90 yıla sığdırmışım hayatı,
Küçülüp gidiyorum zamanın çabukluğunda,
Bilemiyorum yapılası şeyleri, bulamıyorum,
Söyleniyorum kendi kendime
Gitsem boş, kalsam boş diyorum içimden.
Hayatı bırakıp gidiyorum hayalimde.

Garip bir umutsuzluğa kaptırıyorum hayatı,
Çalsan boş, çalışsan boş diyorum kendi kendime
Yalan dünyaya kızıyorum belki,
Velakin umutlanıyorum öbür dünyaya.
Belki yanlış düşüncelerin mağduru oluyorum,
Belki umutsuzluğun kurbanı,
Bu acayip laflar yerine,
Sizi neşelendirebilseydim istiyorum.

Göçüm yakındır bu kısa hayattan,
Bir doksan senemi doldurup gidiyorum,
Bakıyorum gözlerim yaşlı önüme
Gözlerim kısmadan bile görebiliyorum sonu,
Üzülsem mi üzülmesem mi bilemiyorum?
Öbür dünya var görüyorum...

09.05.2007
Prag...