Herkes bazen birazcık zır deli olmalı. Sevdiği için istediği için birazcık canını ortaya koymalı. Öyle tek düze, monoton bir hayat yıllar sonra yorgunluktan başka bir şey vermez ki insanın eline. Azcık heyecan hayatın tadı ve tuzu olmalı, yaş hiç önemli değil yeter ki; insan kalbinde birazcık kıpırtı duysun ve korkmasın çekinmesin gitsin cesaretle gideceği yere. Düşsün hayallerinin ardına.
Sınırlarımız ne kadar ya da cesaretimiz? Hayatın içinde renkten renge mi giriyoruz yoksa gittikçe sararıp soluyor muyuz? En ufak sorunda dibe mi vuruyoruz, dünyayı zindana mı çeviriyoruz yoksa baş etmesini bilip “geçer” mi diyoruz.
Hayat bizimle dalgasını geçiyor her ne kadar biz onu ciddiye alsak ta. Evcilik oyunu misali biz sahiplendikçe gerçek sandıkça o gülüp geçiyor bize. İşte beklide biraz da bu yüzden hayatta bazen biraz zır deli olmalı. O kadar da ciddiye almamalı dertleri sorunları. O kadar da takıntı yapmamalı yabancı bakışlarını, kim ne der lakırdılarını.
Sonuçta birazcık zır deli olmanın kimseye bir zararı dokunmaz. Hem demiyoruz ki hissiz duygusuz olalım, demiyoruz ki dünya yansa gülüp geçelim. Elbette ki bir kalp taşıyoruz ve sevgi besliyoruz bu kalpte bu yüzden hissiz olmamız zaten imkânsız. Sadece gerçekten bizi ne üzmeli neye gülüp geçmeliyiz bunu ayırmak lazım. Hayata sitem etmek yerine dik durmayı bilmek lazım.
Gökkuşağı misali renkli olmak en güzeli. Umudu olanlara mavi tonlar vermeli, hayalleri olana pembeden dağıtmalı, samimiyetin olduğu yerde kırmızı olmalı, masumane duygulara beyazlar giydirmeli. Ama illa ki umut kaynağı olmalı, neşe dağıtmalı. Herkes zaten akıllı geçinirken biz bari zır deli olalım. Herkes dertlerin sorunların altında eziliyorken ve sürekli şikâyet ediyorken biz bari neşe dağıtalım. Herkes umudunu kesmişken biz son bir hamle daha yapalım, en olmaz diye düşünülen yerde biz sıkıca tutunalım.
Şu hayat nasılsa bitip tükenecek bir gün, işte bu yüzden dolu dolu yaşamak lazım. Yaşıyor olmanın ve elimizdekilerin kıymetini bilmek lazım. Mazide solgun yüzlerle, silik izlerle hatırlanmaktansa; geriye rengârenk anılar bırakıp yüzlerde tebessüm ve gülen gözlerle anılmak lazım. Belki de bu yüzden birazcık ta zır deli olmak lazım. 