İslam’ın temel kaynağı olan Kuran, inananlara doğru yolu gösteren, her konuda açıklamalar ve rehberlik sunan bir kitaptır. Kuran, Allah tarafından indirilen son ilahi kitaptır ve içeriğinde insan hayatının her yönüne dair hükümler barındırır. Ancak, zaman içinde “fetva” makamı, doğru bir şekilde anlaşılmadığı için İslam dünyasında çeşitli karmaşalara yol açmıştır. Fetva, bir dini konuda verilen açıklamalar ve hükümler olup, bu konuda Kuran’daki hükümler en doğru kaynağı oluşturur.
Kuran, dini hükümleri açık bir şekilde belirlemiştir. Nisa Suresi 127. ayetinde Allah, kadınlarla ilgili fetvayı bizzat Kuran’la açıklamaktadır: "Kadınlar konusunda senden fetva isterler. De ki: ‘Onlara ilişkin fetvayı size Allah veriyor…’" Bu ayet, Allah’ın dini konulardaki hükmünü doğrudan Kuran’da sunduğunu ifade eder. Allah, Kuran’da her konuda açık hükümler getirmiştir ve bu hükümler İslam’ın temel esaslarını oluşturur. Aynı zamanda Enam Suresi 38. ayetinde Allah, Kuran’ı her konuda bir açıklama ve rehber olarak göndermiştir: "Biz Kuran’da hiçbir eksik bırakmadık." Bu açıklama, Kuran’ın her şeyi kapsayan bir rehber olduğunu ve her insanın doğru yolu bulabilmesi için yeterli bilgi sunduğunu ortaya koyar.
Fetva, sadece Kuran’daki hükümlere dayalı olmalıdır. Kuran, bizlere her konuda net bir açıklama yapmış ve doğruyu göstermiştir. Ancak zamanla fetva makamı, çeşitli mezheplerin yorumlarıyla karmaşık hale gelmiştir. Farklı mezheplerin fıkıh kitapları ortaya çıkmış, bu kitaplar bazen Kuran’ın hükümlerini değiştiren ya da eklemeler yapan görüşler sunmuştur. Oysa Kuran, başlı başına yeterli bir rehberdir ve herhangi bir insan, fetva verirken Kuran’a ters düşen bir görüş ortaya koyarsa, bu büyük bir tehlike oluşturur. Kuran, kendisini inananlara yeterli bir açıklama sunduğu için başka bir kaynağa ihtiyaç yoktur.
Bu konuda Enbiya Suresi 45. ayeti de oldukça önemlidir: "De ki: Ben size ancak vahy ile uyarıyorum." Burada, peygamberlerin, Allah’ın vahyi dışında herhangi bir açıklama yapmadığı ve sadece vahiy ile insanları uyardığı anlatılmaktadır. Bu da Kuran’ın içeriğinin tüm insanlık için yeterli olduğunu gösterir. İslam toplumunda fetva konusunun yanlış anlaşılması, dinin anlaşılmasını ve uygulanmasını zorlaştırmıştır. Kuran, her yönüyle açık ve net hükümler sunduğu için, İslam’ın sınırlarını aşmaya gerek yoktur.
Fetva makamında bulunanların, verdikleri fetvaların Kuran’a uygun olması gerektiğini unutmamaları gerekir. Hakka Suresi 44-48. ayetlerinde, Kuran’a karşı yanlış bir söz söyleyenlere yönelik ciddi uyarılar bulunmaktadır. "Eğer o, bize karşı bazı sözleri uydurup söylemiş olsaydı, muhakkak onun sağ elini (bütün güç ve kudretini) çekip alıverirdik. Sonra onun can damarını elbette keserdik..." Bu ayet, Kuran’a aykırı bir fetvanın, büyük bir sorumluluk ve tehlike taşıdığını açıkça göstermektedir.
Fetva, sadece Allah’a ait bir haktır. Allah, dinin esaslarını belirlemiş ve bizlere Kuran ile açık bir rehber sunmuştur. Kuran dışında bir kaynağa dayalı fetvalar, dinin doğru anlaşılmaması ve uygulanmaması anlamına gelir. Bu durum, Allah’ın hükümlerini değiştirmeye kalkmak ve dinin sınırlarını aşmak anlamına gelir. Bakara Suresi 229. ayetinde Allah, "Kim Allah’ın sınırlarını aşarsa işte onlar zalimlerdir" diyerek, Kuran’ın sınırlarının dışına çıkmanın ne kadar tehlikeli olduğunu bizlere öğretmektedir.
Sonuç olarak, İslam’da fetva konusu, sadece Allah’a ve O’nun kitabı Kuran’a dayalı olmalıdır. İnsanlar, Kuran’ın açık hükümleriyle yönlendirilmelidir ve bu hükümler dışında fetva verme çabaları, dinin içini boşaltmak ve yanlış anlaşılmalara yol açmak demektir. Din, Allah’ın belirlediği sınırlar içinde yaşanmalıdır ve bizler, Kuran’a uygun hareket ederek bu sınırları korumalıyız. Allah’ın verdiği hükümlerle yetinmeli, O’nun koyduğu yolu takip etmeliyiz.