Ufak bir adým. Sessizce ve usulca. Ne kadarda uzunmuþ bu yol. Oysa daha birkaç saniye önce yan yanaydýk. Bir anda kimsesiz kaldým. Bir adým daha. Amma da hýzlý yürüyor be! Yoksa þuna mý yaklaþsam? Yok ondan bana hayýr gelmez. Öyle biri bulmalýyým ki bana tüm dertlerimi unuttursun. Bak þuradaki olur sanki. Hýzlýda yürümüyor temposuna ayak uydurmam hiçte zor olmaz. Evet evet en iyisi o iskeleye dokunmadan yürümeye çalýþan. Ýki sýký adýmdan sonra yanýndayým. Ýki sýký adým. Ve birlikte yere vuran iki ayak sesi. Ne huzurlu bir ses.
Saða mý dönecek yoksa sola mý? Ben ne tarafa gideceðim? Aman ne fark eder ki. Birlikte yürüdükten sonra. Evet saða dönüyoruz birlikte. Fark etti mi beni acaba? Tam emin olmasa da en azýndan biraz hissetmiþ olabilir yanýnda yürüdüðümün. Birazdan bir yol deðiþimi yapacak ve benim burada ayrýlmam lazým. Kimseyi rahatsýz etmenin de lüzumu yok. Hem zaten beni düþünmeye baþladýktan sonra bu iþin hiçbir tadý kalmýyor. Adýmlar ya hýzlanýyor ya da ani durmalar baþlýyor. Ve bu da benim için yeni birini bulma zamaný demek Elveda yol arkadaþý. Bana kýsa bir süre içinde olsa yalnýzlýðýmý unutturdun. Umarým bir daha karþýlaþýrýz ve bu sefer yine yalnýz olmam da seni ben yolcu ederim. Hazýr durmuþken bir sigara içeyim. Hem size anlatacaklarým var.
Bir insana sokulmak. Hiç tanýmadýðým bir insanla bir iki dakikalýðýna dahi olsa birlikte yürümek. Ýçimi ne kadar rahatlatýyor bilemezsiniz. Neden böyle yapýyorum ki? Yalnýzlýktan mý? Bilmiyorum. Neden yaptýðýmýn çok mu önemli? Çok güzel bir nedenim olsa beni affetmeniz daha mý kolay olur? O zaman garipsemez misiniz bu davranýþýmý? Beni önemsiyor musunuz? Ya da aranýza almak mý istiyorsunuz? Garip olmayým ve sizi rahatsýz etmeyim de bu size yeter. Yoksa yaþamýþým kimin umurundaki. Evet çok yalnýzým. Ama sanýyor musunuz sadece bunun için yaklaþýyorum yanýnýza? Siz izin veriyorsunuz benim sokulmama. Sizde bundan keyif alýyorsunuz. Tabiî ki katlanabildiðiniz bir sýnýr var. Her þeyde olduðu gibi bu yürüme eyleminde de tahammül noktanýzý geçmediðim sürece bir sorun yok. Kimisiyle yarým saat yürüdüðüm olur benim ve fark etmez bile beni. Ben sýkýldýðým için ayrýlýrým yanýndan. Bazen de ilk dönemeçte ayrýlýrým. Sýnýrlarýnýza uyduktan sonra kimse rahatsýz olmaz bu iþten. Zaten garip bir davranýþý olan her insaný size zarar vermediði sürece umursamazsýnýz. Bu hepimizin ortak bencilliðidir. Dostlarýmýz bile kendinize zarar verdiðinizi söylerken aslýnda dostluðunuza ve onun arkadaþlýk ihtiyacýna zarar verdiðinizi belirtir. Eskiden ne güzeldi derler. Güzel olan onun sizi kabulleniþ þeklidir ve bu deðiþmeye baþlamýþtýr artýk. Bundan rahatsýz olmasý sizi önemsemesi anlamýna gelmez. Hatta garip biri olduðunuz kabul eden arkadaþlarýnýzýn gözünüzde bile sizin gariplik sýnýrýnýz vardýr. Bu sýnýrý geçtikten sonra. Sizi normal biriymiþsiniz gibi uyarma saçmalýðýnda bile bulunurlar. Demin ki adamýn sýnýrý her hareketinden belliydi. Tam ayrýlmam gereken yerde ayrýldým. Bir adým daha fazla gidemezdik birlikte. Bir adým sonra sigara yakmak için duracaktý. Ve ben duramayacaktým. Ama önce ben yaktým sigarayý. Þuan ne düþünüyor söyleyeyim mi size? Gereksiz kuruntu yaptýðýnýn farkýna vardý ve benim hakkýmda kötü –yanlýþ- düþündüðü için vicdaný rahatsýz.
     Oysa kýsmen yanlýþ bir düþünce deðildi kafasýndan geçen. Bilerek onun yanýna sokulmuþtum. Yanlýþ olan kýsmý ise. Ona zarar ve rahatsýzlýk vermeyecek olmamdý. Bu bile özür için yeterli bir neden ya. Ýþte benim gariplik diye özetlediðim durumum bu. Ben insanlara sokulup, onlarla yürümekten keyif alýyorum. Bunun nedeni en baþka belirttiðim gibi benim için önemsiz. Ama sýrf sizin için bazý nedenler araþtýrdým. Ve bunlardan bahsedeceðiz bu kýsa öykümüzde. Sýrf sizin. Bunu bilinçli yapanlarýn ve istemsiz yapanlarýn nedenleri. Bunlar olacak bu öyküde ve birazda kiþisel nedenlerim. Ýsterseniz ya da beklentiniz baþka bir þey okumaksa burada býrakabilirsiniz öyküyü? Ama sizi iyi tanýdýðým için söyleyebilirim ki sýrf bu sorumdan ötürü en azýndan 2 – 3 sayfa daha okuyacaksýnýz ve aradýðýnýzý bulamazsanýz býrakacaksýnýz. Kimse bu sorudan sonra býrakamaz. Son bir þey daha söyleyeyim. Sizin her yolculuðunuzda yanýnýzda olan biri size ilginç þeyler anlatacaktýr. En azýndan bundan sonra vapurdan inerken daha fazla dikkat edeceksiniz. Bu kadar giriþ yeterli.

I.

Yürüdü uzun yollar boyunca; yalnýz ve sessiz. Sessiz ve usulca. Uzun yýllardýr yalnýz yaþýyordu. Ýnsanlar içinde yalnýz. Çevresinde ne güzel insanlar vardý o yalnýzken. Herkes garipserdi böylesi bir yalnýzlýðý ama alýþmýþtý artýk. Ah güzelim insanlar siz her zaman varsýnýz. Yalnýzdý ve kelimesiz.
Konuþmak mý istememiþti ilk. Galiba becerememiþti. Ayný kelimeler farklý anlamlar taþýyordu dudaklarýndan dökülürken. Aðzýndan çýkarken þekil mi deðiþtiriyordu? Dili mi biraz daha büyüktü? Belki de gýrtlaðýnýn yapýsý bozuktu. Buna raðmen kulaðý tüm bu bozuklarý gideriyordu ýsrarla. Benzer sesleri duyuyordu. Farklý anlamlar taþýyan ayný sesler kulaðýný titreþtiriyordu. Anlamýyordu bildiði, kendi söylediði kelimeleri. Ya da anlamsýzdý tüm bu titreþimler. Ýletiþim nasýl kurulacaktý. Ýnsan lazýmdý yaþamak için. Ne yapmalý o zaman?
Okumalý diye düþündü. Kendisi mi düþündü? Mutlu bir kapak olabilir miydi ilk kitaba sürükleyen? Pastel renkler ve gülen yüzler olmalýydý içinde. Daha nesnel bir biçimdi en azýndan okumak. Herkes okuduðunu anlar ve yaþar. Okudu tüm insanlarla birlikte. Aradaki uçurum yüksek miydi bu kadar? Birlikte baþlamadýk mý okumaya? Ýnsan çeþitlenmeliydi ve güzellik bunda gizliydi. Farklý anlamlardý bizi yücelten. Ýþte bu yüzden çeþitliliðe olan inancýný asla yitirmedi. Umutla okudu. Güzel bir þeyler bulmuþtu okumakta. Bir iletiþim vardý. Yaþamayan insanlarla kurulan hayaller; ah ne kadar güzeldi. Peki ya karþýlýklý kurulan hayaller? Ah bunu bilmeyen anlamaz. Kimin yaþayýp kimin öldüðünü unuttu. Kendi yaþamýný ilk önce. Ah yaþam ne güzel, sayfalar yýllarýmýz. Sonra birden duruldu. Anlamsýzlýktan anlayýþ yakalamýþtý. Sakin huzurlu bir anlayýþ. Olgunlaþtý. Hoþgörü dedikleri bu olmalýydý tüm buzlarý eriten, kelimeleri yumuþatýp, kulaða þarkýlar fýsýldayan.
Yollar aktý yine. Yürüdü sessiz ve anlayýþlý. Kitaplar mý bitmiþti? Okumaktan mý sýkýlmýþtý yoksa? Yeterince yaþamýþtý yalnýz. Ýnsan bir kere gerçekten yaþamaya görsün. Hayallere dayanamaz. Gerçek yaþamý görmüþtü kitaplarda. Yürüyordu, kaba bir yalnýzlýk deðildi onunki. Tamamen görüntü yalnýzlýðý içinde dostlarýyla yürüyordu beyninde. Gene de bu yalnýzlýk görüntüsü hoþ deðil. Sadece görüntü bile olsa. Ve ilk kez vapurdan çýkarken önündeki adamýn ayaklarýna uydu ayaklarý. Sessizce yürüdü birbirini tanýmayan iki farklý kiþi.