Ben makas aldırtmam arkadaş. Aldırtmam ayıp bir şey mi? Kimse benim yanaklarıma tombul ellerini uzatıp sıkıştıramaz. Sen yıllarca koru güzelim yanakları, sonra biri gelsin ırzına geçsin. Var mı lan böyle yağma?
Ne zaman başladı bendeki bu yanak takıntısı tam olarak bilmiyorum. Çocukken öyle tombul yanaklı falan da değildim. Ama nedense aynaya baktığımda hatırladığım en belirgin yerim yanaklarım olmuştur. Dudaklar incecik cılız durur. Gözler kimisinde kendini unutturur bile. Burun bazen bakmaya korkutur insanı. Yanaklar öyle değildir ama. Aynaya bakarsınız ve hiçbir zaman gözünüze çarpmaz. Fakat bütün zarafetiyle durur karşınızda. Sessizdir ve ona dikkat etmediniz diye size sitem etmez. Yanaklar olgundur ve zarif. Suratınızın içinde en samimi yer yanaklarınızdır. İşte bende ne zaman aynaya baksam gözlerimi yanaklarıma dikerdim. Ne dudağım ne saçım umurumda olurdu. Gözlerime bile bakmazdım.
Bir sivilce mi çıksın yanağımda; tedavi edene kadar uyuyamazdım. Bütün derdim olurdu. Benim hasta biri olduğumu düşünmeye başladınız galiba. Kesinlikle öyle değilim. Zaten nereden bakarsanız yüzünüzün yarısı yanaklardır. Aynaya bakamayan var mı aranızda? Hepimiz bakıyoruz gün içinde ve bende gözüken miktar olarak en büyük alana bakıyorum. Hiçbir özelliği olmadı diye unutulmuş yere bakıyorum. Dikkat çekmiyor ya da bizi birbirimizden ayırmaya yarayan bir özelliği olmadığı için önemsemediğimiz sadeliğe bakıyorum. Sıradan şeylere değer verdiğimi düşünüyor olabilirsiniz; bu sizin benim yanaklarımı görmediğinizden kaynaklanıyor. Ya da şimdiye kadar hiç dikkat etmemiş olmanızdan. Sade basit bir güzelliktir yanak ve gözler gibi sizi aldatamaz.
Size az çok yanaklar konusunda neler düşündüğümden bahsettim. Şimdi siz benim gibi birinin yanağından makas almaya kalkar mıydınız? Bende bu yüzden makas aldırmam arkadaş. Yanak benim için kutsal bir yerdir. Benim gözümü morart daha az içerlerim. Hem sonra ne yanaklar gördüm ben yıllarca makas ala ala sarkmış, buruşmuş. Bu insanlara acıyarak bakardım. Ya da sırf tombik olduğu için çocuktan makas alanlara diş bilerdim. Kimse de bir şey demiyor ki kardeşim. Geçenlerde sırf bir adamı bu yüzden öldürüyordum az daha. Zor aldılar elimden. Çocuğun akrabasıymış. Bana ne kimsen kimsin. Aldırtmam arkadaş benden alamazsın. Yanımda da ufacık çocuğu ezemezsin. Size garip gelebilir ama ben sizin soğuk şakalarınıza tahammül etmek zorunda hiç değilim.
Bir de merak ettiğim bir şey var. Neden illa yanağa makas atar insan. Seviyorsan adam gibi saçlarını okşa. Sanki yanak insanı tahrik ediyor. Ve insanda onun etkisine kapılıp da makas alıyor. Utanmasa hâkim bey beni tahrik etti çok tombul yanakları vardı diyecek. Ben senin karının tombul göğüslerini mıncıklıyor muyum? Tabi ona cesaret edemiyor da mıncıklama arzusunu masum ve kimsenin kızmayacağı yanaklardan yana kullanıyor. Ben buna düpedüz bastırılmış sapıklığın yanaklar üzerinden tatmin edilmesi derim. Almayın benim yanımda makas kardeşim.
Sevgililerimin hepsinin yanakları sade ve güzeldi. Ben yanakta duran beni de sevmem. Benim için yanakta beğendiğim şey: duru ve hiçbir çarpıcı özelliği olmamasıdır. Ondan hoşlanmamız için bir farkı olmasın ki; o zaman saf yanak sevgisine ulaşmış olalım. Bir sevgilim vardı. Yanaklarını su gibiydi. Seyretmek için hiçbir nedeninizin olmadığı duru bir yanağı vardı. Saatlerce okşardım dizlerime yatınca. Sıkmaya cesaret edemez ufak parmak dokunuşlarıyla severdim. Tamamen birbirimizin olacağı yüce ana kadar bekliyordum sıkmak için. Hatta o zamanlar bir ufak bir şiir yazmıştım yanakla ilgili. Hatırımda kaldığı kadarıyla şöyleydi.

Uzat sevgilim o duru yanağını bana.
İstemem ne saçlarını
Ne de tenini
Okşadıkça pembeleşen o güzellik olsun yanında
Öldüğüm son gün
Bu huzur yeter, fazla bile bana.

Aşağı yukarı böyle bir şeydi. Edebi değerinin olmadığının farkındayım. Ama içimden gelenleri yazmıştım. Benim kendi duygularımdı bunlar. Sonra sevgilim beni terk etti. Garip biri olduğumu söyledi. O masum yanaklardan bir makas alamadan beni bırakıp, gitti.
Hayatım boyunca bekledim. Doğru insanı bulup onunla mutlu bir evlilik kurmayı. Ve o yüce insana ancak yanaklarımdan bir makas almasına müsaade edecektim ancak. Tüm toplumdan farklı düşünen biri olmanın azabını yaşadım yıllarca. Deli olduğumu düşündüler. Sapık dediler bana. Bir yanaktan tatmin olduğumu düşünüp çocuklarını benden uzak tuttular. Korkunç suçlamalara maruz kaldım. Nedeni ise sadece sizden farklı güzellik kavramından keyif alıyor olmamdan başka bir şey değildi. Olsun varsın bana deli desinler. Yanaklarımdan uzak dursunlar da bana yeter.
İşte yine bu duygularla parka gitmiştim dolaşmaya. Sık sık parka giderim temiz hava ve sakin neşeli insanlar görmek beni rahatlatıyor. Bir bankın üzerinde oturan iki sevgili gördüm. Neşeli oturup konuşuyorlardı. Birden delikanlı kızdan makas aldı. Ve kızın o yüzelim yanağı pembeleşti. Gülümseyerek kızda onun yanağı sıktı. İkisi de birbirinin yanaklarıyla oynuyorlardı. Ah ne büyük mutluluktu bu. Şehvetten uzak, masum bir sevişmeydi bu. Dehşet içinde titremeye başladım. Her yanımdan ter boşaldı. Sayıklayarak eve koştum.
Neler kaçırmıştım ben. Ne güzel insanlar birbirlerinin yanaklarını sıkıyorlardı. Bense yıllarca doğru insanı bulacağım diye boşu boşuna hayatımı heba etmişim. 35 yaşına gelmiştim ve daha hiçbir kızın yanağını sıkmamıştım. Gençlik yıllarımda o büyük zevkin tadına varamadan yaşamışım. Bu saatten sonra da kim sıkmak ister ki benim buruşmuş yanağımı? Söyler misiniz bana benim güzel duru yanağımdan makas almak ister misin? Biliyorum ki artık çok geç ve ben bundan sonra sıksam sıksam biri iki buruşmuş yanaktan başka bir şeye değildir ellerimin değdiği. Artık o güzelim gençlik yıllarım geride kaldı. Bunu çok iyi biliyorum. Boşuna heba etmişim gençlik yıllarımı.
Ne olur benden bir makas siz alın ve bende sizin o el değmemiş yanağınıza dokunayım. Ne olur bana bir fırsat daha verin. Hem artık çocukların yanaklarının sıkılmasına da karşı değilim. Ama en azından belli bir yaşa gelene kadar uzak dursunlar. İradesi oturduktan sonra o daha iyi bilir kime yanağını sıktıracağını. Hem boş verin şimdi çocukları. Benim gibi 35’lik birinin yanağından kim hoşlanır onu söyleyin bana. Deli desinler bana. İnan hiçbir önemi yok. İnsan arzuladığını yapamadıktan sonra akıllı olmuş kimin umurunda. Ne olur gelin benim yanağımdan bir makas alın. Bu dünyada en sevdiğim duygunun benden uzak olmasına müsaade etmeyin. Ne olur. İnanın çok güzel yanaklarım var benim. Sizinkileri ellememde önemli değil. En azından kutsal dokunuşlarınızla benim gibi zavallı birini mesut etmek yüceliğini gösterin. Bu bana fazlasıyla yeter.