‘’Usandým bu canýmdan derdinle geze geze…’’ Neþet ERTAÞ


Uzak türkülerin
Uzak adamýsýn þimdi sen
Yüreðini sessizliðe gark etmiþ bir yabancýsýn bana
Söyleyemediðin türkülerine ýrak gönlümün
Yakýn olmayan yüzüsün…


Öksüz þarkýlarýn
Yetim uçlarýndan tutarken ben…
Ve uzak türkülerin
Acýlarýnda boðulurken sen…
Gökyüzümüz ayný yere bakmýyor artýk sevgili
Sen susuyorsun, ben saðýrlaþýyorum
Sessizliðini bile duymuyorum saðýr yüreðimde


Uzak türküler yakýnlaþtýrmýyor seni bana
Yýldýzlarý gören gözlerimizden
Ayný þeyler geçmiyor…
Yokluðun esiyor, yokluðun kavuruyor, yokluðun yakýyor…
Lakin yokluðun susuyor…


Ömrümün ince yerinden ayýrýyorsun yaþamlarýmýzý
Uzak türküler, uzak düþüyor bütün duraklarýmýza
Kalmamýz gereken yerde kalmýyor,
Gitmemiz gereken yerde gitmiyoruz…
Bütün yanlýþlar doðrularý doðrulamýyor
Doðrular doðrulmuyor sonra…


Ben duysaydým eðer seni
Sen susmayýp uzak türkülerini
Yakýn eyleseydin bana
Öksüz þarkýlarýn yetim uçlarýndan tutar mýydým ben,
Ve sen uzak türkülerin acýlarýnda boðulur muydun?
Doðrular doðrulmuyor artýk sevgili…


Hecelerini saydýðým cümlelerimde
Duramýyor duraklarým…
Ölçüler yetmiyor
Duraklarý durdurmaya
Kalýplarý uyduramýyorum…


Aklýmda hep ayný soru…
‘’Uzak türkülerin
yakýn adamý’’ olabilir miydin sen?


Benim olduðum durakta
Sen çoktan yol almýþ bulurken kendini…
Hep bir durakla kaçýrýrken ben seni
Þimdi söyle bana
Uzak türkülerin yakýn olamamýþ adamý…
Saðýr yüreðimin, suskun kalbinin suçlusu kim?..
Ben mi, sen mi
Yoksa bizi ayný duraða
Sýðdýramayacak kadar acelesi olan hayat mý?..


Çaðla GÖKDENÝZ