Azığım gözlerin olsun. Baktıkça doyayım aşka.
Arada bir de yak canımı, kır kolumu kanadımı ki; şiirsiz kalmayayım. Kalırsam eğer şiirsiz işte o zaman biter sevdam, bitmiş demektir her şey. Oysa hala yarsın bana, yarar bir bakışın en ince sızılarıma. Senin gitmen değil mühim, mühim olan benim bitti demem; sen yokken de yaşarım çünkü ben aşkı sevdayı. Hatta senin en hızlı darben beni daha da hırçınlaştırır aşka karşı. Daha bir yakasına yapışırım sevdanın mutlu etsin diye beni.
Sen ol, ya da olma yok hiç umurumda. Ben sevgiye olmuşum aşık, sen yokmuşsun bu kimin umurunda. Ama arada gel yanıma, arada bak gözlerime. Gözlerinde hayatı bulayım yine. Sonra yine çeker gidersin nasıl olsa, bu sefer de şiirler tutar beni ayakta. Ya da sen yakmışken canımı umarsızca biraz da onlar dağlar yaralarımı.
Bir sen, bir de şiirlerim. Hem cansınız canıma hem de kıyarsınız canıma…