Gazilik Gömleğini Çıkartmasın Mavi Marmara

“Mavi Marmara döndü.”
Mavi Marmara döndü ama…
Malumunuz olduğu üzre; Mavi Marmara gemisi 22 Mayıs 2010 tarihinde İstanbul Sarayburnu’ndan 37 ülkeden tam 578 insanla “Rotamız Filistin Yükümüz İnsani Yardım” sloganıyla Gazze’ye, ilaç, tıbbi malzemeler, çimento, demir, çocuk bahçeleri, prefabrik evler gibi insani yardım malzemeleri götürecekti. Ne var ki Akdeniz’de uluslararası sularda Gazze’ye doğru yol alan “Mavi Marmara, 31 Mayıs 2010 gecesi İsrail askerlerinin kanlı saldırılarına uğrayıp 9 şehit ile 50’yi aşkın insani yardım gönüllüsü yaralanmıştı.
Şimdi haberlerde deniliyor ki; “Mavi Marmara gemisi, yola çıktığı İstanbul'a, 219 gün sonra geri döndü.”
Döndü ama; Ali Haydar Bengi yoktu…Geldi ama; Cengiz Akyüz gelmedi… Mavi Marmara’da Cengiz Songür yoktu…Çetin Topçuoğlu yoktu…Fahri Yaldız yoktu…İbrahim Bilgen yoktu…Necdet Yıldırım yoktu…Cevdet Kılıçlar yoktu…. Mavi Marmara çıktığı yere dönebildi ama -zamanın Musabı- Furkan Doğan dönemedi, giden dokuz şehidimiz dönmediler…
Mavi Marmara’nın gidişine bedenen katılamamanın mahcubiyetini ve ezikliğini taşıyan biri olarak en azından dönüşüne 50 farklı ülkeden aktivistlerin katıldığı gibi ben de katılmak isterdim; ne var ki maddi imkânsızlıklardan dolayı katılamadım ama gönlüm hep Mavi Marmara ile birlikte oldu…
Dolayısıyla Mavi Marmara’nın dönüşünü ancak haberlerde izleyebildim…
Gidişi kadar dönüşü de muhteşemdi…
Her ne kadar “Mavi Marmara Şehit ve Gazilerin” yakınları İHH yetkilerince davet edildiği halde Çannakale’den İstanbul’a hareket eden “Mavi Marmara” ya alınmayıp mağdur edildiyse ( ki; vardır bir bildikleri) İstanbul’dan 50 farklı ülke aktivistlerin karşılanmasıyla dönüşü muhteşem oldu Mavi Marmara’nın.
Beyaz ekranlarda izleyebildiğim kadarıyla; gazi geminin tavanında hâlâ şehitlerin kan izleri vardı. İsrail tarafından esir edilen Mavi Marmara’da yaşanılan vahşetin izleri her ne kadar silmeye çalışılmışsa da, şehitlerin kan izleri olaya hâlâ tanıklık ediyordu. Zira İsrailler kan izlerini boyayarak kapatmaya çalışmışlardı. Gazetecilerin ve aktivistlerin olay esnasında çekmiş olduğu bütün görüntülere el koymuşlardı. Anlaşılan İsrailler her ne kadar yaşanılan bu vahşetin izlerini dünya kamuoyundan saklamaya çalıştılarsa da şehitlerin kan izlerini gizleyememişlerdi ve tavanlara sıçrayan şehitlerin kan izleri tüm dünyanın gözü önünde bu vahşete tanıklık ediyordu.
Bir de, gemide; tören alanının girişine ve sahneye “Mavi Marmara Şehitleri”nin resimleri asılmıştı. (Burada biraz durun… Gözyaşlarımı sileyim de öyle devem edelim. Bu olay nedense bana “Kerbela Şehitleri”ni hatırlattı… Hz. Hüseyin ve beraberindeki 72 kişi… Kerbela’da 72 kişi…“Mavi Marmara’da 578 kişi…)
Şimdi haberlerde deniliyor ki; Mavi Marmara Gemisini bir tersanede özel bakıma alacaklar. Bakıma alamaya alacaklar ancak bu hususta bir önerim var:
Bakımı yapılırken Mavi Marmara’nın şehitlerin kan izlerini silmesinler. Kahpe İsrail kurşunlarının izlerini olduğu gibi bıraksınlar. Açık müze olsun demeyeceğim çünkü maliyeti yüksek bir gemi bu lakin şimdiki hali gibi (tören alanının girişinde olduğu gibi) asılan Şehitlerin resimleri yerinde kalsın ve olduğu gibi muhafaza edilsin…
Yani demek istiyorum ki; …Mavi Marmara’ya zincir vurmak yakışmaz, yürüsün. Yürüsün de sırtındaki “Gazze Şehitleri”nin anıtıyla kalıversin. Mavi Marmara gittiği her yerde, geçtiği tüm ülkelerde “Gazze Şehitleri Anıtı” ile birlikte yüzsün ve giydiği gazilik gömleğini çıkartmasın, o gömlekle yaşasın ve o gömlekle tarih kalsın…