Mamılo’nun Kürekleri

“Mamılo’nun Kürekleri” henüz yayınlanmamış ancak yayın aşamasında olan bir kitap.
Mamılo’nun Kürekleri henüz yayınlanmamış ama 2004 yılında Malatya Belediyesi tarafında düzenlenen “Malatya” konulu film yarışmasında, senaryosu en iyi ödülüne layık görülen bir eser…
Hepsinden önemlisi; Mamılo’nun Kürekleri bir Malatya mozaiği…
Mamılo’nun Kürekleri’ni bir oturuşta -az önce- okudum bitirdim ama bir günümü verdiğime değil, yorulduğuma hiç değil çabuk bitirdiğime üzüldüm…
Zira Mamılo’nun Kürekleri’nde, “işçi meydanı” denilen bugünkü ama bugünküsü gibi olmayan/değişen/büyük bir değişime uğrayan Malatya Yeni Camii civarı ile Söğütlü Camii’nin etrafında sabahın erken saatlerinde doluşan işçilerle birlikte beklediğim günlerimi hatırladım.
Mamılo’nun Kürekleri’nde, henüz bir ilkokul birinci sınıf öğrencisiyken şahit olduğum ve o gün bugündür hep ürperti ile hafızama kazıdığım Hamid Fendoğlu’nun öldürülmesi ve sonrası çıkan Malatya olaylarını tekrar yaşadım.
Mamılo’nun Kürekleri’nde, Malatya’nın1987’sini ve daha öncesi geçmişini bir kez daha yâd ettim.
Mamılo’nun Kürekleri’nde, Malatya’nın eski sokaklarını adım adım gezerek bakırcı pazarındaki demir döven Malatya’nın meşhur bakırcı Ermeni usta hemşerilerimizden tut kiremit ocaklarında çalışan ırgat hemşerilerime kadar çok kültürlü ve çok mezhepli Malatya mozaiğine bir kez daha şahit oldum.
Benim için en dokunaklı olanı da, Mamılo’nun Kürekleri’nde, çocukluğumu yaşadığım ve hala yaşamaya doyamadığım Orduzu’yu gördüm…
Orduzu’nun kiremit ocaklarını ve ocakta çalışanları…
Saka Nurettin’in, Bekir’in Orduzu halkına (Özellikle de Orduzu’ya sonradan yerleşen Kürt kökenli Orduzu mukimlerine… ) yaptıkları zulmü, adaletli bir su dağılımı yapmayıp garip-gurabanın bahçe ve zerzevatlarını kurutmaya mahkûm ettirdikleri günleri bir kez daha yaşadım Mamılo’nun Kürekleri’nde…
Mamılo’nun Kürekleri’nde, Mamılo’yu bir kez daha (rahmetle) hatırladım…
Mamılo’yu Orduzu otobüsünde hep görür karşılaşırdım.
Eserde de anlatıldığı gibi heybetli ve haşmetli bir duruşu vardı.
Mamılo’nun son dönemleri olmuş olacak ki gördüklerim yine devasa heykel görünüşü vardı ama ne hikmetse ben onu hep otobüsün ikinci kutluğunda uyurken görürdüm.
Başında hiç düşürmediği bekçi şapkası ve sırtında indirmediği kalın paltosuyla benim yaşındaki çocukların uykusunu kaçıran bir gulyabani duruşluydu Mamılo…
Ama meczup ama garip olduğu her haliyle belliydi Mamılo…
Esere tekrar dönecek olursak…
Eserde; Mamılo bir iyilik meleği gibi tanıtılmış…
Öyle miydi, tam bilemiyorum ama onun sevdadan dolayı meczup olduğu herkesçe bilinen bir gerçek...
Yazar da zaten bunu çok güzel işlemiş.
Çünkü Mamılo’nun Kürekleri’ni okurken aldığım hazzın benzerini ancak Doğu klasiklerdeki efsanevi aşk kitaplarında alabilmiştim…
Bu açıdan bakıldığında Mamılo’nun Kürekleri, yüzde yüz yerli ve yaşanmış bir Anadolu aşk hikâyesidir.
Başta da ifade ettiğim gibi, Mamılo’nun Kürekleri, bir Malatya mozaiği ve Malatya’da yaşanmış gerçek bir hayat kesiti ve okuyucudan mırra tadını bırakan bir eser…
Yazarı (Dostum Dr. Ali Yalçın’ı) bu çalışmadan dolayı tebrik ederek, Malatya sevdalılarına, Malatya kokan bu kıymetli eseri hararetle tavsiye edip bu tür çalışmaların çoğalmasını diliyorum…