Yaþýný baþýný almýþ bir adam küçük evinin küçük bahçesinde oturmuþ bu satýrlarý yazýyor. Sað tarafýnda olgunlaþayazmýþ domatesler, yapraklarýn arasýndan kendilerini gösteriyor. Kalemini eski ahþap masanýn çatlaðýna, týpký bir kalemliðe yerleþtirir gibi yerleþtiriyor; o güzel el yazýsýný þöyle bir süzüyor. Eski ahþap sandalyesinde baþýný geriye doðru atýp gerinirken, gölgesinde oturduðu kiraz aðacýnýn yapraklarýnýn arasýndan sýzan güneþi görüyor. Düþünüyor. Ve bu satýrlarý yazýyor kafasýnda.
Az sonra gözüne iliþen sivri biberlerin yanýna -aralarýndan en irisini dalýndan koparýp yemek üzere- gidiyor. Kütürdete kütürdete yiyor biberi. Adamýn ayaklarý çýplak. Toprakta yalýn ayak gezinmeyi çok seviyor.
Sonra ellerini beline koyup þöyle bir etrafýna bakýnýyor: Seneye daha çok nane ve maydanoz ekmeliyim, diye düþünüyor. Çünkü adam onlarý taze taze tuzlayýp yemesini çok seviyor.
Tekrar yazýsýnýn baþýna dönüyor adam. Kalemi zoraki eline alýyor ve zoraki bu satýrlarý kâðýda döküyor. “Zorla yazmalýyým” sözcükleri dökülüyor dudaklarýndan gayri ihtiyari. Acaba neden? Kendisi de bilmiyor.
Açýkçasý domatesleri seyretmek, çayýný yudumlamak ve karýsýný koklamak ona daha çekici geliyor. Ama o, ýsrarla bu satýrlarý yazýyor. Neden acaba? Kendisi de bilmiyor.
Derken elinde çay tepsisiyle karýsý beliriyor karþýsýnda. Güneþ tatlý tatlý karýsýnýn yüzüne vuruyor. Kadýnýn gözleri kamaþýyor güneþten. Hafifçe tebessüm ediyor kocasýna. Karýsýnýn, aðýr çinko çaydanlýkla daha da aðýrlaþan çay tepsisini yampiri yampiri taþýyýþýný çok seviyor adam.
Taze limon kokularýyla birlikte geliyor kadýn... Tepsiyi küçük, ahþap masanýn üzerine býrakýyor ve kucaðýna oturuyor kocasýnýn. Adam doya doya kokluyor kadýný. Kadýn limon kokuyor.
Tepside iki tane bardak var: Demek kadýn da çay içecek... Doldurup içiyorlar, içiyorlar. Birbirlerine gülümsüyorlar. Tek kelime etmiyorlar... Kadýn hâlâ kocasýnýn kucaðýnda oturuyor. Kadýn hâlâ limon kokuyor.
“Zorla yazmalýyým” diyor adam, zoraki yazýyor. Soðumuþ çayýndan bir yudum alýyor. Ner’de kalmýþtýk? Hah, “Derken elinde çay tepsisiyle...”
Adam ayaða kalkýyor. Sekizinci katýn penceresinden, damlara düþen yaðmur damlalarýný seyrederken üþüyor.
Ýþte adam böyle hayal kuruyor.