KAÇIÞ

Ellerinin titremesini soðukta kalmýþçasýna ovalayarak durdurmaya çalýþýyordu. Çevresine bakmak için baþýný yukarý kaldýrdýðýnda, alnýndan akan kanýn gözlerinin önüne gelmesi ile görüþü kapandý.
Yüzündeki kaný kolu ile silerek çevresine baktý. Sanki dünya durmuþ ve herkes bir anda yok olmuþtu. Yýkýlmýþ binalara ve yerle bir olmuþ caddelere bakarak “ Orada kimse var mý” diye baðýracaktý ki ,kimsenin kendisine cevap veremeyeceðinden korkarak bu isteðinden vazgeçti. Yerle bir olmuþ bu yeni dünya nýn toz kokusunu içine çekip derince öksürdü. Hayatýnýn nasýl bu hale geldiðini düþündü. Bu felaketin kendisini þanslýmý þansýz mý yaptýðýna karar vermekte güçlük çekiyordu.
1983 yýlýnda yatak odasýnda kendisine gelen zarfý açtýðýnda, Ýstanbul Teknik Üniversitesini kazandýðýný öðrenmiþ, Kýrþehir gibi küçük bir þehirden kurtulacaðýný düþünerek “dünyadaki en þanslý insaným” diye baðýrarak annesini kucaklamýþ ve Ýstanbul a yerleþmiþti. Elif ile iki sene sonra okul bahçesinde tanýþmýþ , kýsa sürede birbirlerinin hem yalnýzlýðýna , hem de mutluluklarýna ortak olmuþlardý.
Tanýþmalarýndan üç sene sonra mezun olup , küçük bir daire kiralayarak çalýþmaya baþlamýþ , birbirlerine daha da baðlanmýþlardý. Kýrþehirde ki tek baðý olan annesinin ölmesi ile Kamil in hayattaki tek dayanaðý Elif olmuþtu.
Ýstanbul da yaþadýðý zorluklar ve çocuklarýnýn olmamasý Kamil ile Elifi ayrýlýk noktasýna getirmiþti ki , Adapazarýn da Elif in babasý nýn kendilerine bir iþ teklifi yapmasý ile , yeni bir baþlangýç yapmak adýna Ýstanbuldan ayrýldýlar.
Kamil , toptancýlýk yapan kayýn pederinin þirketinde muhasebe bölümünde çalýþmaya baþlamýþ , çoðu zaman yorulsa da Elif ile arasýnýn yeniden düzelmesi için sabretmesi gerektiðine karar vermiþti. Yaz aylarý iþlerin yoðunluðundan dolayý hemen hemen her akþam mesai ye kalan Kamil , o uðursuz akþamda evine erken gidebileceðini öðrenmiþti. Elife sürpriz yapmak için mesai ye kalacaðýný söyleyerek bir çiçekçi ye uðrayan Kamil, evine gitmiþ sessizce kapýyý açarak içeri girmiþti.
Yatak odasýna girdiðinde ansýzýn nefesi kesilen genç adam , sanki gördükleri ne inanamýyormuþ gibi eli ile yüzünü ovalayarak yataða bir bakýþ daha attmýþtý. Ne tepki vereceðini bile þaþýran genç adam ,beþ karýþ açýk kalan aðzýný güçlükle kapayarak, omuzlarýný dikleþtirmiþ ,karþýsýnda çýrýlçýplak yatan eþi ve yanýndaki genç adama baðýrmaya hazýrlanmýþ ancak aðzýndan yalnýzca “Neden” kelimesi çýka bilmiþti.
Kamil in çýkardýðý sese uyanan Elif ve arkadaþý, önce gözlerini fal taþý gibi açmýþ, sonrada çýrýlçýplak halde yatak tan fýrlayarak ayaða kalmýþlardý. Sanki Kamil onlara yakalanmýþ gibi bir birlerini kucaklayýp ,þaþkýn þaþkýn kendilerini izleyen bu genç adama öfke ile bakmaya baþlamýþlardý.
Karþýsýndaki çiftte anlamsýz ve boþ gözlerle bakan Kamil, bir kez daha “Neden” diyerek titreyen ellerini ovalamaya baþladý. Çýplak adamýn ansýzýn “Býrak lan kýzýn yakasýný” diye baðýrarak üstüne atlamasý ile yere yýkýlan Kamil , boðazýnda kendisine sarýlý ellerin nefesini kesmesi ile paniklemiþti. Gözlerinin kararmaya baþlamasý ile ne yapacaðýný iyice þaþýran Kamil, cebinden çýkardýðý araba anahtarýný boðazýna ellerini dolamýþ çýplak adama sallamýþ, ayaða kalkarak öksürerek nefes almaya çalýþmýþtý.
Arkasýný döndüðünde araba anahtarýnýn yerde yatan çýplak adamýn göz bebeðinden beynine saplandýðýný gördüðünde, irkilerek geriye sýçrayan genç adam tüm vücudunun kaskatý kesildiðini hissetmiþti. Eþinin “Ýmdat” diye baðýrarak sokak kapýsýna doðru koþmasýný engellemek için kolu ile Elif in omzunu yakalamaya çalýþmýþ fakat Elif in düþerek baþýný sehpaya çarpmasýna neden olmuþtu.
Yerde öylece cansýz yatan iki cesede bakarak yere çöken Kamil , ellerini saçlarýna götürerek olduðu yerde sallanmaya baþlamýþtý. Hapishane yi düþünmeye çalýþtý. Sonra hiç gitmediði bir yeri düþünmenin anlamsýzlýðýný fark ederek ayaða kalktý.
“Sizi ben öldürmedim” diyerek baðýrmaya baþladý. Eline aldýðý kürekle arka bahçeyi kazarak cesetleri gömdü ve aldýðý aðaç fidesi ni eþi ve sevgilisinin mezarlarýnýn üstüne dikti.
Bedeninin titremesi geçtikten sonra, bir çay içerek soluklanýp, polisi arayýp, eþinin eve gelmediðini bildirdi.
Elif in ailesi ,polis ,arkadaþlarý ve iþçileri bile her yerde genç kýzý aramaya baþlamýþ ,þüphe çekmemek için Kamilde onlarla birlikte bu arama çalýþmalarýna katýlmýþtý.
“Ben öldürmedim. En azýndan bilerek hiçbir þey yapmadým” diye ayný kelimeleri kendine defalarca tekrarlayan Kamil ancak bu þekilde bacaklarýnýn titremesini engellediðini farketmiþti.
Aðustos sýcaðýnýn gece de etkili olmasý nedeniyle aramaya katýlan herkesin sýcaktan ve uykusuzluktan aramayý býrakarak evine gitmesi ile birlikte, derin bir nefes alan Kamil sabah üçe on kala evine gelmiþ ,kendisini yataðýna atar atmaz üstündeki görünmeyen yükün bir anda kendisini terk ettiðini hissetmiþti.
“Bu iyiye alamet mi” diye düþünürken kapýnýn çalmasý ile irkildi. Merdivenden aþþaðý yavaþça inerek kapýyý açtý.
Kapýnýn önünde temiz yüzlü, otuzlu yaþlarýnda, iyi giyimli kumral bir adam arkasýnda ise üniformalý memurlarý gören Kamil in bir anda nutku kesildi. Polis lerin önünde duran iyi giyimli genç adam, Kamil in paniklediðini anlayarak “Ben komiser Berk Dural.” Diyerek elini uzattý. Kamil genç adamýn elini sýkacaktý ki , komiser “Sizinle konuþmam lazým” diyerek izin almaksýzýn içeriye girdi.
Kendilerine en yakýn oda olan Mutfakða geçerek Kamil le eli ile oturmasýný iþaret eden Berk, sürekli titreyerek çevresine bakýnan adama “Karýnýza ne yaptýnýz” diyerek baðýrmýþtý. Kamil kaþlarýný çatýp, baþýný saða sola sallamaya baþlayýp , omuzlarýný kabartarak “Ben bir þey…..”sözlerini bitiremeden Komiser Berk sesini iki kat daha yükselterek “Karýnýzýn sevgilisinden haberimiz var.” Deyip ellerini masaya koydu.
Baþýný saða , sola sallayan Kamil “Ne sevgilisi. Siz ne diyor….” Komiser Berk karþýsýnda oturan adamýn gözlerine bakarak “Ne tesadüftür ki bu gün o da kayýp” diyerek olduðu yerde doðrulup Kamile tepeden bakmaya baþladý.
Omuzlarý aþaðýya doðru düþen Kamil , derin bir nefes alarak sandalyesine yaslandý. Karþýsýnda duran iyi giyimli gözlerini ona bir timsahýn avýný takip ettiði gibi dikmiþ halde bakan komiser den kurtulamayacaðýný anladý.
Eli ile anlýný ovalayarak “Ýkisini de aslýnda ben öldürmedim.” Dedi. Karþýsýnda fal taþý gibi açýlmýþ gözlerle kendisine bakan üç üniformalý ve kendini müfettiþ Gadget zanneden komisere bakarak “ Ýkisi de kaza eseri öldüler” diyerek kollarýný iki yana açtý.
Komiser Berk , Kamilin omzunu tutarak sessizce “Cesetler nerede” diye seslendi. O an Kamil, ayaðýnýn altýndan yerin kaydýðýný hissederek polislere bakmýþ, ancak çevresinin de sürekli döndüðünü gördüðünde bayýlmak üzere olduðunu sanmýþtý.
Ýþte þimdi buradaydý. Karakol , eþi, eþinin ailesi, polisler ve tüm þehir depremle birlikte topraðýn altýnda kalmýþtý. Ýlk seferinde hala polisler ile birlikte olduðunu bayýldýðýný ve tüm bunlarýn bir rüya olduðunu düþünse de, yavaþça gerçeði anlamýþtý. Ýlk günler arama ve kurtarma çalýþmalarýna devam eden Kamil ,yeniden Ýstanbula yerleþti.
Arada yýllar geçmesine raðmen hala evinin ya da ofisi nin penceresinden dýþarýya uzun uzun bakarak ,gözleri yaþla dolan Kamil , bazen baþýný hýzla saða ,sola sallýyor ve kendi kendi ne konuþmaya baþlýyordu.
“Onlarý ben öldürmedim. Benim suçum deðil”

MEHMET BURAK YÜKSEL