Kuran, İslam'ın temel kitabı olarak, insanları doğru yola iletmek için inmiştir. Ancak, Kuran'ın temel mesajı yalnızca Arapça bir dilde okunması değil, insanlara doğru anlamı kazandırmak ve bu anlamı yaşamlarında uygulamaktır. Namaz, İslam'ın en önemli ibadetlerinden biridir, ancak namazda okunan Kuran ayetleri, sadece bir dilin sesiyle değil, aynı zamanda kalbin ve aklın anlamasıyla daha derin bir anlam kazanır.
Kuran'da, namazda Kuran okunmasına dair doğrudan bir ifade bulunmaz. Bununla birlikte, Kuran’ın “zikir” (hatırlatma) olarak tanımlandığını öğreniyoruz. Zikir, Allah’ın varlığı ve sıfatlarıyla ilgili derin düşünceler ve hatırlatmalardır. Kuran, insanlara Allah’ın rahmetini, merhametini, yaratma kudretini, bilgi ve hikmetini öğretir. Namazda, bu bilgilerle Allah’a yöneliriz ve O'na yakarırız. Namaz, bir ibadet olarak sadece fiziksel bir hareketler dizisi değildir; kalp ve zihinle Allah’a yönelmek ve O’na dua etmektir.
Namazda Arapça Kuran okumanın zorunlu olup olmadığı meselesi, bazen yanlış anlaşılmaktadır. Kuran’ın orijinal dili Arapçadır, ancak bu, yalnızca Arapça okumanın ibadet için şart olduğu anlamına gelmez. Kuran’da, insanlara yalnızca belli bir dilde dua etmeleri gerektiği belirtilmez. Allah’ın buyruklarına uymak, anlamak ve bilinçli bir şekilde yönelmek daha önemlidir. Kuran, birçok ayetinde insanları düşünmeye ve akıllarını kullanmaya davet eder. Örneğin, "Bu; akıl sahiplerinin, ayetlerini düşünüp öğüt almaları için, sana indirdiğimiz kutlu bir Kitap'tır." (Sad, 29) ve "Aklınızı kullanmaz mısınız?" (Bakara, 44) ayetleri, insanları Kuran’ı anlamaya ve anlamlarını hayatlarına taşımaya yönlendirir.
Ayrıca, “Dinde zorlama yoktur” (Bakara, 256) ifadesi, kişinin ibadetlerini anlayarak ve isteyerek yapması gerektiğini vurgular. Arapça bilmeyen bir Müslümanı Arapça ibadet etmeye zorlamak, kişiyi yalnızca bir dildeki seslerle sınırlamak anlamına gelir ve bu, Kuran’ın özüne aykırıdır. Allah her dili bilir ve her dil O'nun ayetidir, “Dillerinizin ve renklerinizin ayrı olması O’nun ayetlerindendir” (Rum, 22) ayeti bunu açıkça ifade eder.
Namaz, bir kişinin Allah’a en yakın olduğu anlardan biridir. Namazın amacı, kişinin Allah’a yönelmesi ve O’na dua etmesidir. Kuran’da, namazın şekli ve içeriği hakkında açık bir emir bulunmaz. Bunun yerine, Kuran’daki öğretilerle Allah’a yönelmek ve her bir ibadeti anlamlı bir şekilde yerine getirmek önemlidir. Namazda Allah’a bilinçli ifadelerle yönelmek, kişinin kalp ve zihninin de ibadete katılmasını sağlar. Namazda, okunan Arapça surelerin ve duaların anlamını düşünerek okumak çok daha faziletli ve etkili bir ibadet olur. Bu, kişinin Allah’a yakınlığını hissederek, ona dua etmesi anlamına gelir. Namazda okunacak duaların anlamını bilmek, sadece bir dilde sesli okuma yapmaktan çok daha fazlasıdır. Mesela, “Yalnızca Sana ibadet eder ve yalnızca Senden yardım dileriz” (Fatiha, 5) ifadesi, namazda Allah’a yönelmenin temel amacı olan bilinçli dua etmeyi anlatır. Namazda bu ifadeyi anlamadan okumak, Allah’a karşı daha derin bir farkındalık geliştirmemizi engeller.
Kuran’a göre, namazda bilerek ve farkında olarak dua etmek, esas olan yaklaşımdır. “Sarhoş iken ne dediğinizi bilince kadar namaza yaklaşmayın” (Nisa, 43) ayeti, kişinin namazda ne söylediğini bilmesinin ne kadar önemli olduğunu vurgular. Aynı şekilde, anlamadan, sadece ezbere okunan duaların gerçek anlamda bir ibadet oluşturup oluşturmadığı sorgulanmalıdır. İbadet, yalnızca bir formdan ibaret değildir; anlam, niyet ve bilinçlilikle gerçekleştirilmelidir.
Sonuç olarak, Kuran, her dilde ve her insanın anlayabileceği şekilde uygulanabilecek bir rehberdir. Namazda, Arapça okunması gerekmediği gibi, kendi dilimizle de dua edebiliriz. Önemli olan, duaların anlamını bilmek ve kalpten Allah’a yönelmektir. Allah her dilde duyurulmuş olan ayetleri kabul eder ve insanların bilinçli olarak yaptığı ibadetleri önemser. "Şüphesiz O sana ve kavmine bir Zikir'dir ve yakında sorulacaksınız. " (Zuhruf, 44). Kuran’ı rehber edinmek, sadece dilde değil, aynı zamanda anlayışta ve uygulamada da bir derinlik kazandırır.