Kur'an-ı Kerim, Allah'ın insanlığa gönderdiği son ilahi kitaptır. Müslümanların hayatını düzenlemek ve onlara yol göstermek amacıyla indirilmiştir. Yûsuf Suresi'nin 111. ayetinde de açıkça ifade edildiği gibi, Kur'an “her şeyin çeşitli biçimlerde açıklamasıdır” ve iman edenler için bir hidayet rehberi, aynı zamanda bir rahmettir. Bu, Kur'an'ın İslam’ı yaşamak isteyen bir müminin ihtiyaç duyduğu her bilgiye sahip olduğunu vurgular. Bazı kesimlerin Kur’an’ın eksik olduğu ve dolayısıyla hadis kitaplarıyla tamamlanması gerektiği iddiası, Yûsuf Suresi’nin açık hükmüyle çelişmektedir. Allah, Kur'an'ı eksiksiz ve her türlü ihtiyaca cevap verecek şekilde indirdiğini bildirmektedir. Eğer Kur'an eksik olsaydı, Allah’ın sözüne (hâşâ) güvenilemezdi. Bu nedenle, Kur’an dışında bir kaynağı Allah’ın dinine hüküm koyucu olarak görmek, “Allah’a din öğretmek” anlamına gelir ki bu, Hucurat Suresi'nin 16. ayetinde kesin bir dille reddedilmiştir:
> “De ki: ‘Siz Allah'a dininizi mi öğreteceksiniz? Oysa Allah, göklerde ve yerde olanları bilir. Allah, her şeyi bilendir.’”
Bu ayet, Allah’ın her şeyi bilen ve gözeten olduğunu hatırlatarak, insanın kendi anlayışlarını dine ekleme çabasını şirk ve sapkınlık olarak görmektedir. Kur’an’ın indirilişinden yaklaşık iki yüz yıl sonra derlenen hadis kitaplarının dinen bağlayıcılığı tartışmalıdır. Bu metinler, Kur’an’ın üstüne hüküm koyamaz ve onun eksik olduğunu ima edemez. Kur’an’da her şey açıklandığı halde, hadislerin bu açıklamalara ekleme yapma amacı taşıması, Kur’an’ın yeterliliğini sorgulamak anlamına gelir. Allah’ın kitabını eksik görmek veya tamamlanmaya muhtaç olduğunu iddia etmek, Allah’ın hükmüne ortak koşmaya çalışmaktır. Mezhepler arasında namazın farklı şekillerde kılınması veya abdest alma yöntemlerinde farklılıklar olması da dikkat çekici bir durumdur. Eğer İslam’ın temel ibadeti olan namaz birden fazla şekilde kılınabiliyorsa, bu, vahiy ile açıklanan bir dinin özünden uzaklaşıldığını gösterir. Nebimiz Muhammed'in farklı mezheplere uygun olarak farklı şekillerde ibadet etmesi mümkün değildir. Bu da gösteriyor ki, dinin aslına dönüş ve Kur’an’ı merkeze alma ihtiyacı kaçınılmazdır. İslam’ı yaşamak isteyen bir müminin, gelenek, görenek ve kültürel normlardan sıyrılarak Kur’an’a yönelmesi şarttır. İnsanlar, çoğu zaman Kur’an’da olmayan adet ve alışkanlıklarını dinin bir parçası olarak görmeye meyillidir. Ancak bir inancın veya uygulamanın Kur’an’da yer almaması, onun İslam’ın bir parçası olmadığını gösterir. Gelenekler veya toplumda yaygın olan ahlak anlayışları Kur’an’la uyuşmuyorsa, bunların dinde yeri yoktur.
Allah şöyle buyurur:
> “De ki: 'Ben, yalnızca bana vahyedilene uyarım.'” (En’am Suresi 50. Ayet)
Bu ayet, İslam’ın yalnızca Allah’ın vahyi olan Kur’an’dan öğrenilmesi gerektiğini açıkça ortaya koymaktadır. Kur’an, müminler için yeterli bir hidayet rehberidir. Allah’ın kitabını eksik görerek veya başka kaynaklarla tamamlanmaya ihtiyaç duyduğunu düşünerek dine yeni hükümler eklemek, Allah’a ortak koşmak anlamına gelir. Allah’ın dini yalnızca Kur’an’dan öğrenilmeli ve yaşanmalıdır. Her mümin, gelenek ve göreneklerden sıyrılarak Kur’an’a yönelmeli ve Allah’ın emirlerini olduğu gibi kabul etmelidir. Çünkü Allah şöyle buyurmaktadır:
> “Kur’an’da size gereken her şeyin açıklaması vardır.”
Dini yalnızca Allah’a has kılmak ve onun kitabını rehber edinmek, İslam’ı yaşamanın temel şartıdır.