İnsanın huzur arayışı, tarih boyunca farklı yollarla ifade edilmiş, çeşitli felsefi, dini ve bilimsel teorilerle açıklanmaya çalışılmıştır. Modern dünyanın sunduğu pek çok araç ve metot, insana mutluluk vaadetse de, çoğu zaman bu vaatlerin geçici ve yetersiz olduğu görülmektedir. Psikoterapi, antidepresan ilaçlar, maddi başarılar, aşk ilişkileri ve çeşitli eğlencelik faaliyetler, insanın içsel boşluğunu geçici bir süre için doldurabilse de, gerçek huzur ve içsel dengeyi bulmakta yetersiz kalmaktadır. Ra’d Suresi’nin 28. Ayeti'nde ise, bu arayışa bir cevap verilmekte, kalplerin yalnızca Allah’ı anmakla huzura erdiği belirtilmektedir.
"Onlar ki inanırlar ve kalpleri Allah’ı anmakla huzur bulur. Bilesiniz ki, kalpler Allah’ı anmakla yatışır." (Ra’d Suresi 28. Ayet)
İçsel huzur ve barış, dışarıdaki faktörlere bağlı değil, insanın kalbinin neye yöneldiğine, neleri hatırladığına ve iç dünyasında neye değer verdiğine bağlıdır. Bu ayet, insana huzurun sadece maddi şeylerle değil, manevi bir bağ kurarak, Allah’a yönelerek bulunabileceğini hatırlatmaktadır. Tüm modern çözümler, insanın içsel boşluğunu bir nebze doldursa da, kalpten kalbe dokunan gerçek huzur ancak Allah’ın adını anmakla mümkündür. Zira insan ne kadar sahip olursa olsun, içsel huzura ulaşabilmesi için kalbinin Allah ile olan ilişkisini güçlendirmesi gerekir. Batı medeniyeti, bireysel özgürlük ve maddi zenginlikler adına pek çok çözüm sunmuş, ancak bir türlü insanın kalbinde var olan boşluğu dolduramamıştır. Alkol, sınırsız seks, uyuşturucu ve kumar gibi faaliyetler, huzuru arayan insanların başvurduğu yöntemlerdir. Ancak bu yöntemler, geçici bir haz sağlamakla birlikte, ruhsal boşluğu ve huzursuzluğu derinleştirir. Batı'nın huzur anlayışı, geçici tatminlerle sağlanmaya çalışılsa da, insanın içindeki gerçek boşluk her zaman bir başka arayışa dönüşmektedir. Birçok kişi, huzuru bu geçici tatminlerde ararken, bir yandan da içindeki boşluğu anlamaya, doldurmaya çalışmaktadır. Huzur arayışı, bir diğer yandan bir yenilik, başka bir deneyim veya daha fazla tüketimle devam eder. Ancak bu yöntemlerin hiçbirisi, kalpteki gerçek huzuru sağlayamaz. Bu, Batı medeniyetinin en büyük çelişkisi olarak ortaya çıkar: Maddi başarılar ve özgürlük, insanın içindeki huzursuzluğu dindiremez. Elçi Yunus'un balığın karnındaki durumu, içsel huzura dair çok önemli bir mesaj taşır. Yunus, Allah’tan uzaklaştığı bir dönemde, balığın karnında karanlıklar içinde iken Allah’a yönelmiş ve "Senden başka ilah yoktur, sen yücesin, gerçekten ben zulmedenlerden oldum" (Enbiyâ Suresi 87. Ayet) demiştir. Yunus’un bu duası, insanın ruhsal boşluğunun, yalnızca Allah’a yönelerek ve O’na teslim olarak giderilebileceğini gösterir. Yunus, sıkıntıya düştüğü anda, Allah’tan başka bir çare olmadığını fark etmiş ve Allah’ın adını anarak huzura ermiştir. Bu örnek, insanların ruhsal sıkıntılarının ve içsel boşluklarının yalnızca Allah’a yönelmekle, O’nu anmakla giderilebileceğini açıkça ortaya koymaktadır. Yunus’un balığın karnındaki karanlıklarında bulduğu huzur, dış dünyanın sunmuş olduğu hiçbir maddi tatmine benzememektedir. Allah’ı anmak, insanın kalbini her türlü karanlıktan arındıran ve gerçek huzuru getiren tek kaynaktır. İçsel huzur arayışında, insan dışarıdaki tüm dünyevi unsurlardan beklediği tatmini bulamasa da, gerçek huzur Allah’ı anmakla mümkündür. Modern toplum, insanı farklı arayışlara yönlendirse de, kalbin huzur bulacağı yerin yalnızca Allah’ın adı olduğu ayetlerle sabittir. Yunus’un hikayesi, içsel boşluğu doldurmak için kaçış yolları arayan insanlara, gerçek huzurun Allah’a yönelmekte ve O’nu anmakta olduğunu hatırlatmaktadır. İnsan, O’na ne kadar yaklaşırsa, kalbi o kadar huzurla dolar ve her türlü karanlıktan kurtulur.