Müslümanların kardeşliği, yalnızca sözle değil, iman, amel ve tavırla ortaya konulması gereken bir bağlılık ve dayanışma ilişkisidir. Bu kardeşlik, Kur’an merkezli bir hayat anlayışını esas alır ve yalnızca Kur’an’daki İslâm’ı yaşayanlar arasında gerçek anlamını bulur.
Kur’an, İslâm’ı yaşamak için yeterlidir. Allah’ın kitabı olan Kur’an, insanlığa doğru yolu göstermek ve müminlerin imanını pekiştirmek için indirilmiştir. Bu yeterlilik, şu ayette açıkça ifade edilir:
“Ve şüphesiz o (Kur'an), senin ve kavmin için gerçekten bir zikirdir. Siz (ondan) sorulacaksınız.” (Zuhruf Suresi, 44)
Bu ayet, ahirette yalnızca Kur’an’dan sorumlu tutulacağımızı açıkça belirtir. Buna iman eden bir Müslüman, Kur’an dışındaki kaynaklara İslâm adına bağlanmayı reddeder. Bu nedenle hadis, mezhep ya da rivayet kültürünü İslâm’ın kaynağı olarak gören anlayışları terk etmek, tevhid inancının bir gereğidir.
İslâm’ı yaşamak, Ortadoğu kültürüne körü körüne bağlanmayı değil, Kur’an’ın evrensel mesajını anlamayı gerektirir. Kültür ve din arasındaki farkı bilmek, bir Müslümanın tevhid yolunda sapmadan yürümesini sağlar. Ortadoğu kültürünü İslâm zannederek yaşayanlar, İslâm’ın evrenselliğini anlamaktan uzak kalabilir. Allah, bu konuda insanları akıllarını kullanmaya teşvik eder:
“Onlar Kur’an’ı düşünmüyorlar mı? Yoksa kalplerinin üzerinde kilitler mi var?” (Muhammed Suresi, 24)
Kur’an’a iman eden Müslüman, yaşadığı dönemin hidayet önderini, resulünü ya da nebisini bulur ve onunla birlikte hak yolunda mücadele verir. Müslüman kardeşliği, bu mücadelede birbirine destek olmayı gerektirir:
“Müminler, ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah’tan korkun ki merhamet olunasınız.” (Hucurât Suresi, 10)
Bir Müslüman, kardeşi zulüm altındayken sessiz kalamaz. Onun yanında durur, hakkını savunur ve her türlü kötülüğe karşı mücadele eder.
Kur’an, ruh ve madde konusunu anlamayı öğütler. Ruh ve madde konusunu anlayan bir Müslüman, olayları Kur’an ölçüsüne göre değerlendirir:
“Biz Kitap’ta hiçbir şeyi eksik bırakmadık.” (En’am Suresi, 38)
Kur’an’ın bu kapsayıcı rehberliği, Müslümanın hayatının her alanını kuşatır.
Kur’an’ın yeterliliğine iman etmeyen, başka kaynakları dinin aslına ekleyenler, şirke düşmüş olurlar:
“Allah, kendisine ortak koşulmasını bağışlamaz. Bunun dışındaki günahları, dilediği kimse için bağışlar. Kim Allah’a ortak koşarsa, derin bir sapıklığa düşmüştür.” (Nisa Suresi, 116)
Bu nedenle, bir Müslüman, sadece ve sadece Allah’ın indirdiği Kur’an’a iman etmeli ve onu rehber edinmelidir.
Müslüman kardeşliği lafla olmaz. Bir Müslüman, kardeşi zulüm görürken, hakkı gasp edilirken ve şeytanî sistemlerin saldırısına uğrarken sessiz kalamaz. Kardeşlik, dünyayı ayağa kaldıracak kadar güçlü bir dayanışmayı ve mücadeleyi gerektirir:
“Hakkında kesin bilgi sahibi olmadığın bir şeyin ardına düşme. Çünkü kulak, göz ve kalp; bunların hepsi yaptığından sorumludur.” (İsra Suresi, 36)
Gerçek Müslüman kardeşliği, Allah’ın yolunda sebat eden ve yalnızca Kur’an’daki İslâm’ı yaşayan müminler arasında gerçekleşir. Bu kardeşlik, hidayet yolunda birlikte mücadele ederek Allah’ın rızasını kazanma gayretiyle somutlaşır. Kur’an, bize bu yolu göstermekte ve hidayet önderlerine tâbî olmayı emretmektedir. Ahirette yalnızca Kur’an’ın hükümleriyle hesaba çekileceğimize iman edenler, işte bu kardeşliği inşa edenlerdir.