Ýnsan kiþiliði üzerine net düþünce belirtmek her zaman zor ve meþakkatlidir. Ýnsan denen canlý varlýk, evrenin sonsuzluðuna benzer. Evrendeki galaksi, yýldýz ve gezegenlerin oluþ, hareketleri nasýl ki tam bilinmiyorsa, insanýn derin duygu ve doyumsuzluðunun anlaþýlmasý da ayný þekilde zordur. Ne zaman, ne kadarla doyuma ulaþacaðý bilinmeyip, sürekli karakter deðiþikliði göstermesi, insanla ilgili teorileri çoðu zaman çürütmektedir. Belirli bir aþamaya kadar anlaþýlmaya çalýþýlan insan, baþka bir zaman farklý duygu ve tavýrla ortaya çýkmasý, insanýn daha derin incelenmesini gerektiriyor. Bu yüzden insan biyolojik düþünce avantajýyla, çok daha derin ve gizemlidir. Önümüzde böyle bir insan gerçekliði varken, bencil ve yýkýcýlýðýný anlamanýn yolu psikolojik, sosyolojik olarak, ana karnýndan itibaren incelemekle mümkündür.

Her þeyden önce insaný acýmasýz yýkýcý karaktere sahip kýlan temel yapý, can ve açlýk korkusuyla birlikte doyumsuzluðudur. Ýnsandaki her üç güdü, düþünceyle organize þekle dönüþtüðünde, tam bir canavar olup çýkýyor. Can ve açlýk korkusu insana yakýþýr þekilde öðretilip kavratýlsa, doyumsuzluk diye bir þey kalmaz. Doyumsuzluk konusunda her insan, kendisinin mütevazi ve ölçülü olduðunu düþünür. Bir kere adaletin fahiþe yapýldýðý ülkelerde, sosyal imkanlara göre büyük ya da küçük þekilde doyumsuzluk her insanda vardýr. Bunun farkýnda olup bilinçli sorgulama, kültür disiplini ve temel ihtiyaçlarýn dýþýnda diðer saplantýlar öldürülmeden, kimse ben temizim diyemez. Baþkalarý gibi benimde her þeye sahip olma hakkým var düþüncesi, üç üniversite bitiren her insanda bencil ve yýkýcýlýðý yükseltiði bilinmelidir.


Kiþinin yaþadýðý aile, çevre ve devlette, her türlü baský, korku, haksýzlýk, diz boyu ise, toplum vahþileþmiþ sürüden baþka bir þey deðildir. Üstelik baðnaz, geri, modern doyumsuz toplumlarda, bencil ve yýkýcýlýk tanrý, din, devlet kutsallýðýyla büyütülmesi, melek gibi insanlarý bile yoldan çýkarmýþtýr. Ýnsanla ilgili olumsuzluklarýn ana karnýndan itibaren baþladýðýný, þu þekilde ifade edebiliriz.

Bebek doðurmaya aday bir annenin, bebeðinin iyi bir karaktere sahip olabilmesi, önce anne ve babanýn insani standartlara yakýn eðitim, kültür ve maddi imkana sahip olmasý þarttýr. Bununla birlikte yaþanýlan ülke yönetimi de evrensel demokratik kurallardan uzak olmamalýdýr. Ýfade edilen standartlara uygun olmayan aile, çevre ve devlette, istisnalarýn dýþýnda çocuklar, bencil yýkýcý karakterin alt yapýsýyla üç aþamada þekillenmektedirler.

1- Ana Karýndaki Aþama: Ana rahmine düþüp el ayak ve cinsiyeti belirlenen bebek, o andan itibaren annenin yaþadýðý olumlu olumsuz tüm duygularla birlikte, beslenme þekli direkt yavruyu etkileyip karakterin izlerini oluþturur. Bu dönemde annenin yaþadýðý sýkýntýlarýn yansýmasýnýn dýþýnda, bebek bir sudan daha temiz ve masumdur. Annenin haricinde ne babanýn, ne sistemin, ne tanrýnýn, ne de dinin direkt hiçbir etkisi söz konusu deðil bebek üzerinde. Dokuz ay sonra sade temiz bir þekilde doðan bebek, doðumdan sonra anne, baba ve ailenin günlük faaliyetlerindeki olumlu olumsuz ses, koku, renk ve ýþýk gibi olaylar, bebeðin bilinçaltýna etki etmeye baþlar. Þayet aile maddi, kültürel, siyasal olarak evrensel deðerlerin altýnda sürekli problemlerle yaþarsa, çocuðun bencil ve yýkýcý karakterden uzak olacaðý düþünülemez.

Bebeðin ailesi doðru eðitim, yeterli ekonomik imkana sahipse, bebek fazla olumsuzlukla karþýlaþmadan bu dönemini biraz daha uyun tamamlayabilir. Normal aile ortamýnda büyüyen bebeklerin, ileride daha sakin ve engin bir kiþilik kazanmasý mümkün olsa da, adaletin fahiþeleþtiði demokrasi dýþý toplum ve ülkelerde, bunun hiçbir garantisi yoktur. Çatýþma ve kaos ortamýnda büyüyen bebekler, doðal olarak duygusal, fiziksel ve düþünsel açýdan agresif, negatif enerji ile dolarlar. Agresif enerjiyle dolu çocuklarýn içerisinden çok azý, ileride olumlu bir karaktere sahip olabilir. Bebeklikte oluþan karakter izleri, çocukta yaklaþýk altý ve yedi yaþýna kadar devam etmiþ olup, bu dönemden sonra okulla birlikte ikinci aþamaya geçilir.

2- Çocukluk Aþamasý: Bu dönem genel olarak 4 ile 12 yaþ arasýný kapsar. Çocuðun bu evresinde iki yapý belirleyicidir. Ailenin yaþam þekli, kültür, inanç yapýsý birinci faktördür. Ýkinci faktörse okul eðitimi, öðretmenleri ve arkadaþ çevresi. Çocuk iki yapýdan genelde eþit þekilde etkilense de, hem eðitimin vermiþ olduðu güçle hem de yaþýnýn ilerlemesiyle, birisinden daha çok etkilenip karar verir. Söz konusu dönemde yine en çok etkili olan yapý, devletin eðitim sistemi ve adalet anlayýþýdýr. Aile, çevre ve okul, devlet yapýsýna doðrudan baðlý olduðundan, hepsinin karakteri devlete benzer. Türkiye gibi demokratik ilkelerden uzak adaletsizliðin diz boyu olduðu toplumlarda, insanlar üzerinde devletin etkisi daha fazladýr.

3- Gençlik ve Olgunluk Aþamasý: Çocuklar yaklaþýk on iki yaþlarýndan itibaren artýk gençlik evresine adým atmaya baþlar. Çocukluðunda aile, okul ve çevreden aldýklarýnýn çoðunu ya silip süpürür veya hepsini sentezleme yapar. Yinede her þartta bir gencin karakterini, ya ailenin maddi manevi güçlü olmasý belirler veya devlet yapýsý. Her ülkede ailelerin %90'ý karakter ve kiþilik olarak devlete göre þekillendiðinden, çocuk ister aileye baðlý olsun isterse devlete, çok fazla bir þey deðiþmiyor. Her þeyi belirleyen devlette, gençlerin çoðu devletin bencil ve yýkýcý karakterine sahip olurlar. Bir çocuðun; aile ve devletin anormalliðinin dýþýnda farklý bir karakterle ortaya çýkmasý, devrimci materyalist felsefeye sahip olmasýna baðlýdýr.

Ýlköðretimden üniversite bitimine kadar eriþkinlerin öðrendiði, gözlemlediði ve yaþadýðý olaylar, devletin siyasi politikalarýnýn bir sonucudur. insanlarýn olumlu olumsuz karakter þekillenmesinde direkt devlet sorumludur. Hele Türkiye gibi demokrasi dýþý feodalizm, oligarþi ve teknoloji ile iç içe girmiþ adaletin fahiþeleþtiði devlet yönetimlerinde, insanlarýn bencil yýkýcý olmasý doðal karþýlanan bir durumdur. Çünkü devlet her þeye hükmeden anormal bir yönetimi sürekli büyütmektedir. Genç bir insanýn bu devleti aþacak karakteri ortaya koymasý oldukça zor bir olay.

Genç ve olgun insanlar ister serbest çalýþsýnlar ister de özel veya kamuda, hayatý idame ettirmenin tek yolu devletle iyi geçinmeye baðlýdýr. Adalet iktidarlarýn fahiþe basýnda metresi olursa, devleti pezevenkler yönettiði için, genç kuþaklarýn farklý karaktere sahip olmasý, dahice zekayla ancak mümkündür. Her insan üstün zekalý olamayacaðýna göre, devletin karaktersizliði genç ve olgun insanlarýn üzerinde hep etkili olmuþtur.

Bir devlette asýrlarca belirgin ve etkili þekilde zengin fakir ayrýmýnýn uçurum derecesinde yaþanmasý. Zenginin her dediðini devletin yerine getirmesi. Her türlü yolsuzluk yapanýn hiçbir þekilde cezalandýrýlmadýðý. Ýslam Arap kültürüyle toplum bilinci iþlemez duruma getirilip, demokrasiyi yalnýzca oy kullanmada görmek. Erkeðin her türlü egemen olduðu Ýslami toplumda, bencillik ve yýkýcýlýðýn temeli, ana rahminden itibaren atýlmýþ demektir.

Dünyanýn her ülkesinde devletler toplumlarýn üst aklý olup, insanlarýn çoðunluðu devletin bu siyaset ve adalet yapýsýna göre karakter kazanýrlar. Bir devlet yönetim sisteminde tek dil, tek din, tek ýrk, tek düþünce, tek kültür, tek kiþi ukalalýðý yaþam ilkesi yapýlmýþsa, vay haline o toplumun.! Bu tür devletlerde bencillik, yýkýcýlýk ve ahlaksýzlýða karþý olan kiþiler, hep aþaðýlanýp dýþlanýr. Dýþlamayý devlet baþlatýr toplum uygular.

Konuyla doðrudan örtüþen þu deyim her þeyi daha net ifade ediyor. “Balýk baþtan kokar”. Bir devlet kokuþmuþsa, toplum baþtan ayaða kokmuþ demektir. Kendisini tanrý kadar kutsal, Ejderha kadar büyük gören devletlerde, her türlü ahlaksýzlýklar dönmeden ayakta kalýnmasý imkansýzdýr. Halkýn çoðunluðu bunun hiçbir zaman farkýnda olamaz. Halbuki adaletin oturmadýðý ülkelerde hýrsýz yönetimler, kendi yaptýðý ahlaksýzlýklarý sürekli birilerinin üzerine atarak hedef þaþýrtýrlar. Halk ise devletten aþýrý derecede korktuðu için, hesap sormak yerine topluluðu suçlar. Böylece bencil ve yýkýcýlýðýn ana kaynaðý devletin suçu bilinçli olarak buharlaþtýrýlarak, hýrsýz devletlerin ömrü uzatýlmýþ olur.


Cemal Zöngür