Birkaç gün önce hastaneye gittim. Annemin diþlerinin tedavisi yapýlýyor da. Hastaneye her gidiþimde, hasta oluyorum. Ýllâ ki sinirimi ve saðlýðýmý bozacak þeylerle karþýlaþýyorum.O gün de öyle oldu.

Salona bir girdim, onlarca kiþi. Ne onlarcasý caným, birkaç yüz demem gerek. Önce sýra almak için, sýra kuyruðuna girdim. Bu normal, hiç söyleyecek sözüm yok. Ancak; sýram geldiðinde, bankodaki görevli bayanla anlaþýncaya kadar akla karayý seçtim. Bana bir þeyler söylüyor ama duyamýyorum ki. O da beni duymuyor.Çünkü aramýzda kahrolasý cam var.O bankonun arkasýnda, ben önünde. Bankonun geniþliði yarým metre falan.Görevli bayan, döner sandalyeye oturmuþ, þöyle geriye atmýþ kendini.Yani benden birbuçuk metre uzakta. Sanki aramýzda Ege Denizi var, bir türlü anlaþamýyoruz.

Bankonun üzerindeki camýn alt kýsýmda, tahminen on santim yüksekliðinde bir açýklýk var.Görevliyle anlaþabilmek için, aðzýnýzý o açýklýða denk getireceksiniz ki, görevli sizi duysun.Hadi o duydu diyelim; ama onun aðzýnda geveleyerek söylediklerini siz nasýl duyacaksýnýz? Çünkü kulaklarýnýz üstte kalýyor.Yani camýn açýk yerinin çok üstünde...Aðzýmý o açýk yere koyup konuþuyorum, sonra dizlerimi kýrýp eðiliyorum ve kulaðýmýn birini o açýklýða koyuyorum. Ýþte böyle bir aðýz, bir kulak yapýþtýra yapýþtýra görevliyle anlaþabildik.

Bilgisayara kayýt kuyruðuna girdim sonra.Orada da cam var, duvar gibi.Sanki kurþun geçirmeyen cam. Ne iþe yarýyorsa! Camýn o on santimlik kesik yerine birkaç kez bir aðzýmý, bir kulaðýmý yapýþtýrarak, o iþi de hallettim. Bir aðýz - bir kulak, bir aðýz – bir kulak. Eðile doðrula, belim aðrýdý. Zaten belim sakat.

Vezne kuyruðuna girdim sonra. Sýramý beklerken, veznenin yanýndaki kapý dikkatimi çekti.Kapýda “ ÝÞÝ OLMAYAN GÝREMEZ ” diye yazýyor. La havle vela......Ýþim olmayan odaya ne diye gireyim! Örneðin et alacaksanýz kasaba girersiniz, di’ mi? Sigara alacaksanýz, ne diye kasaba gireceksiniz ki! Eðer yemek yemeyecekseniz, lokantaya gider misiniz? .......Sanki o yazýyý yazmasalar, millet o odaya dalacak. Ama o kapýdan alamadým gözümü. ”Acaba o odada ne var? Bu odaya neden girilmez? ”...... Bu kadar sýkýntý arasýnda, bir de bunu düþün þimdi.

Vezneden çýktým, fotokopi kuyruðuna girdim.Oradaki iþimi bitirip üst kata çýkarken, merdivenin dibinde, masada oturan bir genç kýz gördüm. Allah Allah! Bu kuytu yerde bu kýz niye oturuyor? Hastanenin en ücra noktasýnda ne iþi var? Öyle oturuyor iþte. Ha sahi, yalan söylemey’im þimdi.Elinde bir kalem vardý, onunla oynuyordu.Bir de baktým, yanýndaki duvara “DANIÞMA” yazmýþlar. Herkes de uyuyor bu söze. Kimsenin gidip bir þey danýþtýðý yok. Çünkü oraya gelinceye kadar, hastane iþkencesinin büyük bir bölümünü atlatmýþ oluyorsunuz. Demek ki onun için “danýþ MA” yazmýþlar. Ben de danýþmadým zaten.Ama onun önünde cam yok. Kimsenin bir þey soruduðu yok ya, vatandaþa engel koymaya da gerek yok. Kýzcaðýz bluzunun kollarýný çekiþtiriyor, saçlarýný düzeltiyor can sýkýntýsýndan.Çünkü yapacak iþi yok...Acaba bu kýzý buraya neden oturttular? Yarým saat düþündüm, mantýklý bir yanýt bulamadým.Dedi ki annem: “Sevaptýr kýzým! Býrak, o da ekmek parasý kazansýn.” Sanki engel olacak bir yaptýrým gücüm varmýþ gibi.

Vardýk diþçinin kapýsýna.Yine kuyruk(Ama doðal bu kuyruk.) .Oda kapýsý kapalý, kapýda da “MUAYENE VARKEN KAYIT YAPILMAZ” diye yazýyor.Ýyi de biz kayýt olmadýk ki daha.Kayýt olmazsak, muayene de olamayýz. Allah Allah ! Ne çabuk baþlamýþ muayene. Saat daha(!) dokuzbuçuk....Dayandým kapýya, açýlmýyor. Hastalardan biri dedi ki: ” Hemþire Hanýmlar kahvaltý ediyorlar.”.....Ama öyle munis bir ses tonuyla söyledi ki... ”Zavallýlar aç mý kalsýnlar, býrak kahvaltý etsinler. Saat on’a geliyor, zavallýlar hâlâ aç. Yesinler yesinler,” der gibiydi.........Bekle bekle bekle.

Muayene odasýnýn kapýsýnda “ SÝGARA ÝÇÝLMEZ ” anlamýna gelen þekli görünce tepem attý. Hastasýn, kuyruktasýn, muayene olacaksýn, diþ çektireceksin veya yaptýracaksýn..Hiç orada sigara içilir mi! .....Oraya “ sigara içilmez ” uyarýsýný koymak, “ Buradan denize girmek tehlikeli ve yasaktýr ” ibaresini koymakla birdir bana göre.Ya da caminin kapýsýna “ Bikiniyle girmek hem yasak hem günahtýr,” yazmakla birdir.......Bunlar insanla dalga mý geçiyorlar Allah aþkýnýza.

Neyse muayene baþladý. Ýkide bir kapýdan baþýný uzatan hemþirenin aðzýna bakýyorum, annemin ismini söylesin diye. Kapý açýlýyor, bir isim söylüyor, arkasýndan TIRANK diye bir ses.Sanki uçak düþer gibi.Yeniden açýlýyor, biri daha çaðrýlýyor, yine TIRANK! ...Bu ses, beynimi oyuyor. Bir hemþire elinde boþ bardakla kapýdan çýkýyor, yine TIRANK! Az sonra çay dolu bardakla geliyor, odaya giriyor, bir TRANK daha.......Bu týranklar, muayene odasýnýn kapýsýnýn kapanýrken çýkardýðý gürültü.Hamam kapýsýndan beter. Annemim diþini düþünürken, þimdi bir de baþ aðrýsý çýktý.

Uzun bir süre sonra sýramýz geldi.Annemim diþine gerekenler yapýldý......Çýkýþta duvardaki afiþ iliþti gözüme: BÝZÝM YÖNETÝMÝMÝZDE; HASTA “MÜÞTERÝYE”, SAÐLIK EMEKÇÝSÝ “ KÖLEYE “ DÖNÜÞECEK.......Ay ben köle olmaya razýyým. Böyle kölelik, efendilikle deðiþilmez.......Hastaneden çýktýðýmýzda, baþýmda bir aðrý vardý ki sormayýn gitsin. Birkaç gün sonra yine gideceðiz. Ýki tane aðrý kesiciyi peþinen yutayým da öyle gideyim bari.

ALLAHIM ! Lütfen beni hasta etme. Beni hastane kapýlarýnda süründürme.Varsa bir kabahatim, kestirme yoldan yap yapacaðýný. Lütfen!

Not: Bir birimde görülen yanlýþlar, tüm birimlere mal edilemez. Bunu özellikle belirtmek isterim.