Gök yüzünden iniyorsa yer yüzüne, ılık, ılık nisan yağmurları,
İnsanın ne şemsiye açası gelir, ne de arkasına bakası.
Nisan gitmeler mevsimidir. Zannedilenin aksine; vazgeçmeler, bitirmeler.
Verimsiz olan dallarını budamak,
Budanan dallarına inat, bir sürü yeni filiz verme mevsimidir.
Bahar

Çiçek açan bir kirazın hayaliyle yola çıkmak istersiniz,
Ayvalarda çiçek açmadan gitmelisiniz
Bir denize, daha önce hiç yüzülmemiş.
Bir kalem bulmalısınız, bir kağıt.
Altı hamlede kağıt gemi olur.
Üzerine özgürlük yazıp, sefere hazırlanmalısınız,
Ah o gemide bende olsaydım demek istemiyorsanız.

Dedim ya bahar gitmelerin mevsimidir.
Biraz da vazgeçmelerin.
Kışın, hayatın yontusunda, kurumuş dalları budamanın.
Biraz da acımasız olmanın mevsimidir bahar,
Eski resimleri o daldan yediğin üzümleri unutmanın,
Bir makas darbesiyle bitirmenin mevsimidir.
Yeni aşklara, arkadaşlıklara yelken açmanın.
Son baharda düşen yaprakların ardından göz yaşı dökmekten vazgeçip
Yeni gelecek meyvelere çiçek açamanın,

Mevsimi bahar, isyanın mevsimidir,
Ölüme inat yaşamanın, birazda çelişkilerin mevsimdir,
Tek edip geldiğin yarım kürede bıraktıklarınla,
Yeni yarım kürede bulacağına inandıklarının arasında kalmanın mevsimdir.
Göç sonrası umut mevsimidir bahar.

Bahar; uzun kış uykusu sonrası mahmurluktur,
Akıl işlemez,kan deliliktedir.
Çimen kokusu ve nemli toprağın o eşsiz rahiyası,
Ruhunun gizli kalan bencillik yönünü ateşler
Acıkmışındır, tüm kış uyumaktan,
Bu yüzden ayılık değil değildir baharda, aç gözlü olman.
Multulu olmak adına, kovanından çıkıp,
Yüzbin çiçekte bal araman.

Dedim ya bahar umudun mevsimidir,
Gitmelerin vazgeçebilmelerin.