Her þeyden önce Aleviliði özümsemiþ bir insanýn, Osmanlý ve onun düþüncesini devam ettiren anlayýþlarla iliþki kurmasý art niyetli, kötü ve iðrenç bir kiþiliðin içerisine düþmektir. Çünkü Osmanlý dendiðinde; hemen akla kimliksiz, kiþiliksiz, ulus ve ahlaktan yoksun, kolay yoldan maddi, makam sahibi olmak gelir. Ýslam Arap bataklýðý bu iþ için en iyi araçlardadýr. Müslümanlaþarak Türkleþenler, Ýslam oluþlarýný saðlayan kiþilerin, anadil diye bir kültüre sahip olmadýklarýný bilseler, hepsine küfredip Ýslam'dan nefret ederler. Her insan þunu bilmelidir ki anadil kültürü; tanrý, din ve inançtan üstün bir deðerdir. Kiþi tanrý, din ve inancýný rahatlýkla deðiþtirip inkar ederken, anadilini asla deðiþtiremediði gibi yokta sayamaz. Ýþte bu yüzden Osmanlý, anadilini ve kimliðini inkar eden çirkin, soysuz, derin patolojik ruhsuzluktur.

Osmanlý Ýslam Hanedanlýðý'nýn herkesi kimliksizleþtiren dil ve kültür düþmaný olduðunu, Müslümanlaþtýrdýðý halklarýn bilimden uzak yalancý, þovmen oluþlarýndan görüyoruz. Makam ve para için kardeþlerini öldürmekten zevk alan bir anlayýþ, dünyadaki en kara faþizm örneðidir.

Dünyada devletleþen halklarýn bazýlarý, devletin adýna ünlü kiþi ismini vermiþ olsalar dahi, temel ulusal kültürlerini “ÖZ ANADÝLLERÝNE” göre þekillendirmiþlerdir. Osmanlý Türkçe Dil kökeninden geldiði halde, Arapçayý anadili yapýp Ýslamlaþarak özünü inkar etmesi, bulaþtýðý her toplum ve kültürle birlikte, Araplarý dahi yozlaþtýrmýþtýr. Osmanlý'ya Arap desen Arap deðil, Türk hiç deðil, ne olduðu belli olmayan derin dezenformasyonist bir yapýdýr. Bunun Türkçesi soysuz, sopsuz kimliksiz ve kiþiliksizliktir.

Temel kültürel bilinçten uzak Ýslam'ý makam, para için kullanan bir devletin, Yeniçeri Ocaðý da kendisine benzer. Etnik, dil, kültür ve kardeþ katili bu sürüleþmiþlik, her elinin uzandýðý yerde ganimet, talan ve ýrza tecavüzden baþka hiçbir þey düþünmemiþtir. Yeniçeri Ocaðý'ný kimler, nasýl ve neden oluþturduðuna bakýldýðýn da her þey daha net anlaþýlýyor.

1299 Yýlýnda ortaya çýkan devþirme Osmanlý Hanedanlýðý, Anadolu Selçuklun'un mirasý üzerine þekillenmiþtir. Osmanlý, Selçuklu'dan farklý olarak iki tip askeri yapýya dayanýr. Birisi normal süvari birlikleri, diðeri Yeniçeri Ocaðý adý verilen özel yetkili askerlerdir. Bu da padiþahýn dýþýnda hiçbir makamdan emir almadan, padiþah adýna her þeyi yapan özel ordu demektir. Yeniçeri Ocaðý, Osmanlý Padiþahý I. Murat tarafýndan 1367 yýlýnda kurulmuþtur. Osmanlý devþirme kimliksiz, kiþiliksiz yapýya sahip olduðuna göre, Yeniçeri Ocaðý bundan farklý düþünülemez. Böylece çeþitli ulustan ailelerin küçük yaþtaki çocuklarýný alýp, Ýslami þeriatla ailelerine düþmanlaþtýrýlan devþirme kimliksiz cellatlar ordusudur Yeniçeri Ocaðý.

Bilindiði gibi Osmanlý'nýn en büyük ekonomik kaynaðý savaþ, talan ve ganimettir. Gücü yetsin yetmesin her tarafa saldýrýp, halklarýn mallarýný talan ettiði gibi, 8-14 yaþ arasý kýz çocuklarý haremde seks kölesi, erkek çocuklar Yeniçeri Ocaðý'nda Müslüman acýmasýz cellatlar yapýlmýþtýr. Osmanlý'da kurumsal olarak devleti ayakta tutan iki yapý vardýr. Bunlardan birisi Ýlmiye (Dini Þeriatçý Ulema) Sýnýfý, diðeriyse Seyfiye (Askeri) Sýnýftýr. Osmanlý adýna tüm yöneticiler, bu iki þeriatçý sýnýftan yetiþen kiþilerden oluþur.

ÝLMÝYE SINIFI : Osmanlý'nýn kasaba ve kent merkezlerindeki camilerin Kuran kurslarýnda, bazýlarý imam yapýlýrken, diðerleri medreselerin Enderun Mekteplerinde Ýslam þeriat eðitimiyle, Müftü vb. dini üst yetkili kiþilerdir. Ancak bunlarýn hepsi farklý uluslardan devþirildikleri için, ana dillerini inkar edip Arapça bilmelerini ve Ýslam oluþlarýný en yüce kimlik (Ümmetçilik) görüp, ulusal kültürden haberi olmayan cahiller topluluðudur. Böylece herkesi kendileri gibi kimliksizleþtirmekten büyük gurur duyarlar.

SEYFÝYE SINIFI : genellikle askeri üst rütbelilerdir. Osmanlý hükmettiði bölgelerde farklý ulustan halklarýn 8-14 yaþlarýndaki erkek çocuklarýný, enderin mekteplerinde þeriat ve askeri eðitimle yetiþtirdiði ordu mensuplarýnýn adýdýr. Bu kiþiler paþa rütbesiyle vali vb. görevlerle devleti yönetirlerdi. Osmanlý ve Yeniçeri Ocaðý'ný kýsaca özetledikten sonra Alevilerin; Yeniçeri Ocaðý ile iliþkileri olmuþ mudur? Olmuþsa bu kiþilerin kim olduklarýný daha net anlamak için Alevilerin, Osmanlý ile savaþlarýný bilmeden mümkün deðildir.

Anadolu ve Mezopotamya'da Selçuklular ile Osmanlý'yý her zaman korkutan güç Kýzýlbaþ Aleviler olmuþtur. Bunun nedeni, Selçuklular ve Osmanlý kendi öz Türk dil kültürünü inkar edip, Arap Ýslam'ý yüceltmeleridir. Arap Ýslam kültürünün yüceltilmesi onur kýrýcý, insanlýktan uzaklaþmak olduðuna inanan Þamanist Türkler ve Zerdüþt Kürtler, bu soysuzluða savaþlarla karþý durmuþlardýr.

Anadolu Selçuklu'ya karþý tarihe geçen ilk Kýzýlbaþ savaþý Baba Ýshak, Hünkar Bektaþý Veli ve kardeþi Menteþ'in 1235-1240 yýllarýnda vermiþ olduklarý mücadeledir. Bu savaþta Baba Ýshak, Hünkar Bektaþý Veli'nin kardeþi Menteþ hayatlarýný kaybeder. Hünkâr Bektaþý Veli ise yaralý olarak kurtulup, Ermeni ve Rumlarýn yoðunlukta olduðu Ýç Anadolu Bölgesi'nin Kýrþehir civarýnda yeniden Dergahýný kurup, Kýzýlbaþ Alevileri yönetmeyi sürdürürken 1279 yýlýnda ölmüþtür. Burada bir parantez açarak, Osmanlý ve Cumhuriyet yönetiminin, Alevileri soysuzlaþtýrmak için bazý kitap ve internet Vikipedi gibi sayfalarda, cahil kiþilerin bile tenazur etmeyeceði, tarih ve bilim mantýðýndan tamamen uzak yalancý, þoven yazýmlarýn ne kadar çirkin, ahlaksýzca olduðunu hatýrlamakta fayda var.

Kimin yazdýðý belli olmayan düzmecelerden Velayetname ve Vakfiye gibi birkaç sayfalýk uydurmayla, sözde Aleviliði Ahmet Yesevi kurmuþ olup, Hünkar Bektaþý Veli'de bunun öðrencisi olarak Aleviliði Anadolu'da yayan ve yaþatan kiþi olduðu yalaný. Ahmet Yesevi Sünni ve Þii Ýslam arasýnda sürekli fikir deðiþtiren Arap Ýslamcý bir devþirmedir. Ve 1166 yýlýnda ölmüþtür. Hünkar Bektaþý Veli 1209 yýlýnda doðduðuna göre, Ahmet Yesevi'den 33 yýl sonra doðan bir insan, nasýl olur da bu þahsýn öðrencisi görülür. En büyük yalan ve tarihsel çarpýtmalardan birisi budur.

Bunda tutturamayan Türk Ýslam Irkçýlarý, bu defa Lokman Perende adýyla bir figüran ortaya atarlar ki bu üç ayrý karakterle ifade edilmiþtir. Lokman Perende ile ilgili her üç hikayenin tarihleri ve Hünkâr'ýn yaþadýðý dönem arasýnda en 50 ile 200 yýllýk akýl almayacak kadar zaman farký mevcuttur. Ayrýca Ahmet Yesevi ve Lokman Perende gibi figüranlarýn hepsi, tüm Ýslam þartlarýný yerine getiren öz kimliðini inkar eden soysuzlardýr.

Hünkâr Bektaþý Veli; Ahmet Yesevi ve Lokman Perende gibi soysuz, kimliksiz devþirme olsaydý, Anadolu'daki Kýzýlbaþlýðýn Piri Kürt Baba Ýshak ile birlikte, Selçuklu ile savaþmak yerine, bunlarýn makamlarýnda yer almaz mýydý? Bu kadar açýk gerçeklere raðmen, Alevileri Ýslam ve Þii göstermek, Alevi düþmanlýðý deðil midir? Ve sözde çaðdaþ laik Türkiye Cumhuriyeti de yalancý bu kurmacalardan faydalanýp, Alevileri asimile etmeye çalýþmaktadýr. Yeniçeri Ocaðý'nýn Kýzýlbaþlarla en ufak iliþkisi olmadýðý gibi, ayný þekilde Bektaþiliðin çýkýþ tarihi ve amacýnýn da Kýzýlbaþlarla hiçbir ortak yaný bulunmamaktadýr. Yalnýzca Hünkârýn “Bektaþ” ismi kullanýlmýþtýr. Yeniden Alevi isyanlarýna dönecek olursak.

Osmanlý güçlendiði her dönemde en baþta Kýzýlbaþlarý rahatsýz etmeyi sürdürmüþtür. Buna razý gelmeyen Hükâr'ýn kan baðýndan olan Musa Çelebi 1390 yýlýnda ikinci büyük isyaný baþlatýr. Devamýnda 1411'de Þeyh Bedrettin, 1518'de Celaliler, 1527'de Kalender Çelebi. 1570'lerde Pir Sultan Abdal, 1920'de Aliþeri, 1922'de Aliþan Bey, 1920'den 1938'e kadar Seyid Rýza ve arkadaþlarýnýn savaþlarý, Kýzýlbaþ Alevilerin ne kadar büyük bir onura sahip olduðunu gösteriyor.

Yaþanan bu Kýzýlbaþ savaþlarý sonucunda gerek korkudan gerekse makam, para ve kiþilik sorunu yaþayan bazý Kýzýlbaþlar, Osmanlý'ya teslim olmuþlardýr. Bunlardan birisi Hünkâr Bektaþý Veli'nin soyundan gelen Mehmet Çelebi, Karaca Ahmet ve Hýzýr Paþa, Osmanlý'nýn makam ve mevki vermesiyle özlerini inkar edenlerdir. Osmanlý bu þahýslarýn adýný kullanarak, Yeniçeri askerlerinin kýyafetini Kýrmýzý kumaþtan yaptýrýp, Kýzýlbaþlýk duygusu uyandýrmýþtýr. Cahil halkýn bu tür yaygarasýyla, Yeniçeri Ocaðý'ný Kýzýlbaþlar kurdu yalaný epeyce etkili olmuþtur. Esasýnda onurlu Kýzýlbaþlar, Osmanlý ile hiçbir zaman barýþmamýþlardýr.

Yeniçeri Ocaðý gibi diðer bir yalancý kara propaganda ise, Osmanlý Padiþahý II. Beyazit'ýn 1501'de Balkan kökenli devþirme Balým Sultan'ý, Kýzýlbaþ Tekkesi'nin baþýna oturtmasý. Böylece Bektaþilik Tarikatý adýyla Kýzýlbaþlar asimile edilmeye çalýþýlmýþtýr. Bektaþilik Tarikatý; her ne kadar Hünkârýn adýný çaðrýþtýrsa da, Hünkârýn düþüncesinden tamamen uzak her dil, din, inanç ve kültürü yozlaþtýrmacýlýktýr. Bektaþilik Tarikatý'nýn baþýnda yer alanlarýn büyük çoðunluðu Mehmet Çelebi, Karaca Ahmet ve Hýzýr Paþa gibi korkak ya da kiþilik zaaflarý olanlardan oluþur. Her yapýda olduðu gibi Kýzýlbaþlarýn içinden bu tip kiþiliksizlerin çýkmasý Kýzýlbaþlarýn, Osmanlý ile iliþkileri olduðunu asla göstermez.

Cemal Zöngür