Bir sigara yak önce ve yavaþ yavaþ kapa gözlerini… Þimdi önümüzde uzanan denize inat, bir otel odasýnýn balkonundayýz. Gelip giden insanlar, çocuklarýn çýðlýklarý ve bedenlerini cesurca güneþe sunmuþ insanlarýn sessizlikleri. Hemen yukarýda izlemekteyiz onlarý, sen kahveni yudumluyorsun, sakýn açma gözlerini hemen yanýnda ben varým…
Ýlk aþkýný anlatmaya baþlýyorsun. Önceleri tarif edilmez geliyor duygularýn, sonra anladýðýmý farz ediyorsun. Birer birer dökülüyor gözlerinden gerçekler, önünde geçmiþ, yanýnda ben, nedenini anlamýyorsun aldatýþlarýn. Güneþ batarken, sen karþýlaþtýðýnýz sabahý anlatýyorsun, zamana aldanýyorsun aslýnda bilmeden, istemeden aldatýlýyorsun…
Bir þarký takýlýyor aklýna sonra, iþte o zaman güneþ batýyor, denize ve insanlara dönüyorsun yeniden. Baþýný çeviriyorsun, yanýnda ben. Týpký senin gibi arýyorum kayýp sözleri, mýrýldanýyoruz beraber, kahvemi kapatýp fallara emanet ediyorum geleceði…
Sonra þarkýlar, sonra hayat, ne var ne yok dökülüyor önümüze… Sigara dumanlarýnýn içinde deniz görünüyor, izmaritleri kadar kalýyor içimizde sönüp giden her þey. Gözlerini açma, son bir nefes çek sigarandan ve dön bak yanýna, ben oradayým…
Þimdi bir izmarit daha ekliyorum kül tablasýna, biraz daha yer etmen için, biraz daha kalman için o balkonda…
Artýk sigaraný söndür sende ve aç gözlerini bensizliðe…