Pazar yerindeki sepetinden sýzarak uzaklaþan kobrayla, kervandan kaçan deve þehrin dýþýnda, çölün baþlangýcýnda karþýlaþmýþlar. Yýlan devenin tabanýndan ürkmüþ, deve ise, yýlanýn dilinin ucundakinden. Az sonra ikisi de, dönüp dönüp geriye baktýklarýndan birbirlerinin tedirginliklerinin ayný olduðunu anlamýþlar; “arkamýzdan gelen var mý?”

Tek çýkýþlarýnýn “çölün diðer tarafý” olduðunu ikisi de biliyormuþ; tecrübelerine güvenen deve, “ben çölü geçebilirim” demiþ. “beni de al sýrtýna... ne sýrtýna, hatta baþýnýn üstüne al. Birlikte geçelim þu çölü... Beni baþýnýn üstüne alýrsan, hem daha uzaðý görmene yardýmcý olabilirim hem de yanýna arkadaþ olurum.” Demiþ, yýlan. Deve, tedirgin bir halde sormuþ, “Ama sen bir yýlansýn!.. Ya, yarý yolda beni sokar, öldürürsen?..” Yýlan kendinden emin ve rahat, “Olur mu hiç? Beni baþýnýn üstünde taþýyan birini nasýl sokarým. Hem, seni sokarsam kendimin de öleceðini bilmeyecek kadar aptal deðilim. Evet, ben bir yýlaným, zehirim çok güçlüdür. Ama ben, neyi nerede yapacaðýmý bilirim. Kaldý ki, seni sokmamýn bana hiçbir yararý olmaz. Çünkü, seni yiyemem. Biz yýlanlar, yiyebileceðimiz avlarý sokarýz. Bir de, bize saldýraný.” Demiþ. Yýlanýn bu yanýtý aklýna yatan deve biraz daha rahatlamak adýna sormuþ; “söz mü?”... “söz” deyince, yýlan, “hadi bakalým geç baþýmýn üstüne, birlikte geçelim þu çölü arkadaþça” demiþ.

Yýlan, hýzla týrmanarak devenin baþýnýn üstüne oturmuþ ve yola çýkmýþlar. Çok çabuk da kaynaþmýþlar. Deve, hörgücündeki stoklarýndan diline uzattýðý ýslaklýkla yýlanýn aðýz kuruluðunu gidermesine ve karþýsýna çýkan böcek türü þeyleri ayaðýyla ezerek, karnýný doyurmasýna yardýmcý olurken, yýlan da, devenin göremeyeceði yerlerdeki çalýlýklardan deveyi haberdar ederek karnýný doyurmasýna yardýmcý oluyormuþ.
Hatta, yolculuðun bir anýnda, yýlan çölün ortasýnda bir su birikintisi ve etrafýnda gölgesinden faydalanabilecekleri aðaçlarýn olduðunu haber verince deve bile hayretler içinde kalmýþ, “yýllardýr bu çölü aþýp dururum da, burada böyle bir yer olduðunu hiç bilmiyordum, sað ol yýlan kardeþ” demiþ.

Aralarýnda oluþan bu dostlukla yolculuklarý, sorunsuz olmanýn yanýnda neþe içinde devam ederken deve, yýllarýn tecrübesiyle, yolun yarýsýnda olduklarýna kanaat getirmiþ olmalý ki, “Eee, bak dostum, benim dayanýklýlýðýmla, senin gözcülün birleþince nasýl da yolu yarýladýk” deyince, yýlan, hemen deveyi boynundan sokmuþ.

Aldýðý zehrin darbesiyle yer yýkýlan deve, sayýlý nefeslerini hýzla tüketmeye baþladýðýnda, yaptýklarýna piþman bir yüzle yýlana, “Neden yaptýn?.. Hani söz vermiþtin?.. Þimdi ikimiz de öleceðiz!..” demiþ. Yýlan, muzaffer bir edayla dilini dalgalandýrdýktan sonra deveye, “Seninle yolculuðumuz buraya kadar... Gerisini ben yalnýz da giderim... Bütün bir yol boyu sana gözcülük yapacaðýmý sanmakla, yanýldýðýný öðrenmiþ oldun sen de... Her þeyi kestirebilirsin ama bir yýlanýn ne zaman ne yapacaðýný asla!.. Bir yýlanýn, ne zaman, ne yapacaðýný bir yýlandan baþkasý bilemez.” Demiþ. Yýlaný dinleyen deve güçlükle, “Bir daha yýlanla yola çýkmak mý?” dediðinde, yýlan gülerek, “Öðreniyorsun ama, geç öðreniyorsun... Aslýnda sen de insanlar gibisin; her bir þeyi yaþayarak öðrenmek istiyorsun ama bu uðurda bazen de ölebileceðini bilmiyorsun...” demiþ... Deve de, “Ayný senin gibi!” dediðinde, yýlan hayretler içinde sormuþ, “Nasýl yani?” Deve, “Sana þaka yapmýþtým, yolun yarýsý demekle. Dostluðun, arkadaþlýðýn o kadar çok hoþuma gitmiþti ki, ben de böyle bir dostluðun bitmemesi için yolu uzatýyordum. Daha yolun dörtte birini bile gitmedik.” Demiþ ve eklemiþ, “Ama yanýlmýþým. Hem yýlandan dost olmayacaðýný öðrendim, hem de yýlanla þaka yapýlmayacaðýný...” Yýlan ise üzgün bir halde, “Evet, ben de bir þey öðrendim; O da, dostluðun ne demek olduðunu.” Demiþ ve eklemiþ, “ama artýk çok geç...”

O.L.Boya