Bugün ilk defa bilgisayarýn baþýna oturuyorum ve hiç düþünmeden kalbimi bu ekrana aktarýyorum. Belki yazýma yeni bir can olur...Kim bilir?:)
    Özellikle tarih atma ihtiyacý duydum çünkü bugünün anlamý özel... Nevruz Bayramý (21 Mart)..
    Nevruz'la ilgili hep kulaktan dolma bilgilerim vardý. Neden olduðunu hala bilmem, "Nevruz kutlanýyormuþ, ne güzel. Biz de kutlayalým!" dediðimde yüzlerde bir ekþime gördüm. Þimdi onlara cevap olsun diye yazýyorum biraz da...
    Bir diðer neden: kendimi arýyorum. Ve kendimi ancak kültürümde bulabileceðimi farkedeli çok kýsa bir zaman öncesine denk gelir. Neyse Nevruz'a döneyim.
    Nevruz, bazý kaynaklarca: Türk Dünyasý'nda topraðýn uyanýþý anlamýna gelir ve bugün bayram olarak kutlanýr. Nevruz, bir anlamda Ergenekon' u destekler. Topraðýn uyanýþý ve Türklükle baðlantýlýdýr. Hiçbir dine mensup bir bayram deðildir. Bu yüzden hiçbir dinin ismi altýnda kutlanmamasý gereken bir milli bayramdýr.
    Kaynaðýn burasý çok hoþuma gitti: hiç bir dine ait olmama! Sadece Türklüðün bir bayramý olma (sakýn ýrk ayrýmcýlýðý yaptýðým sanýlmasýn. Aksine damarlarýmda Çerkes kaný da taþýyorum ama kendisini 'gerçekten' Türk gibi hisseden herkes Türk'tür). Yazýnýn burasýna gelince beynimde bas bas 'kimse özenmesin, Türküz ve bütünüz iþte!' sözleri çýnladý.
    Kendimi ararken bulduðum güzellikler her defasýnda büyülüyor beni. Ve neden bilmem, bahardan mý acaba, gördüðüm tüm güzelliklere aþýk oluyorum: Kýz Kulesi, Boðazýn ýþýltýsý, neyin sesi, hiç bilmediðim bir þarkýnýn ezgisi... Liste uzayýp gidiyor...
    Her gözlerimi açýþýmda daha bir baðlanýyorum hayata.. Her güzellik seromonisinin sonrasýnda 'ben birey olarak ne yapabilirim?' diye soruyorum kendime ve bulduðum cevaplara bakarak düzenliyorum hayatýmý...
    Umarým gözlerimde takýlý olan pembe gözlük ya hayatýmýn sonuna kadar çýkmaz, ya da öyle bir zamanda çýkar ki ben dünyaya baktýðýmda kendimi herþeye karþý güçülü, yýkýlmaz hissederim.
    Her þeyin 'Hepimiz' için en iyisi olmasý umuduyla...