Bırak beni haykırayım

“Bir dost” olduğunu bana hatırlatan bir okurum“ İsyanım” başlıklı yazıma yorum yapmış…
Yazının noktasına, virgülüne dokunmadan;“ selamun aleymkum, ben bir okurunuz olarak sizin bundan sonra akıllı ve ilkeli olmanızı beklerim. artık yazı yazmayı bırakmanızı ve işten evinize evden de işinize gitmenizi beklerim. artık siz kendi kendinizi, çevrenizi ve ailenizi inkar eder duruma gelmişsiniz. bundan dolayı bundan sonra akıllı ve iyi bir aile reisi olarak hayatınıza devam etmenizi isterim” demiş…
Dostum(!)a “Ve aleykümselâm,” diyerek selamını alıyorum.
Çünkü -halk tabiriyle- Allah’ın selamı…
Dostuma -ismini vermekten çekinen dostuma- diyorum ki; gayet akıllı ve ilkeliyim.
Ve bu güne kadar ne çektiysem taviz vermek istemediğim ilkelerim uğruna çektim.
Dostum, yazı yazmayı bırakmamı, işten eve, evden işe gitmemi beklemiş.
Üzülerek ifade ediyorum…
Sevgili “dost” ; annem de aynı şeyi söylüyor.
Hatta annem bana daha çok kızıyor.
Lakin çok denediğim halde bir türlü şu mereti (yazı yazmayı) bırakamadım.
Bağımlılık yapmış bende…
Yazmadığım zaman hasta oluyorum.
Geçenlerde doktora gittim; doktor bir rapor verdi…
“Sen yaz” dedi.
“Sen susma “ dedi.
“Haykır, bağır, çığlık at, çığlığın; sessiz çoğunluğun sesi olsun” dedi.
Doktor dedi ki; “sen hakir insanları kardeş sayan bir ruhsun.”
Dedi ki; “Paçavralar altındaki yoksul seni yaralar.”
Dedi ki; “Mazlumların intikamı almak için doğmuşun.”
Ve dedi ki; “Volkan söner, lâkin senin alevlerin eksilmez.” “Bora geçer, lâkin senim köpüklerin kesilmez.”

Sevgili dost bir de demişsin ki; “siz kendi kendinizi, çevrenizi ve ailenizi inkâr eder duruma gelmişsiniz”

Haşa…
Sümme haşa…
Bilakis ben ailem çevrem tarafından sevilen bir insanım…

Mademki beni yakından tanıyan bir okurumsun, iddia ettiğim şeylerde gayet samimi olduğumu, reisi olduğum aile fertlerinden öğrenebilirsin.

Kim olursanız olun, (dost mu düşman mı fark etmez…) o ki; iyilik adına beni (kendinizce) uyardınız…
Teşekkür ederim dostum.

Lakin şairin tabiriyle;
“Bırak beni haykırayım, susarsam sen mâtem et;
Unutma ki şairleri (yazarları) haykırmayan bir millet,
Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir..."