Kan var, yangın var, kin var bugün. Ve her gün Madımak yanıyor 2 Temmuz 93 yılından bu yana.

O gün kusanlara iyi bakın; o zihniyet bugün ülke yönetiminde. O gün biz sustuk, onlar yaktı. O gün onların insanlığı, bizim de tenimiz yandı. O gün güneş üçüncü kez solgun doğdu. O gün Kerbela yeniden yaşandı. O gün Pir Sultan ve Mansur yeniden asıldı. O gün Nesimi yeniden yüzüldü. O gün kan kusanlar bugün hâlâ kan kusuyor.

Madımak bir dinin dibe vurmuş haliydi. Madımak ölümdü. Madımak suskuydu. Madımak umursamazlıktı. Madımak devletin çaresizliğin bir kanıtıydı. Madımak ikiyüzlü insanların terfi almasının anahtarıydı. Madımak Türkiye Cumhuriyeti devletinin itibarına yapılan bir saldırıydı. Madımak tekke ve zaviyelerin Türk devletine kafa tutmasıydı. Madımak insan kasapların tekbirlerle dine darbe vurmalarıydı.

On dört yaşında bir kız çocuğuydu yakılan. Otuz yedi insandı yakılan. Yanansa milyonlarca can. Ahlaksız dan, vicdansızdan, arsızdan, namussuzdan mütevellit bir kalabalık ellerinde, ateş, dillerin kin ve intikam. "Yakın bunları" diye attıkları slogan. Bugün kanlı birer maske yüzlerinde. Bütün pisliklerini arkasına gizledikleri maske.

Muhlis Akarsu, zarif ve naif bir sesin beden bulmuş hali. Nesimi Çimen Türklük efsanesinin curaya akışı parmaklardan, Hasret Gültekin duttan bir yüreğin serüveni. Asım Bezirci halkın edebiyatta ki gözü kulağı. Ve daha niceleri...

Aziz Nesin yıllar önce mealen "Ey güzel milletim giderken sana "Allah'a ısmarladık" demek isterdi, ama öyle güzel uyuyordun ki, uyandırmaya kıyamadım" diyordu. O güzel millet hâlâ öyle güzel uyuyor. Biz sallayarak uyandıramıyoruz.

Ve bugün haksızın hakkı yaktığı ve büyük bir enkaz bıraktığı çağın hastanesinde teşrifatçıyız.

2 Temmuz 24
Erzurum