi ailesi ile geçirdiði günlerden mutlu olur, kimisi ailesinin evinden kaçmayý baþardýðý gün.
Bir insaný mutlu yada huzurlu kýlacak tek þey spesifik olarak kendi cennetine sahip olmasýdýr denebilir. Kimisi, yarattýðý kendi cennetinde karþý cinsle sýnýrsýz münasebet hayal eder, kimisi ölen sevdikleri ile sonsuz bir hayat, kimisi çocukluk ukdeleri ile donatýlmýþ bir oda belki de.
Herkesin kendi cennetine sahip olmasý noktasýnda da deneyler insanlarýn en sevdiði þeyler ile dolu olan bir hayatýn içinde bile mutluluðu kaybettiðini, olaðanlaþan þeyin sýradanlaþtýðý noktada sýkýcýlaþtýðýný ortaya koymaktadýr.

En nihayetinde mutlak mutluluk yahut mutlak mutsuzluk yoktur. Ýnsanlýk var oluþundan itibaren devamlý surette kendi kendisini keþfetme hýzýyla ayný oranda kendi kendisini de þekillendirmiþ ve tanýmlamýþtýr. Tanýmlamanýn konsensüs oluþturulup ortaya konduðu anda ise o tanýmdan daha baþka bir þekli çoktan almýþ deðiþmiþ gitmiþtir bile.
Ýnsan psikolojik olarak kazanç elde etme ihtimali ile zarara girme ihtimali arasýnda kaldýðýnda genel manada zarara girme ihtimalinden kaçýnma bazlý hareket eder. Mutluluðu kovalamak yerine mutsuzluktan kaçýnmak motivasyonu baskýndýr. Bu da aslýnda tam çerçevesini fark edemediði bir yapýsallýðýdýr insanýn. Bundan ötürüdür ki insanlýk ya keþfetmeyi býrakacak, ya da kendisini tanýmlamayý býrakacak. Bu ikisinden birisini baþarabildiði zaman mutlaka ki mutluluk ve huzur denen kavramlarýn da tam karþýlýðýný bulmaya yaklaþacaktýr.

Bu noktada çizdiðim karanlýk tabloda bir ýþýk doðabilir.

Durmak…
Ýnsanlýk durup soluklanmalý, geliþmeye çalýþmayý býrakýp mevcudu tanýmlama ve tamir etmeye odaklanmalýdýr. Çünkü insanlýðýn geliþim ihtiyacý ve hevesi her zaman savaþlar, yýkýmlar, teknoloji ve kirlilik getirmiþtir hayatýna ve dünyaya. Oysa kendini tanýmlama ve tamir süreci felsefeyi, sosyolojiyi, týbbý, doða ile barýþmayý getirmiþtir. Son 200 yýlda baskýnlaþan çaðýn hastalýðý stresin sebebi insanýn kendi doðasý olmayan bir çevrede ve ekosistemde yaþamasýndandýr. Kafese kapatýlmýþ hayvanlar gibi yaþýyor ve kendi kendini kafese kapattýðý için kendi kendisi ile mücadele verip duruyorlar. Hedefler, statü kovalamalar, genetikten gelen üreme ve çoðalma baskýsý, hep daha fazlasýný hedefleten dünya düzeni, bitmek tükenmek bilmeyen beðeni onay ve tasdik ihtiyacý, insanýn kendi kendisine kurduðu kumpastýr ve kitleler asla mutluluk ve huzura eremez.
Bu noktada tek kurtarýcý olan ölümdür. Tüm bu debelenmeler içerisinde bireyler hayatlarýný kýsmi mutluluklar, kýsmi mutsuzluklar, yakýnlarýnýn ölümü, yeni yakýnlarýnýn doðumu, bazý þeylerin bolluðu ve bazýlarýnýn noksanlýðý þeklinde sürüp giden bir hayatýn sonunda bulurlar. Mutlak mutluluk ve huzura kavuþma anýda aslýnda budur çünkü mutluluðu dejenere eden, mutsuzluða sebep olan hiçbir þey ölüme ait yada ölüme dair deðildir. Sürüncemede olan her sürecin kötü bir sonu dahi olsa sona ermesinin insaný rahatlatmasýnýn sebebi, belirsizlik denen durumun son bulmasýdýr çünkü. Tüm hayatýný belirsizlikle geçiren, devamlý surette bildiði þeylerin deðiþtiðini ya da bildiði gibi olmadýðýný deneyimleyen, yaþamýnýn devam edip etmemesi noktasýnda kontrolü sýklýkla elinde bulunduramadan yaþayýp giden kiþi için tüm belirsizlikler sona erer.
Son…

Matrix filminde de Ajan Smith’ in 3 film boyunca izlemiþ olduðumuz yaþam sürecinde tüm deneyimlerinin, ve tüm deneyimlere sahip olan insanlarý zihnen ve bedenen ele geçirmesi ve de her þeyi gören kahini de ele geçirmesi ile tüm o milyonlarca insanýn felsefi, yaradýlýþ ve düþünce olarak geldiði mertebelerin toplamý ile ortaya koyduðu savýn ‘’ var olmanýn sebebi / hedefi yok olmaktýr ‘’ þeklinde ifade edilmesinin sebebi de tam olarak budur.

Varlýkla alakalý tüm endiþeler, tüm hayal kýrýklýklarý, tüm eksiklikler, tüm þikayetler ancak yokluk ile cevaplandýrýlabilir. Yazýp beðenmediðiniz bir hikayeden kurtulmanýn yolu onu silmektir. Söylenen kýrýcý bir lafýn ilacý özür dileyip onu nötrlemektir. Mutlu olmaya çalýþmanýn yolu mutlu olmaya çalýþmamaktýr. Ezcümle, insanlarýn genelini daha mutlu ve huzurlu yapmanýn da tek yolu bu konuda hiçbir þey yapmamaktýr…