Ýþten eve gelir gelmez, Osman Bey’in gözleri televizyon kumandasýný aradý. Bir yýldýrým hýzýyla gözlerini fýldýr fýldýr dolaþtýrdý odanýn içinde. Yok!
Kanepe yastýklarýnýn, minderlerinin altýna baktý . Yok !
Masa ve sehpa üstlerini yokladý. Yok !
- Hangi cehennemde þu meret ?
Bilgisayar masasýna baktý. Yok !
Oðlunun oyuncak sepetine baktý. Yok !
Koltuk ve kanepe altlarýna baktý. Yok !
Nefesi hýzlandý, saçlarý dikleþti.

Sinirle, mutfaktaki eþine seslendi:
-     Nejlaaaaaaaaaa ! Nerde þu kumanda ?

Kadýn, mutfaktan odaya geldi ve gazetelerin altýnda kalmýþ kumandayý buldu. Osman Bey derin bir “ oohhh ! ” çekti. Ellerinin titremesi, gözlerinin seyrimesi durdu. Kumandayý eline alýp, keyifle kanepeye uzandý. Eline kumandayý alýnca, tarifi olanaksýz bir haz duyuyordu. Vücudunda bir gevþeme, bir rahatlýk hissetti. Ilýk ýlýk oldu içi. Tv kumandasýnýn kendisini böyle rahatlamasýna öyle alýþmýþtý ki ! Televizyon izlemese bile kumanda elinde olmalýydý. Hele hele dakika baþý zaplamak, onun en büyük zevkiydi. Televizyon izlemek deðil, zýrt pýrt kanal deðiþtirmekti onu mutlu eden. Çocuklarýnýn, eþinin bu duruma sinir olmalarý, umurunda bile deðildi. Evin erkeðinin elinde olmalýydý kumanda. Yaþasýýýn !

Evin büyük kýzý, mutfakta annesine yardým ediyordu. Endiþeyle annesine þöyle dedi:
-Anneciðim, babamýn bu kumanda hastalýðý ne olacak ? Elinden býrakmýyor hiç. Tuvalete giderken bile kumandayla gidiyor.
Annesi, kýzýndan daha dertliydi.

-     Býrakmýyor ki, istediðimiz bir programý izleyelim. Kanepede uyurken bile, elinden düþürmüyor kumandayý.
-     Ya anne, izlediðim bir tanecik bile dizi yok. Geçen babam duþa girdiðinde tv seyretmek istedim. Ama ne mümkün ! Meðer babam kumandayý banyoya götürmüþ.
Nejlâ Haným rahatlattý kýzýný:
-     Biliyor musun, erkeklerin çoðu böyleymiþ. Geçen gün arkadaþlarla sohbet ediyorduk, erkeklerin kumanda hastalýðýndan söz açýldý. Tüm kadýnlar, bizim kadar dertli.
Ýtiraz etti Hülya:
-     Sanmýyorum anneciðim. Babamýn durumu kadar vahim deðildir hiç biri.
Birden gülmeye baþladý Hülya:
-     Hatýrlasana anne, geçen gün kumandayý yanlýþlýkla çantasýna koyup iþe gitmiþti. Saatlerce kumanda aramýþtýk.
Nejla Haným girdi araya:
-     Yatak odasýna bile kumandayla gidiyor. Baþucuna koyup, öyle uyuyor.
Hülya :
-     Ben odama tv istiyorum. Babamýn kumanda hastalýðý yüzünden, istediðim bir programý bile izleyemiyorum. Gündüz evde deðilim ki, babam yokken izlesem.

Mutfaktaki sandalyelere oturup, derin düþüncelere daldýlar. Osman Bey’i n bu kumandaya yapýþýk gibi yaþamasýndan kurtulmanýn bir yolu olmalýydý.

Aradan birkaç gün geçti. Osman Bey eve gelir gelmez yine hemen tv kumandasýný eline aldý. Televizyonun karþýsýna geçti. Ama televizyonu açamadý. Çünkü kumanda çalýþmýyordu.
-Gene mi pili bitti bunun ?
Sinirle salladý, sýktý, bir iki el darbesi indirdi kumandaya. Yok ! Çalýþmýyordu. Kapaðýný açtý, sýkýca kapattý, iki elinin arasýnda iyice sýkýþtýrdý. Hayýr ! Yine çalýþmadý.
Hemen iki pil bulup, deðiþtirdi. Yok, yine çalýþmýyordu. O sýrada Hülya girdi odaya. Osman Bey sinirle:
-     Kumanda arýzalý mý ?
Hülya kumandayý babasýnýn elinden aldý, tuþuna þöyle hafifçe bastý, þak diye açýldý tv. Annesinin mutfaktan gelen sesine yanýt verdi:
-     Geliyorum anne.

Osman Bey þaþýrdý. Kumandanýn hangi tuþuna bastýysa, çalýþmýyordu. Acaba parmaklarýnda mý sorun vardý ? Acaba parmak uçlarý hissizleþmiþ miydi ? Sinir uçlarýnda bir problem mi vardý ? Hülya’ nýn elinde çalýþan kumanda, neden kendisinin elinde çalýþmýyordu ? Ellerine, parmaklarýna baktý. Her þey o kadar normal görünüyordu ki ! Bir de cep telefonunu denemek istedi. Cep telefonunun tuþlarýna bastý telâþ ve korkuyla karýþýk. Hým ! Telefon çalýþýyordu. Yani parmaklarý, cep telefonunu kumanda ediyordu. Sonra ev telefonunu denedi, o da çalýþýyordu. Bir umutla, tv kumandasýný tekrar eline aldý . Ama, sonuç olumsuzdu. Kumandayý bir kenara koydu.

Az sonra karýsý geldi odaya. Kumandanýn Osman Bey’in elinde deðil, sehpanýn üzerinde olmasýna hayret etti. Televizyonun karþýsýna geçti, bir kadýn programý açýp izlemeye baþladý.

Osman Bey âdeta þoktaydý. Acaba neden kumandayý çalýþtýramamýþtý ? Vücuduna yüklenmiþ bir elektrik veya ne bileyim herhangi bir þey mi vardý ? Çok þaþkýndý ama bu durumu eþiyle ve kýzýyla paylaþmak istemiyordu.

Birden bilgisayar geldi aklýna. Acaba bilgisayarý açabilecek miydi, kullanabilecek miydi ? Yerinden kalkýp, bilgisayar masasýna oturdu. Korka korka klavyenin tuþlarýna dokundu. Ýþte çalýþýyordu. Kumandayý kullanamayan parmaklarý, klavyede yýldýrým hýzýyla geziniyordu. Derken internette, “ Flaþ haber ” dikkatini çekti. Merakla haberi týkladý:

“ Sadece kadýn parmaðýna duyarlý tv kumandasý artýk Türkiye’ de. ”



Kâmuran Esen