Yalnızlıksa bunun adı o halde şarkılar yanlış öğretmiş bizlere.Hani yalnızlık ömür boyu demişlerdi ya eskiden üç kafadar müzisyen. Ne çok sevdiysem de bu şarkıyı, içimden bir ses doğru olmaması için dua eder gizliden.Daha yolun başındayız dediğimiz zamanlarda sanki sonsuza dek kalınan bir yalnızlık cezasıydı çekmemiz gereken. Aradan zaman geçti yaşanılan her yeni yıl bize yalnızlığın kendi tercihimiz olduğunu öğretti.Hatalarımızın bedeli oldu hep. Biraz şans, biraz tercih, biraz da kaybetmeyeceğimize dair ukalaca güvenimiz kendimize.
Yine böyle bir yaş dönümünün ardından hala cezaya kalmamışım diyebilmek önemli sanırım.Kendi dünyamızdaki dostlarımızla hatırlanmak yeterli şimdilik.Bugün sen geçtin aklımdan diyen birilerinin varlığı kafi.
Zaten bu doğum günlerinin,düğünlerin bayramların en büyük katkısı bu olsa gerek. Vesile olması başka sevgilere de ihtiyaç duyduğumuzu,aslında kalabalıklaştıkça çoğaldığımızı görmemize.
Düşünüyorum da kendimizi cezaya bırakan da bizleriz. Birlikte olduğumuz zamanların değerini bilmeden, ömür boyu kalacaklarmış gibi hoyratça tüketiyoruz sevgileri.
Her geçen yaş dönümünde aranma oranınız da buna işaret eder, bayramların yeni modası sms mesajları da. Hazır yeri gelmişken çok elzem olanların dışında özel günlerin kendince dizilmiş şiir kümeleri ve birkaç klişe sözün sığdığı mesajlarla hatırlanmasına çok bozuluyorum.
Birkaç yıldır telefon mesajı kavramına alışmaya çalışırken şimdi de internet üzerinden kutlamalar moda haline geldi. Amaç ben hatırlıyorum diyebilmek biliyorum. Ekonomik zorluklar da gündemde.Hele bayramlarda bizim gibi bol akrabalı toplumlar için durum çok zor.Hepsini arayamayacağımıza göre en iyisi iki kontörlük duygulanmalara sığınırız diyoruz.Haklısınız elbette.Ancak derim ki en azından kendi kelimelerimiz olsun içinde,bizden bir küçük temas geçsin karşı tarafa. Ezbere yazılmış hazır sözler değil.
Sevdiğimiz insanların gözlerine bakacağımız yüz yüze görüşmelerin sıcaklığı kalmayacak sanki hayatımızda. Geçen zamanla birlikte insanlar arasındaki mesafeler de artıyor.Bırakın problemlerimizi konuşmayı,birbirimizin yüzünü bile az göreceğiz.
Teknolojinin ödenecek ağır bedeli de bu olacak bize.
Yalnızlık.
Aynı şehirdeyken bile mesajla kutladığınız insanlar yarın size de üç satırlık e-maillerle saygı ve sevgilerini iletecekler.Sonrasında kamera ile internet üzerinden son hallerimizi göreceğiz birbirimizin. Saçın mı uzamış, kilo mu almışsın diyeceğiz rengarenk harflerle.Araya gülen resimler serpiştireceğiz kendi gülüşümüzün yerine.
Belki de kendi doğum günümüzde , bilgisayarın başında internet üzerinden yayın yapacağız dostlarımızla.Zaten elinizde bir dilimlik bir pasta olacak. Bir de okumadan geçebileceğiniz bir dolu e-mail ve mesaj. Aynı soğukluğun, ezberlenmiş kelimelerinin arasına dizildiği.Asla size bir gülümseyişin, komik bile olsa üflerken tutacağınız dileklere atlayan dostların varlığını yaşatamayacak olan.
O nedenle şimdiden gelecek günlerin yatırımını yapmalıyız. Tercihlerimizi ona göre yapmalı, kısa bile olsa bir ses duymaya üşenmemeliyiz.Ya da benim gibi yapın sizi mesajla kutlayan herkesi, sesini özlediklerinizi siz arayın çekinmeden. En azından kulağınızda bir anı olarak kalacaktır sıcaklığı.Konuşmamaktan tembelleşen sevgileri ısıtırsınız belki. Yoksa yıllar sonra tek bir dilimlik pastanız, tek dileklik bir mumunuz kalacaktır. VE hep aynı dileği tutacaksınızdır. Bir sonraki sene iki kişi olmak dileğiyle….