“Çocuklarý küçük kurþunla öldürürler, deðil mi anne?”

Bir Boþnak çocuðun aðzýndan dökülen bu kelimeler, yýllarca yüreðimde kanayan bir yara oldu. Bu yazýyý yazma gerekçem de, bu çocuða karþý duyduðum muhabbet ve mahcubiyettir.

Bir maðdurlar var, bir de maðdurluk üzerinden pirim yapýp sürekli kendilerine rant saðlayanlar. Dünya genelinde bakarsak ülkeler… Ülke genelinde bakarsak gruplar. Grup genelinde de bakarsak kiþiler…

Bu konuyu genelden özele irdeleyelim: Benim bu yazýda asýl yaklaþýmým maðdur olanlar deðil, maðdur edenlerle, kendilerini maðdur durumunda göstererek çýkar saðlayanlar…

Tarihin derinliklerinden, kimine göre bir öykü, kimine göre dinin gerçek kaynaðý ve insanlýðýn baþlangýcýndan baþlamak istiyorum. Þeytan’la Tanrý’nýn çatýþmalarý dünya dýþý olduðundan söz etmek istemedim. Cennet ve Âdem’in sürgününden de…

Tarihi nasýl anlatacaðýz? Dört kutsal kitabýn verilerini mi kullanacaðýz? Bilimsel veriler denilen bulgularý mý, bilim adamý denilen birilerinin yazdýðý veya birilerinin birilerine yazdýrdýðý anlatýlarý mý kullanacaðýz? Bana biraz da sonsuz bir yazý dizisi gibi geliyor bu yol. Doðrusu gözüm kesmedi. En iyisi yakýn tarih… Gerek dünyada, gerekse biz de…

Evet, zaman zaman mizah, zaman zaman trajedi, zaman zaman dram biçimimde konuyu ele almak sanýrým okuyucunun sýkýlmamasý açýsýndan da daha iyi olacak gibi geliyor bana. Aslýnda birlikte göreceðiz.

Sunun yazýlarý genellikle kitap tamamlandýktan sonra okuyucuya hem bir bilgi vermek, hem yardým edenlere teþekkür etmek, hem de kitap hakkýndaki duyarlýklarý dile getirerek, bir tür yorgunluk atmak gibi düþünülerek yazýlmakta; tabii bu sunumu yazarýn kendisi yazýyorsa… Ben bu kuralý da kýrarak… Okuyucu kitlesini dertleþtiðim arkadaþ çevresi olarak görmek isteyip, onlara derdimi ve bu derdimi onlarla nasýl paylaþmak istediðimi kitap öncesinde vermek istedim. Sanýrým bu bir ilk. “Mevla Görelim neyler / Neylerse güzel eyler”