Dün bir ustanın şiirinde rastladım sana,
Bugün isimsiz bir teşekkür de…
Her şey seni gösteriyor,
Yakınlarda olmalısın,
Belki de hala yanı başımda usulca ağlamaktasın…

Seni özlediğimi ansızın yüzüme vuracaksın diye, korkuyorum. Gurur sanma bunu, öyle bir özlem ki kendini reddeden… Sadece bir an, bir küçücük an bıraksam kendimi…
Sahi dün sana rastladım bir şiirde, kim olduğunu bilmediğim kahramanın yerine koydum ismini, o da gitmişti tıpkı senin gibi… Öyle yaman gitmişti ki hem de, kalmamıştı, ne adresi ne kendisi…
Bugün isimsiz; ama cana yakın bir teşekkür de okudum seni. Sendin biliyorum, başka hiç kimse böyle yaralayamaz çünkü beni, tek bir sözle… Bu yalnızlık teşekkürü hak ediyor belki de…

Dün bir ustanın şiirinde rastladım sana,
Bugün isimsiz bir teşekkür de…
Her şey seni gösteriyor,
Yakınlarda olmalısın,
Belki de hala yanı başımda usulca ağlamaktasın…

Yarın tıpkı bugün gibi özleyeceğim seni ve tıpkı dün gibi anacağım beni çok sevmişliğini. O sevgi ki, şimdi bir şiirde anlatılan, yalnızlığın gerçek hikâyesi…