Kedi ya da köpek besleyen insanlar çevremizde bir dolu, bizlerde iş yerimizin olduğu mahallede sokak kedilerini besliyoruz üç dört arkadaş, can dostlar ile birlikte. Sokak kedilerinin içinde birçoğu evcil olsa da evcil olmayan ve insana fazla yaklaşmayan haşarı ve yabaniler de var. Olsun biz yine de hepsini seviyoruz, ayırım yapmıyoruz kedilerimiz arasında. Gazete kâğıtlarını serdiğimiz zaman ara sokağa, üstüne de yemek artıklarını dökünce bayram ediyor keratalar...


Kedilere nankör hayvanlardır derler, tabi ki bu insanların bir yakıştırması onlara, derinliğine araştırsanız mutlaka kedi sevmeyen bir adamın ağzından çıkmıştır bu cümle. Peygamberimiz Hazreti Muhammed s.a.v'de kedileri çok severmiş. Düşünün bir kere Hazreti Muhammed'in sevdiği bir varlık pis ya da nankör olabilir mi? Kedilere bu yakıştırmayı yapan insanlar ellerini vicdanlarına koyup önce bir kendilerine baksınlar bakalım...


'Efendim beni, Hz. Aişe'ye (r.anha) bir miktar yemekle gönderdi. Geldiğimde Hz.Aişe'yi namaz kılıyor buldum. Bana, elimdekini koymamı işaret etti. (Ben de bıraktım). Ancak bir kedi gelerek üzerinden yedi. Hz. Aişe (r.anha), namazından çıkınca, kedinin yediği yerden (bir miktar) yemeği yedi. Sonra da şu açıklamayı yaptı: - 'Rasûlullah (s.a.v.): Kedi necis değildir, o sizi çokça dolaşan birisidir' demişti. Ben ayrıca Rasûlullah'ın (s.a.v.) kedinin artığıyla abdest aldığını gördüm.' [Ebu Davud - 38]



Yine başka bir hadisi şerifte, Rasûlullah (s.a.v.) buyurdular ki: 'Bir kadın, eve hapsettiği bir kedi yüzünden cehenneme gitti. Kediyi hapsederek yiyecek vermemiş, yeryüzünün haşeratından yemeye de salmamıştı.' [Buhari, Sahih, Bed'ü'l-Halk 17, Şirb 9, Enbiya 50; Müslim, Sahih, Birr 151]


Kedinin ihtiyacı olan yegâne şey sevmek, sevilmek, bir de karnının doyması, onun size vereceği ise büyük bir iç huzuru ve dinginliktir. Gençlik zamanlarımızda Boncuk isimli bir erkek tekir kedimiz vardı. Daha çok küçükken amcakızı yolda bulmuş, bizlerde besledik büyüttük aile apartmanımızda, on dört sene ailemizden biriydi. Çok zeki bir hayvandı ve hiç nankörlüğünü görmedik. Beni hiç ısırmadı. Evin kapısı kilitli olmadığı zaman kapının koluna zıplar kapıyı açardı. Bazen misafirler gelirdi evimize, onların içinden kızdıran olursa durup dururken, onları hafifçe tırmalardı, ama bunu nankörlük olarak almayın hangi hayvana eziyet etseniz, kızdırırsanız o da tepki gösterecektir size. Geçen senelerde iş yerinde bir Çakır kızımız vardı onu da trafik terörüne kurban verdik.


Halt etmiş insanlar kedilere nankör derken. Şu yeryüzünde insandan başka nankör varlık yoktur. Bu sebep ile bu yakıştırmayı onlara reva gören bütün insanlar adına kedilerden özür diliyorum. Ne olur ayağınıza dolanan bir kediye sakın tekme vurmayın, azıcık başını okşayın dünyalar hem onun olsun hem de sizin. Boncuk ile Duman yarın yine yanınızdayım kızlarım, bekleyin sabahı geliyorum. Hepinize en derin sevgi ve saygılar...