Ay ve Güneþ’in yalnýzlýðýnda yýldýzlarda çoðalmayý sevenlerdenim. Aya deðil yýldýzlara tutulurum zamanlý zamansýz tutkuyla, aþkla.

Geride kalmýþ her ne varsa yetiþememe gerçeðiyle geleceðe tutunurum bir yýldýzýn kuyruðuna asýlarak. Kayacakmýþ, sönecekmiþ hiç umrumda olmadan. Bilirim ki yarýn göz kýrpacak siyah bir kadifenin üstündeki pýrlanta gibi ýþýl ýþýl.

Gökbilimci deðilim ki bilimsel yaklaþayým benimkisi kara sevda geceye olan. Belki de göksanatçýsýyým da gökkültürüyle haþýrneþirim. Her ne ise bunun adý ben duvarýmdaki tabloda, okuduðum roman veya þiirde, dinlediðim bir melodide gökyüzü misafirleriyle tekrar karþýlaþmaktan inanýlmaz keyif alýyorum.

Güneþ nasýl da göz kamaþtýrýr çevirmesen de gözlerini ona. Baþýný kaldýrmasan da hissediyorsun bedenindeki sýcaklýðýný, aydýnlýðýný. Ya terletmeyen, ýslatmayan, üþütmeyen, rahatsýzlýk vermeyen gönülleri sarhoþ eden yýldýzlara ne demeli? Yani o zirvedeki romantizm iþli süslere.

Odama çekiliyorum, derim yatmadan önce. Oysa yýldýzlara çekiliyorumdur usul usul. Perdemin aralýðýný baþýmý koyduðum yastýða göre ayarlarým ki rahatça sokulayým gecenin sessiz ýþýltýlarýna. Kim demiþ yalnýz gezdiðini yýldýzlarýn. Bilirim ki orada yitirdiklerim var yani en deðerlilerim. Orada huzur var. Bir yýldýzýn gümüþ tozunda saklý düþlerim var gerçekleþmesini arzu ettiðim.
Ben en çok geceyi sevdim gündüzün karmaþasý ve kalabalýðýna inat. Belki bir gün ben de geceye beyaz bir nokta olacaðým ve sevdiklerime oradan gülümseyeceðim pencerenin bir köþesinden. Unutulmamak en büyük ümididir insanýn.