KALP KAPILARINI TERBÝYE ANAHTARI AÇSIN
Terbiye; insan için aile içerisinde baþlayan, okul hayatý ve sonrasýnda
devam eden bir eðitim þeklidir.
Yalnýz bilinmelidir ki ;kaba kuvvet kullanmakla insaný terbiye edemeyiz.
Aksine insandan içinde bulunduklarý rüyalarýný, kurduklarý hayallerini
ellerinden almýþ olacaðýmýz, akýllardan çýkarýlmamalýdýr.
Ben bu konuda büyüklerimizin dillerinden düþürmediði þu sözü, kaba
kuvveti tercih edenlere her daim söylemekten geri durmam.
“Dayakla olsa idi; eþek, at olurdu.” onun için hiçbir çocuðumuzu dayakla
eðitme yolunda yürünmemelidir.
Göz önünde olan bu gerçeði görmezden gelmek, hayatýmýzýn telafisi
mümkün olmayan hatasý olacaktýr.
Çocuklarýmýzý þiddetle terbiye etmeyi tercih ettiðimiz anda onlarýn da
kaba kuvvetin iþe yaradýðýna inanmasýný saðlamýþ oluruz.
Bizler, kendimizden sonra gelen nesillerin tatlý dille eðitilmesinde
etkili olmayý baþarabilirsek hayatýmýzda yer bulan þiddet kuyusunu bir
daha açýlmamacasýna kapatýrýz.
Kendimden büyükler ve kendi devremdeki kimselere bu konu ile alakalý
fikirlerimi beyan etmeden geçmenin doðruluðuna inanmýyorum.
Ýnsanlara anlatmak istediðim þey, kalbini dilini terbiye etmeden bir
baþkasýný terbiye etmenin mümkün olmadýðý gerçeðinin görülmesi
gerekmektedir.
Sözünü ettiðim gerçeði görmemek; önümüze bakmadýðýmýzýn, yola her
çýktýðýmýzda havaya baktýðýmýzýn göstergesidir.
Bir mesai arkadaþýmla terbiye konusunda muhabbet ederken arkadaþým,
peygamber efendimiz Hz. Muhammed (sallallahualeyhi ve sellem)’in bir
sahabe ile olan konuþmasýndan bahsetti.
Bende bu muhabbet büyük bir etki yarattý ki; bu kadar olur, dedim.
Sizlerle de bu güzel muhabbette anlatýlan konunun paylaþýlmasýný ve
sizleri bilgilendirmeyi uygun buldum.
Bir gün Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem)’e sahabeden bir tanesi
gelir ve sorar.
Ya Resulallah! Ben çocuðuma bir tokat vurdum, efendimiz þu cevabý
verir :”Sen bu çocuðu baþtan bozmuþsun.” der ve bir þahsýn kaba kuvvetle
terbiye edilemeyeceðine dikkat çeker.
Ailelerden özellikle ricam:Çocuklarýnýza, genç evlatlarýnýza karþý
þiddete yönelmeden terbiye etme yolunun geçtiðine inanmanýz lazým
gelmektedir.
Sadece fiziki þiddetten bahsetmek doðru deðil; elbette dilinizle
de þiddet uygulayarak evlatlarýnýza eðitim vermeniz doðru olmaz.
Ýnsanlarýn aðzýndan çýkan her kelimeye dikkat etmesi gerekmekte,
evladýný terbiye edebileceði fikri ile küfür yahut manasýz kelimelerin
geçtiði cümleler sarf etme yoluna gidilmemelidir.
Bu konuda yapmýþ olduðum küçük gözlemlerim, bana bu yazýyý kaleme almam
gerektiðini gösterdi.
Ben de sizleri bilgilendirmem gerektiðini düþünerek doðru olduðuna
inandýðým fikirlerimi satýrlara dökmekten geri durmadým.
Gerçekten gördüklerim duyduklarým insanlarýn terbiye konusunda çok
yanlýþ bir yol izlediklerini gösteriyor.
Ýnanmadýðýnýz bir yola çýkmanýz halinde, sonunu getiremeyeceðiniz
hiçbir zaman unutulmamalýdýr.
Biz; evlatlarýmýzýn, eðitiminde baþarýya ulaþamadýðýmýz takdirde
kurumaya býrakýlmýþ bir çiçek halini alacaðýndan emin olunmalýdýr.
Bahsi geçen olayýn meydana gelmesinin en büyük sorumluluðunun yine
üzerimizde olacaðý unutulmamalýdýr.
Eðer aklýmýzdan çýkarýrsak sýrtýmýza yüklenen aðýrlýðýn altýndan
kalkamayacaðýmýzdan þüphe duyulmamalýdýr.
Bu konuda inandýðým bir þey daha var: Terbiyesizliðin þiddetle yok
edilebileceði fikri, insanlarý çýkýlmasýna imkan bulunmayan karanlýk
bir yola itecektir.