Geçmiþ ölmedi. Henüz geçmedi bile. -William Faulkner
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Tanýþtýðýn “sonluðun” kendisiyle, göze göze gelmenin farkýndalýðýyla sev beni... Ne Leyla gibi, ne de Þirin gibi... Benliðinin “aþk” tutkusuyla kavrulmasýna izin vermeden, kendinden geçmeden... Elimi tuttuðunda sýcaklýðýmý hisset yeter! Gözüne baktýðýmda sýðýnýlacak bir liman olduðunu bileyim. Aþk, mutlu olmanýn bir yolu oldu modern dünya tarihinin. Huzur vermek, huzur almaktý aslolan! Mutlu olunmayacaksa geriði yoktu... Ya da mutluluk her daim rahat olmanýn diðer adý gibiydi... Hasýrlar düþtü birbir ellerden, “tam donanýmlý meskenlere” sýðýndý sevdiklerini söyleyenler. Sevseler de “vazgeçmek durumunda kalabilir” dahi oldular. “Olmazlarý” vardý çünkü... Sevgi tek baþýna yeterli gelmiyordu Geçti zaman... Kurumsal þirket hissiyle yaklaþtýk birbirimize... Utanmasak sabýka kaðýtlarýmýzý, temiz belgelerimizi, sigorta numarýmýzý isteyecektik. Güven “zamane delilik paradoksu” Sonra “kart ekstresi” yeterli olmalýydý aþýðýn... Standarlarý vardý ne de olsa korumasý gereken. Aþaðýsý olursa sakal, yukarý olursa “amennâ” Bir medeniyet denemesiydi yaratanýn! Oysa bindiðimiz dalý keserken, eylemin farkýnda olmak gibidir yaþamlarýmýz. Uzun uzadýya listeler çizilir, ardý arkasý bitmeyen, þatafatlý bir hayatýn sonsuz atmosferinde; daha çok para, dahaçokservet, daha güzel araba, daha büyük ev, daha... Mülk sanýlmýþ, tabusu hep imzalayanda kalacakmýþ gibi; Aidiyetliði kendinden muktedir bilir insan! Kendi baþýna aþk; soyulmuþ bir aile çocuðudur. Sevgiyle bezenmedikçe, acýyla piþmedikçe, yoklukla denenmedikçe bilinmez. Ve kendi baþýna aþk, varlýðýn tek bir duyusunu kullanmasý gibi aciz bir meziyettir. Gormek, duymak, tatmak, koklamak ve hissetmek... “Maddi dünya tanýmlamasýnýn” bu beþ verisi aþka geldiðinde bilmeyi ve anlamayý da ister. Yaþam iki ölümlünün bir araya gelmesinden çok daha yüklüdür oysa... Onu yüklü kýlan “sevgi iradesinin” evrenle tecellisidir elbette... Ýþte o dem saraylar kaldýrým kalburu, güzeller “makyaj çantasýna” döner... Sevgi sonunda yanmayý getirir!.. Beðeni ise sonunda kaçmayý!. Bazen ömür boyu sürer, bazen birkaç yýl, bazen bir kaç ay!.. Sevgi ise ölümsüzdür. Tanýþtýðýn “sonluðun” kendisiyle, göze göze gelmenin farkýndalýðýyla sev beni... Ne Leyla gibi, ne de Þirin gibi... Benliðinin “aþk” tutkusuyla kavrulmasýna izin vermeden, kendinden geçmeden... Elimi tuttuðunda sýcaklýðýmý hisset yeter! Gözüne baktýðýmda sýðýnýlacak bir liman olduðunu bileyim. 24.02.08 / ÝSTANBUL
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Orhan TURAN, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |